Tο Ziria Music Festival είναι το καλύτερο ελληνικό φεστιβάλ

Ομολογώ ότι εδώ και αρκετά χρόνια προσπαθώ με κάθε τρόπο να διαμορφώσω το πρόγραμμά μου (με τη βοήθεια και ανοχή των συναδέλφων) ώστε να έχω το τελευταίο σαββατοκύριακο του Αυγούστου ελεύθερο. Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός: Γιατί το τέλος του καλοκαιριού έχει πλέον ταυτιστεί με το Ziria Music Festival, το οποίο πραγματικά εξελίσσεται στο καλύτερο κατασκηνωτικό φεστιβάλ της χώρας.

Αρκετά, όμως, με τις προσωπικές μου «αναζητήσεις» και ας περάσουμε στο κυρίως πιάτο.

Δηλαδή

το ίδιο το φεστιβάλ, το οποίο κάθε χρόνο ανεβαίνει επίπεδο και κερδίζει φανατικούς υποστηρικτές. Ιδιαίτερα στο μουσικό κομμάτι πρέπει να επισημάνουμε ότι φέτος το line up, ήταν μάλλον το καλύτερο στην ιστορία του φεστιβάλ. Στο κάλεσμα της ομάδας του Ziria Music Festival ανταποκρίθηκαν σχεδόν όλα τα σχήματα της ελληνικής σκηνής τα οποία ξεχώρισαν τη χρονιά που μας πέρασε και συζητήθηκαν αρκετά.

Τα μουσικά θα τα γράψουμε αναλυτικά παρακάτω, γιατί αξίζει να σταθούμε λίγο στα όσα συμβαίνουν εκτός μουσικής.

Έχει κάτι το επιβλητικό η Ζήρεια, σε μαγνητίζει, σε καθηλώνει και σε «αναγκάζει» να μπεις βαθιά μέσα στον «αέρα» του βουνού. Αυτή η πρωτόγονη σχεδόν ατμόσφαιρα είναι παρούσα σε όλες τις στιγμές, είτε στέκεσαι μπροστά στο stage, είτε είσαι πάνω στο stage, είτε περπατάς μέσα στο δάσος, τα φαράγγια και τις κορυφές του βουνού.

Μπορείς, για παράδειγμα, να είσαι στην πρώτη σειρά και να «χτυπιέσαι» με τους Puta Volcano και την αμέσως επόμενη στιγμή να βρίσκεσαι εντελώς απομονωμένος πίσω από ένα λοφάκι και να απολαμβάνεις την ησυχία του βουνού χαζεύοντας τα διαφορετικά χρώματα σε ουρανό και ορίζοντα. Κάπου εκεί στη μέση, βέβαια, μπορεί να εμφανιστεί μπροστά σου και μία αγελάδα (από εκείνες που βόσκουν ελεύθερες στο οροπέδιο) ή ένα άγριο άλογο και να κοιτάζεστε μάλλον... αμήχανα γιατί κανείς δεν περίμενε αυτή τη «συνάντηση»!

Η διοργάνωση καθεαυτή παραμένει σε εξαιρετικά επίπεδα, παρά το γεγονός ότι κάθε χρόνο οι επισκέπτες πολλαπλασιάζονται. Χώρος στο βουνό υπάρχει για όλους αρκεί να είμαστε προσεκτικοί και να μην επιβαρύνουμε περαιτέρω το πανέμορφο φυσικό τοπίο που μας... ανέχεται για λίγες ημέρες. Φέτος οι σκηνές πρέπει να ξεπέρασαν τις 200, ενώ δεν είναι λίγος ο κόσμος που έμεινε σε ξενώνες στα κοντινά Τρίκαλα ή ανεβοκατέβαινε από το Ξυλόκαστρο και κοντινές περιοχές. Αυτό σημαίνει κάτι παραπάνω από 2.000 άτομα την ώρα που έπαιζαν οι μπάντες.

Για να μην ξεχνάμε, το φεστιβάλ είναι δωρεάν και βασίζεται στην «αυτοθυσία» των ανθρώπων που το διοργανώνουν. Αυτοί ξεπερνούν τους εαυτούς τους κάθε χρόνο για να στήσουν και να υποστηρίξουν μία διοργάνωση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλα φεστιβάλ, με σημαντικούς χρηματοδότες και χορηγούς.
Η μουσική σε πρώτο πλάνο

Το Ziria Music Festival είναι φυσικά μουσικό φεστιβάλ και σε αυτό το κομμάτι πραγματικά έχουν γίνει πολύ μεγάλα βήματα. Οι μπάντες που έπαιξαν φέτος κάλυψαν όλο σχεδόν το φάσμα της εναλλακτικής μουσικής (από σκληρό stoner και blues φρενίτιδα μέχρι παραδοσιακά θρακιώτικα, κρητικά, indiee και πολλή ηλεκτρονική μουσική).

