Ανεξάρτητη Κίνηση εκπαιδευτικών Πύργου: Μήνυμα για την 196η επέτειο της 25ης Μαρτίου

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 196ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

«…Έλληνες, ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού.

(Γρηγόριος – Δικαίος Παπαφλέσσας)

196 χρόνια πέρασαν όταν, οι ηρωικοί πρόγονοί μας, σήκωσαν τη σημαία της Επανάστασης εναντίον του Οθωμανού δυνάστη, εναντίον της τυραννίας, του σκότους και της δουλείας. Και, όπως εύστοχα επισημαίνει ο στρατηγός Μακρυγιάννης, «όταν σηκώσαμεν την σημαίαν εναντίον

της τυραγνίας ξέραμεν ότι είναι πολλοί αυτείνοι και μαχητικοί κι’ έχουν και κανόνια κι’ όλα τα μέσα. Εμείς σε ούλα είμαστε αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδύνατους, κι’ αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της τυραγνίας κι’ ο Θεός βοηθός…». Και πολεμήσαμε. Και νικήσαμε.

25 Μαρτίου: Χριστιανισμός και Ελληνισμός συνεορτάζουν. Η Εκκλησία, πανηγυρίζει το γεγονός του Ευαγγελισμού στην Παναγία μας, στους ανθρώπους. Του μηνύματος εκείνου που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της ανθρωπότητας, να τη χωρίσει στα δύο και να της δώσει νέα προοπτική. Του μηνύματος της ενανθρώπισης του Θεού, της προσέγγισης του Θείου στοιχείου με το ανθρώπινο, της δυνατότητας να πλησιάσει ο άνθρωπος το Θεό, να αποκτήσει σχέση προσωπική μαζί Του και στο μέτρο της εγγύτητας με το Θεό να αλλάξει, να βελτιωθεί, να γίνει καλύτερος, να μοιάσει στο Θεό.

Ο Ελληνισμός, τιμά επετειακά την ημέρα αυτή το γεγονός του μεγάλου ξεσηκωμού, την Επανάσταση του ’21, ένα γεγονός σταθμό στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους, αφού αυτό οδήγησε μετά από ένα σχεδόν δεκάχρονο αγώνα στη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους και έδωσε υπόσταση γεωγραφική σε ένα έθνος που στέναζε υπόδουλο επί μακρούς αιώνες.

Τούτη την ιερή μέρα, τιμάμε τη μνήμη των προγόνων μας, οι οποίοι, ενωμένοι, σαν μία γροθιά, ύψωσαν το ανάστημά τους στην πανίσχυρη Οθωμανική αυτοκρατορία και κατάφεραν το, για πολλούς, ακατόρθωτο το θαύμα των θαυμάτων: να πολεμήσουν και να νικήσουν. Δίπλα στον αρχιστράτηγο Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Μάρκο Μπότσαρη, τον Παπαφλέσσα και τους άλλους γνωστούς ανά τη χώρα ήρωες, ως Έλληνες εκπαιδευτικοί, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και στα παλικάρια του Πύργου και, ευρύτερα, της Ηλείας, τα οποία αγωνίστηκαν γενναία και, σε κάποιες περιπτώσεις, έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για την πολυπόθητη Ελευθερία: τον Χαράλαμπο Βιλαέτη, τον Λυκούργο Κρεσταινίτη, τους αδελφούς Διονύσιο και Ιωάννη Διάκο, τους, επίσης, αδελφούς Πέτρο και Γεώργιο Μήτζου, τους Αχολαίους, τον Αναγνώστη Παπασταθόπουλο, τον Αγαμέμνονα Αυγερινό , κα. Σε μία εποχή μαύρη από τη σκλαβιά και από τα μαρτύρια των Τούρκων βάρος των ραγιάδων. Σε μία εποχή

κατά την οποία, σύμφωνα με τον Αδαμάντιο Κοραή, «τους ιερούς ημών ναούς μετέβαλον εις τζαμία, και μη αρκούμενοι εις το να μας στερούσι τα αναγκαία μέσα του να συστήσωμεν σχολεία εις ανατροφήν και φωτισμόν των ημετέρων τέκνων, μας αρπάζουσιν από τους πατρικούς κόλπους και αυτά τα τέκνα, δια να τα κατηχώσιν εις την θρησκείαν του Μωάμεθ, ή να τα μεταχειρίζωνται…» («Σάλπισμα Πολεμιστήριον», 1801).

