Ένα λικέρ βύσσινο που θα σας μείνει αλησμόνητο

Είναι ένα από τα πιο ωραία λικέρ!

Προσωπικά το θεωρώ σαν το κορυφαίο, ίσως επειδή είναι συνδεδεμένο με τα παιδικά μου χρόνια…

Σαν εικόνα αρχικά, να το βλέπω να φτιάχνεται κάθε χρόνο στο σπίτι, τη μητέρα να φέρνει σακούλες με βύσσινα από τη λαική και πακέτα ζάχαρη από το σουπερμάρκετ, να γεμίζει τις γυάλες και να τις αραδιάζει στη βεράντα, κάτω από τον καυτό ήλιο του Ιουλίου. Μέεεερες μετά, προσέθετε και το κονιάκ (αποκλειστικά Μεταξά τα χρόνια εκείνα) και, γρήγορα γρήγορα, το ποτό για τις γιορτές και για τις επισκέψεις του χειμώνα ήταν έτοιμο.

Σαν νεαρός, χρόνια αργότερα, “ανακάλυπτα”

στα ντουλάπια γυάλες με παλιό λικέρ, ερασιτεχνικά παλαιωμένο αλλά εξαιρετικά καλό, και άρχιζε το πανηγύρι. Φίλοι, φίλες, έχουν περάσει από εκείνη τη βεράντα στους Αμπελόκηπους και έχουν απολαύσει ποτηράκι-ποτηράκι εκείνα τα υπέροχα λικέρ, καθισμένοι σε φερ-φορζέ και απολαμβάνοντας τη θέα προς το Λυκαβητό...

Σαν πραγματικό βάλσαμο στην καρδιά, μέσα σε αυτές τις δύσκολες ημέρες που περνούμε όλοι μας, οι αναμνήσεις εκείνων των χρόνων έρχονται και ξανάρχονται στο νου, αξέχαστες γεύσεις και αρώματα συνδεδεμένες με ωραίες στιγμές, σημαντικές για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας σήμερα.

Α, όσο για εκείνες τις γυάλες με το “λικέρ της μαμάς”, μία από αυτές έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, στα δικά μας ντουλάπια πλέον και, ευτυχώς, η στάθμη του λικέρ είναι ακόμη αρκετά ανεβασμένη… Συντροφιά κάποιες στιγμές που το μυαλό κάνει άλματα προς τα πίσω…

Αυτό εδώ, όμως, είναι ένα διαφορετικό λικέρ βύσσινο, Είναι αρωματισμένο με αρώματα ροδάκινου και βερύκοκκου και “ενισχυμένο” με την δηκτική ένταση και σπιρτάδα του ροζ πιπεριού. Επιχειρήστε το!