Δωρεάν παιδεία;

Όπως έχουμε αντιληφθεί και βιώσει όλοι μας είτε ως μαθητές είτε ως γονείς είτε ως εκπαιδευτικοί ,μόνο δωρεάν δεν είναι. Και αυτό αφορά βέβαια όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι η δωρεάν παιδεία στα πανεπιστήμια. Προφανώς και δεν είναι υποδεέστερες οι υπόλοιπες βαθμίδες και σαφέστατα η ιδιωτική εκπαίδευση έχει ριζώσει για τα καλά στην καθημερινότητα μας για να εισαχθεί ένας νέος στο πανεπιστήμιο. Όλα τα παραπάνω είναι λίγο ως πολύ γνωστά.

Ας επανέλθουμε όμως στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τη δωρεάν

παιδεία εκεί την οφείλουμε στη μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Γεωργίου Παπανδρέου και τους συνεργάτες του Παπανούτσο , Ακρίτα και Δελμούζο. Η φοίτηση στο πανεπιστήμιο μέχρι τότε απαιτούσε πληρωμή διδάκτρων και συγγραμμάτων για έκαστο φοιτητή ,πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς ευθύς αμέσως την ολιγαρχικότητα και την μονομέρεια του τότε εκπαιδευτικού συστήματος. Δύο φαινόμενα που εξαλείφθηκαν χάρη στην μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Σημειωτέον, πως παιδιά φτωχών οικογενειών δεν θα μπορούσαν να σπουδάσουν και πολλά εργάζονταν παράλληλα για να εγγράφονται από εξάμηνο σε εξάμηνο.

Η παραπάνω ιστορική αναφορά έγινε για να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα της δωρεάν παιδείας στο Πανεπιστήμιο αλλά και το πνεύμα ισότητας και δικαιοσύνης εκείνων των πολιτικών-μεταρρυθμιστών. Επίσης η υποχρεωτική –δωρεάν εννιαετής φοίτηση στο σχολείο ήταν ευχής έργον καθότι παιδιά κατεξοχήν φτωχών-αγροτικών οικογενειών εξαναγκάζονταν αντί να προσέρχονταν στις σχολικές αίθουσες να ακολουθούν τους γονείς στα κτήματα σε παιδική ηλικία.

Για αυτά τα παιδιά λοιπόν είχε μεριμνήσει η τότε κυβέρνηση να δίνονται παροχές σε είδος όπως παπούτσια ,τετράδια ,γραφική ύλη κτλ.

Αξιοσημείωτο είναι να αναφερθεί και το μεγάλο δάνειο που είχε συνάψει η κυβέρνηση για να χτιστούν σχολεία παντού! Σχολεία ευάερα και ευήλια όπως αναφερόταν διότι τα περισσότερα ήταν ακατάλληλα για την παιδική ηλικία ή στεγάζονταν σε αποθήκες, εκκλησίες κλπ.

Αναρωτιόμουν λοιπόν μετά από τόσα χρόνια αλλεπάλληλων εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων και προσπαθούσα να θυμηθώ μία που να είχε στο επίκεντρο το μαθητή και τον εκπαιδευτικό. Δε θυμήθηκα καμία πέρα από εκείνη!

Τα ερωτήματα πολλά. Μήπως γιατί ελάχιστοι υπουργοί είχαν διατελέσει εκπαιδευτικοί; Μήπως γιατί δεν υπάρχει πολιτική βούληση; Μήπως τα χρήματα πηγαίνουν αλλού; Η μήπως είναι εσκεμμένο όλο αυτό γιατί θέλουμε πολίτες αμόρφωτους, ανενημέρωτους και με έλλειψη κριτικής ικανότητας; Οι απαντήσεις δικές σας!

Τζιοβάρα Μένια πολιτική επιστήμονας νομικής Αθήνας

Μένια Τζιοβάρα
Keywords
Τυχαία Θέματα