Έχοντας βρεθεί στο βουνό αρκετές φορές μπορώ με βεβαιότητα να γράψω ότι οι μπάντες πάντα δείχνουν εμπνευσμένες από το μέρος και το κλίμα που επικρατεί και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Δεν είναι λίγα τα συγκροτήματα που έτυχε να δούμε μέσα στον χειμώνα και ξανά στη Ζήρεια και οι εμφανίσεις τους δεν είχαν καμία σχέση η μία με την άλλη.
Ροκάροντας στα 1.500 μέτρα
Η αρχή του πάρτι και ο «μαγικός αυλός»

Δεν μπορώ να περιγράψω τις εμφανίσεις χωρίς να ξεκινήσω από τον εκπληκτικό τρόπο με τον οποίο οι Θραξ Πανκς σήμαναν την έναρξη του Ziria Music Festival. Στην πρώτη τους εμφάνιση (έπαιξαν ξανά το βράδυ της Παρασκευής), το απόγευμα της Πέμπτης, αποφάσισαν, ως γνήσιοι «πανηγυριτζίδες» να ξεκινήσουν παίζοντας από το σαλέ που βρίσκεται στη μία άκρη του χώρου και να κατέβουν σιγά σιγά προς το μέρος όπου ήταν στημένο το stage. Ακούγοντας από μακριά το νταούλι και τη γκάιντα όλος ο κόσμος άρχισε να ακολουθεί από σκηνές, κορυφές και τραπεζάκια και να συγκεντρώνεται σιγά σιγά στον χώρο όπου ήταν το stage. Τα ηχεία άνοιξαν, τα μπουκαλάκια με τα τσίπουρα βγήκαν από τις τσάντες και το... πάρτι είχε ήδη ξεκινήσει!

Τα «μεγάλα» ονόματα και οι σταθερές αξίες

Planet of Zeus, 1000MODS, The Big Nose Attack ήταν τα μεγαλύτερα ονόματα που εμφανίστηκαν στο φετινό φεστιβάλ και πραγματικά δικαιολόγησαν τη φήμη τους. Οι εμφανίσεις τους ήταν κάτι παραπάνω από εκρηκτικές και δείχνουν γιατί βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στους Sleepin Pillow, οι οποίοι παραμένουν μία μπάντα με τραγούδια υψηλής ποιότητας και εξαιρετική σκηνική παρουσία.
Η πρώτη συνάντηση

Θα σταθώ και στους Victim of Society και Wherwilder δύο συγκροτήματα που έβγαλαν εξαιρετικούς δίσκους και ακούστηκαν αρκετά τη σεζόν που μας πέρασε. Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα και μου επιβεβαίωσαν αυτό που ακουώ, μαθαίνω και υποστηρίζω ότι δηλαδή η ανεξάρτητη αγγλόφωνη σκηνή βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση και έχει αρκετά πολύ αξιόλογα σχήματα. Άλλωστε και οι δύο μπάντες βάζουν σοβαρή υποψηφιότητα για δίσκο της χρονιάς.

Οι σταθερές αξίες

Αξίζει να σταθούμε στην εμφάνιση των Puta Volcano και του Mickey Pantelous (για την ακρίβεια των Dr Albert Fflipout's One Can Band, αλλά αυτή είναι μία ιστορία που καλύτερα να την ακούσετε από τον ίδιο τον Mickey).

Για τους Puta Volcano τα έχουμε γράψει ξανά. Έβγαλαν έναν εξαιρετικό δίσκο, κινούνται με ευκολία ανάμεσα σε πολλές φόρμες στο φάσμα του σκληρού ήχου και η σκηνική τους παρουσία είναι εντυπωσιακή. Τολμώ να πω ότι στον stoner/desert χώρο ίσως να είναι το καλύτερο σχήμα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

Μιλώντας, τώρα, για τους Dr Albert Fflipout's One Can Band το πράγμα... ξεφεύγει. Είναι τέτοια η ικανότητα του Mickey Pantelous να βάζει το κοινό μέσα στο τρελό blues που παίζει που η κάθε εμφάνισή του είναι ένα ξεχωριστό γεγονός. Με πολύ χιούμορ και δυνατό setlist ο Mickey αποδεικνύει ότι το ατόφιο blues είναι η μήτρα όλων μας.
Η αποκάλυψη

Θραξ Πανκς και Balothizer ήταν οι μεγάλες αποκαλύψεις. Κι αν για τους πρώτους τα έχουμε ξαναγράψει (ΕΔΩ), για το θεότρελο τρίο από το Λονδίνο το οποίο παίζει ένα μείγμα κρητικής μουσικής με πανκ, ψυχεδέλεια και πολλή ένταση, ομολογούμε ότι μείναμε με το στόμα ανοικτό (και φάγαμε και πολύ χώμα από τον ασταμάτητο χορό). Και τα δύο σχήματα έχουν πολύ μέλλον, παρουσιάζουν σημαντική βελτίωση και δείχνουν να είναι παιδιά που πραγματικά γουστάρουν αυτό που κάνουν, προσεγγίζοντας με μία διαφορετική ματιά τη λαϊκή μας παράδοση. Ρισκάρω μία πρόβλεψη και γράφω ότι αυτά τα δύο σχήματα θα μας απασχολήσουν πολύ τη νέα σεζόν.

Αντί επιλόγου

Το λέμε, το γράφουμε και θα το ξαναγράψουμε: Η ανεξάρτητη ελληνική σκηνή έχει πολύ πλούτο, βρίσκεται σε «καλλιτεχνική έκρηξη» και αξίζει την προσοχή και τη στήριξή μας. Και φεστιβάλ τύπου Ζήρειας είναι η καλύτερη ευκαιρία για την ανάδειξή τους, αλλά και την γνωριμία τους με το κοινό.

Πρόσφατα η ομάδα του Ziria Music Festival μας είπε ότι δυνατό χαρτί του φεστιβάλ είναι τόσο η μουσική όσο η άγρια φύση και συνεύρεση τόσων ανθρώπων σε ένα ιδιαίτερο μέρος.

Εμείς δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε και να προσθέσουμε ότι ο ξεχωριστός χαρακτήρας του φεστιβάλ βασίζεται και στη συντροφικότητα και την ελευθερία.

Πηγή: Χρήστος Καλλιμάνης - Εφημερίδα των Συντακτών

Φεστιβάλσυναυλίεςrockstonerηλεκτρονική μουσικήπαραδοσιακή μουσική