Παραδοσιακή κιμαδόπιτα με πράσο, από τη Θεσσαλία

Μία πολύ πλούσια κιμαδόπιτα, βασισμένη στην παραδοσιακή πρωτοχρονιάτικη εκδοχή που φτιάχνουν στη Θεσσαλία παραμονή Πρωτοχρονιάς, όπου μάλιστα την ανάγουν σε ρόλο Βασιλόπιτας, κρύβοντας μέσα της το φλουρί για τον τυχερό της νέας χρονιάς. Βασικό συστατικό της γέμισής της, πέρα από τον κιμά, το πράσο. Κιμαδόπιτα Θεσσαλίας λοιπόν…

Από εκεί και πέρα όμως εγώ θέλησα να την κάνω και των …“τριών θαλασσών”, εμπλουτίζοντας

τη γέμισή της με παραδοσιακό λουκάνικο Τήνου (Αιγαίο πέλαγος), με σύγκλινο από την Κρήτη (Κρητικό πέλαγος) και χρησιμοποιώντας ένα αρωματικό ελαιόλαδο Κυθήρων (θάλασσα Κηθύρων).

Την παραδοσιακή συνταγή τη βρήκα στο Olive magazine, έχει την …“υπογραφή” της Ελένης Ψυχούλη και εκεί θα βρείτε και βίντεο με την ετοιμασία της γέμισης. Δυστυχώς, χρησιμοποιούσε έτοιμο φύλλο και εγώ ήθελα, ένοιωθα μία παρόρμηση το απόγευμα εκείνο, να τη φτιάξω με δικό μου χωριάτικο φύλλο. Σαν κάτι να μου έλεγε μέσα μου ότι όλο αυτό θα είναι μία “ωραία περιπέτεια”, εγώ ο άσχετος με το άνοιγμα φύλλου, άρχισα τις αναζητήσεις, πού αλλού, εδώ μέσα στο site πρώτα.

Και βρέθηκα μπροστά σε μία ανάρτηση του rihardos, για φύλλο χωριάτικο, όχι μόνο με τις δοσολογίες αλλά και με τη μεθοδολογία του ανοίγματός του “βήμα-βήμα”. Αυτές είναι συνταγές για βράβευση!!! Μεθοδικά παρουσιασμένη, με λίγα βήματα απλά επεξηγημένα και φωτογραφημένα, με υλικά δοσμένα με ακρίβεια, μπορεί να βοηθήσει και τον άσχετο σε θέματα κουζίνας να έχει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Δεν είναι η μεθοδολογία που εντυπωσιάζει (που και αυτή με τη σειρά της, αξιοποιώντας τεχνικές για άνοιγμα φύλλου σφολιάτας ουσιαστικά, σε απαλλάσσει από την ανάγκη ανοίγματος πολλαπλών λεπτών φύλλων). Είναι περισσότερο το πόση προστιθέμενη αξία, πόση βοήθεια, μπορεί να προσφέρει μία προσεγμένη περιγραφή, χωρίς σκοτεινά σημεία, χωρίς αόριστες δοσολογίες και γενικόλογες οδηγίες.

Το αποτέλεσμα όλων ήταν μία πλούσια, νόστιμη και αρωματική πίτα, με τεχνικά άρτιο (απ’ ότι καταλαβαίνω εγώ, το ελπίζω) φύλλο. Δείτε την: