Αντίο κ. Γαβρόγλου!

Όσο κι αν μείνετε πλέον στο Υπουργείο Παιδείας, το πολιτικό στίγμα σας έχει δοθεί, η πλήρης αποτυχία σας έχει αποτυπωθεί. Και ήταν φυσικό επόμενο αυτή η καταστροφική για την εκπαίδευση υπουργική παρουσία σας, γιατί όλη η ιδεολογική και πολιτική σας νοοτροπία ήταν και είναι τόσο πολύ εμποτισμένη με τα μνημόνιά σας και με τη δημαγωγία, που νομοτελειακά θα οδηγούσε στην αποδόμηση της θεσμικής μας εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα σας έχει αποστερήσει πλήρως κάθε έννοια μετριοπάθειας

Η πρότασή σας για το Λύκειο και για το σύστημα πρόσβασης των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι το κύκνειο άσμα σας. Κατορθώσατε το ακατόρθωτο. Ό,τι αγγίζετε το οδηγείτε στην πλήρη απαξίωση. Μια μαύρη βίβλος θα σας συνοδεύει οριστικά. Η κληρονομιά που αφήνετε είναι γεμάτη ερείπια και χαλάσματα.

Και τι δεν καταφέρατε μέχρι τώρα...

Να υποβαθμίσετε τη δημόσια εκπαίδευση, μια υποβάθμιση που ήλθε να προστεθεί σε μια συνεχιζόμενη εδώ και 8 χρόνια πορεία σκληρής συρρίκνωσής της και συστηματικής απαξίωσής της.

Να εφαρμόζετε σκληρά μνημονιακά μέτρα και να τα παρουσιάζετε ακόμα και σήμερα ως προοδευτική μεταρρύθμιση και να επιχαίρεστε επ’ αυτής. Και ενώ όλοι οι προηγούμενοι Υπουργοί της μνημονιακής περιόδου είχαν κατά περιόδους – έστω και προσχηματικά - και εκφράσεις απολογίας και ομολογίας των οικονομικών περιορισμών, εσείς δεν νιώθετε καθόλου συστολή για τη γκρίζα εικόνα που δημιουργείτε στο ελληνικό σχολείο και θεωρείτε ότι όλα βαίνουν καλώς χάρη στη δική σας πολιτική μέριμνα!

Να εμπαίζετε την ελληνική κοινωνία περί κατάργησης των Πανελλαδικών εξετάσεων, και αντ’ αυτού τις διπλασιάζετε και τις εισάγετε ακόμα και στη μέση της σχολικής χρονιάς για να διαλυθεί κάθε έννοια διδασκαλίας και ενότητας του εκπαιδευτικού έργου.

Να διαλαλείτε ότι θα καταργήσετε τα φροντιστήρια λαϊκίζοντας επί ενός πολύ σοβαρού εκπαιδευτικού και κοινωνικού προβλήματος και αντ’ αυτού διαλύετε το λύκειο μετατρέποντας την Γ΄ λυκείου σε φροντιστήριο άγριας μορφής! Τα φροντιστήρια όλης της χώρας δικαιώνονται. Διαπιστώνουν για πρώτη φορά ότι το λύκειο αντιγράφει τη δική τους αποστολή και επιχαίρουν, γιατί θα φουντώσει ακόμα περισσότερο η προσφυγή σ’ αυτά. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι είναι ίσως οι μοναδικοί «θεσμοί», που δεν έχουν εκδηλωθεί εναντίον της πολιτικής σας.

Να μην προχωρήσετε στη διαμόρφωση ενός Εθνικού Απολυτηρίου, όπως έχουν τα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα. Και παρά το γεγονός ότι φορτώσατε το λύκειο με πανελλαδικές εξετάσεις θα έχει ένα απολυτήριο απαξιωμένο, που ήδη δημιουργεί προβλήματα στην όποια χρησιμοποίησή του.

Να υπονομεύσετε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού σ’ όλους τους τομείς: εργασιακό και μισθολογικό status, ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς, μόνιμη αδιοριστία και άγρια φορολογία, αναθέσεις πέραν του επιστημονικού τους δυναμικού και αξιολόγηση με μορφή επιτροπείας από εξωτερικούς αξιολογητές κατά τη διάρκεια που ασκούν το διδακτικό τους έργο. Φανταστείτε να αξιολογείται από άλλους «εξωτερικούς» γιατρούς ο χειρουργός κατά τη διάρκεια της εργασίας του...

Να απαξιώσετε την εικόνα των άριστων μαθητών, που αποτελούν τα διαμάντια κάθε σχολείου και κάθε εποχής και είναι το σταθερό ζητούμενο κάθε κοινωνίας και κάθε πολιτείας.

Να μιλάτε για «ημέρα θριάμβου» όσον αφορά την έναρξη της σχολικής χρονιάς αγνοώντας προκλητικά όλα τα παραπάνω και ταυτόχρονα να κάνετε πώς δεν βλέπετε τα κενά στα σχολεία και τη δραματική συρρίκνωση της εκπαιδευτικής λειτουργίας και των θέσεων των εκπαιδευτικών – τον εκδιωγμό χιλιάδων εκπαιδευτικών από την εκπαίδευση.