Κι όμως. Μέσα σε ένα τόσο πυκνό σκότος αμαθείας λαϊκοί και κληρικοί του Πύργου και της Ηλείας, μέσα από το Κρυφό Σχολειό, κατάφεραν να φωτίσουν τις παιδικές ψυχές των Ελλήνων με τα ιερά γράμματα. «Εις τον Πύργον ο Λυκούργος Κρεστενίτης,διδάσκων τα γράμματα προ της επαναστάσεως,αφού έδωκεν εις τον εαυτόν του το όνομα του αθανάτου νομοθέτου των Σπαρτιατών,έδωκε και εις τους μαθητάς του όλα τα ονόματα των μεγάλων ανδρών,όσα είναι το καύχημα των αιώνων.Και ευρίσκει τις σήμερον τους Σωκράτας,τους Πλάτωνας,τους Αριστείδας,τους Σόλωνας κ.λπ.» (Στυλ. Μιχόπουλου, "ΒΥΖΑΝΤΙΟ,ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ", εκδόσεις «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ»). Την ίδια στιγμή, η ελληνική παροικία της Βενετίας, το 1814, ενίσχυε οικονομικά το Κρυφό Σχολείο που λειτουργούσε στην Άνω Μονή Δίβρης, με ηγούμενο, τον ιερομόναχο αγωνιστή Παρθένιο, από το οποίο βγήκαν οι περίφημοι «Καλαμαράδες», οι οποίοι τηρούσαν την παράδοση και ασκούσαν κληρονομικά το επάγγελμα του Γραμματικού. Το 1815/1816 ο Πουκεβίλ βρήκε στον Πύργο το επισκοπικό μέγαρο και τον επίσκοπο Ωλένης Φιλάρετο, ο οποίος, προσωπικά, «επέβλεπε τη διδασκαλία των μαθητών, που μάθαιναν και εξυμνούσαν στους ναούς…» (Κωνσταντίνου Κυριακόπουλου, «Η Ιερά Μητρόπολη Ηλείας (και Ωλένης)», Αθήνα, 1991)

Σήμερα, 196 χρόνια μετά, όλοι οι δάσκαλοι και οι λοιποί εκπαιδευτικοί των Δημοτικών Σχολείων και των Νηπιαγωγείων της πατρίδας μας επι­βάλ­λε­ται, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, να ασκήσουμε σθε­να­ρή και ά­καμ­πτη αν­τί­στα­ση σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα και προς κά­θε κα­τεύ­θυν­ση, κόντρα στα ανθελληνικά σχέδια αφελληνισμού και αποχριστιανοποίησης της ελληνορθόδοξης Παιδείας, κόντρα σε όσους επιθυμούν την κατάργηση του όρου «Θρησκευμάτων» από τον τίτλο του Υπουργείου Παιδείας, κόντρα σε όσους κατάργησαν στο παρελθόν τον όρο «Εθνική» από τον τίτλο του ιδίου Υπουργείου.

Επαναλαμβάνουμε για μια χρονιά ακόμα την ευχή μας, να κά­νου­με τα σχολειά μας φανερά σχο­λειά εν Χριστώ παιδείας και να γα­λου­χή­σου­με τους μαθητές μας, τα παι­διά μας, με τις πα­ρα­δό­σεις του γέ­νους μας, υ­πο­κα­θι­στών­τας στο μέτρο των δυνατοτήτων μας ε­μείς οι ίδιοι την πλη­μμε­λή σχο­λι­κή εκ­παί­δευ­ση που τους πα­ρέ­χε­ται. Να προ­βά­λου­με στους μαθητές μας τα πρό­τυ­πα των αγί­ων και των ηρώ­ων μας, να τους εμ­πνεύ­σου­με την φι­λο­πα­τρί­α, να τούς δι­δά­ξου­με σω­στά τρεις από τους πολυτιμότερους εθνικούς μας θησαυρούς: τη γλώσ­σα μας, τη θρησκεία και την ι­στο­ρί­α μας.

ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΟΥ 1821

Πύργος, 24 Μαρτίου 2017

Για την Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πύργου

Αθανάσιος Κατσίμπελης

Αιρετό μέλος της παράταξης στο Δ. Σ. του Συλλόγου Δασκάλων & Νηπιαγωγών Πύργου

Κωνσταντίνος Κούλης

Αιρετός της παράταξης στο Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ

Χρυσοβαλάντης Δημητρόπουλος

Αιρετός της παράταξης στο Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ

Ανεξάρτητη Κίνηση εκπαιδευτικών Πύργου25η Μαρτίου
Keywords
Τυχαία Θέματα