Κύριε Υπουργέ

Την αλαζονεία και την έπαρση, που έβγαζαν άλλοι υπουργοί σε πολλά χρόνια άσκησης της εξουσίας, την εκφράσατε σε έναν μόλις χρόνο.

Φτάσατε στο σημείο να ισχυριστείτε ότι ποτέ δεν μιλήσατε για «κατάργηση των Πανελλαδικών εξετάσεων»! Μετά απ’ αυτό το ευτελισμό της γλώσσας και της λογικής, είναι προφανές ότι όλοι απαλλασσόμαστε. Εσείς γενικά και απόλυτα. Και εμείς οι κακόβουλοι στο να μην σας ξανακάνουμε κριτική επί των Πανελλαδικών εξετάσεων.

Ζήσαμε όμως επί των ημερών σας και μικρά γεγονότα αλλά πρωτόγνωρα και αποκαλυπτικά. (Αλλά έτσι δεν είναι η ζωή; Να μας ξαφνιάζει με τα φανερώματά της). Δεν δεχτήκατε το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ λόγω «φόρτου εργασίας», που ούτως ή άλλως είναι πάντα ένα δεδομένο για έναν Υπουργό Παιδείας. Εκφράσατε όμως με αυτό τον τρόπο το σεβασμό (...) που έχετε και στο συνδικαλισμό ως κοινωνικό θεσμό και στους εκπαιδευτικούς ως βασικούς παράγοντες της παιδείας. Ίσως να είχε νόημα να ρωτήσετε αν έχει ξανασυμβεί κάτι ανάλογο. Ακόμα και σε περιόδους μετωπικής αντιπαράθεσης – π.χ. σε απεργία διάρκειας – υπήρχαν πάντα συναντήσεις.

Ζητήσατε από τον Πρόεδρο της ΟΛΜΕ να ανακαλέσει δηλώσεις που έκανε και που κατά τη γνώμη σας ήταν εις βάρος των εκπαιδευτικών. Πέραν της στοργής που νιώσαμε εμείς οι εκπαιδευτικοί από την ευαισθησία σας για εμάς, η απορία μου παραμένει. Ακόμα και αν πράγματι έκανε άστοχες δηλώσεις ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, ποια ανάγκη σας οδήγησε να τον επαναφέρετε εσείς στην τάξη, ενώ ξέρετε ότι το εκπαιδευτικό κίνημα έχει υπεράφθονες λειτουργίες κριτικής - δεν εκφράζετε με αυτό τον τρόπο φτηνή εμπάθεια και άμετρη μικροπρέπεια;

Η ιστορία έχει καταδείξει ότι ανάλογα με ποια κουλτούρα και με ποιο ήθος αντιμετωπίζεις αυτόν που αντιμάχεσαι στο πεδίο των ιδεών και της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης αποκαλύπτεις τη δική σου ποιότητα, ενώ παράλληλα φανερώνεται η ουσία και η εξέλιξη των πραγμάτων...

Και μόνο η εικόνα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που κοιμούνται στην παραλία της Σαντορίνης λόγω της οικονομικής τους κατάστασης της απόλυτης φτώχειας είναι το σουρεαλιστικό σύμβολο που σας μαυρίζει κάθε μύθο ωραιοπλασίας. Είναι εικόνα που μπορεί να κάνει το γύρο του κόσμου για την ταυτότητα της σημερινής Ελλάδας των απανωτών μνημονίων και για την αντιστροφή της πραγματικότητας από μια απίθανη προκλητικότητα της δικής σας δημαγωγίας.

Υπάρχουν δύο μυστικά στην ιστορία της εκπαίδευσης. α) Οι άνθρωποι της πρόσκαιρης εξουσίας θεωρούν ότι έχουν μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή από όση πραγματικά τους αναλογεί και β) η εκπαίδευση αποβάλλει πολύ γρήγορα κάθε εκτρωματική και ανορθολογική, κάθε βίαιη και μονομερώς εξουσιαστική παρέμβαση. Καλό είναι να ρίχνουμε και καμιά ματιά στο πώς έβλεπαν οι προκάτοχοι Υπουργοί την πολιτική τους κατά τη διάρκεια της υλοποίησής της, στο πώς ήταν τα εκπαιδευτικά πράγματα και στο ποιο ήταν το τελικό εκβάν...

Υ.Γ.

Μια μόνιμη και εκ των υστέρων δικαιολογία των Υπουργών Παιδείας για την αποτυχία της πολιτικής τους ήταν - μέχρι τώρα τουλάχιστον – «η αντίδραση των συντεχνιακών συμφερόντων και του στείρου συνδικαλισμού» και μάλλον ποτέ η δική τους λανθασμένη πολιτική. Εσείς δυστυχώς δεν θα έχετε ούτε αυτή τη δικαιολογία.