Ερωτεύτηκα τον σύζυγό μου από τη φωνή του

Τον πιο ωραίο τίτλο τής τον έχουν δώσει τα παιδιά, εκείνα για τα οποία εργάζεται πυρετωδώς χρόνια τώρα φτιάχνοντας παραστάσεις. Είναι η «Κάρμεν των παιδιών», που ερωτεύτηκε τον άνδρα και πατέρα της κόρης της και του γιου της, τον Ανδρέα Κουλουμπή, ακούγοντάς τον να τραγουδάει «Σε ψηλό βουνό». Τελικά, ο έρωτάς της βρήκε ανταπόκριση σε έναν... λόφο, εκείνο του Λυκαβηττού, όπου έδωσαν το πρώτο ραντεβού τους...

ΑΠΟ

Η Κάρμεν Ρουγγέρη, το όνομα της οποίας είναι πλέον ταυτισμένο με επιτυχημένα έργα που απευθύνονται σε μικρούς θεατές, μιλά στην «Espresso» για τον πατέρα της με τις ιταλογαλλικές ρίζες, για τους ρόλους που έπαιξε στην ελληνική τηλεόραση, αλλά και για τους γείτονες, οι οποίοι, αντί να ενοχλούνται με τις ατέλειωτες... οικογενειακές πρόβες σε τραγούδι και θέατρο, της ζητούσαν να ανοίξει την πόρτα του διαμερίσματός τους για να ακούν καλύτερα!

Αν και συμμετείχε σε κάποιες από τις θρυλικές παραγωγές της κρατικής τηλεόρασης, όπως «Λούνα Παρκ» και «Μεθοριακός σταθμός», η ηθοποιός αγαπήθηκε από το σύγχρονο τηλεοπτικό κοινό μέσα από σειρές που κέρδισαν το στοίχημα της τηλεθέασης στην prime time ζώνη: «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή», «Δέκα λεπτά κήρυγμα», «Η ώρα η καλή», «Σαράντα κύματα», αλλά και ως συμπεθέρα της χήρας Μήτσης στους «10 μικρούς Μήτσους» του Λάκη Λαζόπουλου.

«Φέτος, μέσα στην κρίση, κάνουμε δύο παραγωγές στην Αθήνα, τον “Μαγικό αυλό” του Μότσαρτ στο θέατρο Κιβωτός και το “Ηρακλής, η ζωή και οι άθλοι του” στο Ιδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης”. Θέλω τα παιδιά, φεύγοντας, να παίρνουν γνώσεις. Γι’ αυτό μελετάω πάρα πολύ, ώστε να δείξω το μεγαλείο της μυθολογίας μας, αλλά να τους δώσω και γνώσεις που θα τα βοηθήσουν στο σχολείο τους» μας λέει η Κάρμεν Ρουγγέρη, που έχει κάνει σπουδές κλασικής μουσικής και όπερας.

«Για την παράσταση που βασίζεται στο έργο του Μότσαρτ διάλεξα τις μελωδίες εκείνες που πιστεύω ότι θα χαϊδέψουν τα αυτάκια των παιδιών, τα ένωσα με πρόζα και έγινε ένα μουσικό παραμύθι μέσα από το οποίο τα πιτσιρίκια θα γνωρίσουν τον μεγάλο αυτόν συνθέτη. Παράλληλα, κάνουμε τον “Κουρέα της Σεβίλης” στη Θεσσαλονίκη με ντόπιους ηθοποιούς, στο Μέγαρο Μουσικής της πόλης, και σκοπεύουμε να ετοιμάσουμε το “Παραμύθι χωρίς όνομα” της Πηνελόπης Δέλτα στην Κρήτη, με Κρητικούς καλλιτέχνες» συμπληρώνει η αγαπημένη καλλιτέχνις.

Εχετε λατινικό όνομα. Πώς προέκυψε;
Βαφτίστηκα Κάρμεν γιατί είμαι καθολική. Τότε ο ληξίαρχος δεν δέχτηκε το όνομα, ως ξενικό και το έκανε μόνος του Καρμήλια, το ελληνοποίησε δηλαδή. Δικαστικά πετύχαμε να γίνει και στην ταυτότητά μου Κάρμεν. Ο πατέρας μου, μισός Ιταλός, μισός Γάλλος, ήταν ένας υπέροχος, καλλιεργημένος άνθρωπος. Ηξερε εννέα γλώσσες, δίδασκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ήταν λατινιστής. Πέθανε πολύ νέος, 53 χρονών, ήταν ένας τέλειος πατέρας, που πάνω απ’ όλα ήθελε να μας γεμίσει γνώσεις ώστε να μπορούμε να πορευτούμε
και μόνες μας στη ζωή. Το πέτυχε.

Γιατί, όταν πέθανε, εγώ ήμουν 18 ετών και μπόρεσα να τα βγάλω πέρα έχοντας τα κατάλληλα εφόδια. Είχα ωραία φωνή κι εκείνος πάθος με την όπερα. Με είχε γράψει στο ωδείο λίγο προτού «φύγει». Ηταν πάρα πολύ αυστηρός, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι αυτό δεν μου έκανε κακό. Τα παιδιά θέλουν όρια. Τώρα, αν μαλώσουμε ένα παιδί, αμέσως τρέχουμε στον ψυχολόγο. Δεν είναι έτσι. Το παιδί, όπως και όλοι οι άνθρωποι, πρέπει να έχει όρια. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν στη χώρα μας να μουντζουρώνουν τους δρόμους και να μην τιμωρείται κανείς. Η Ελλάδα είναι η πιο λερωμένη χώρα του κόσμου. Με ενοχλεί πάρα πολύ αυτό.

Ισχύει ότι μεγαλώσατε σε σχολείο με καλόγριες;
Ναι, μέχρι τεσσάρων χρονών ήμουν στις καλόγριες στη Σαντορίνη και η πρώτη γλώσσα που μίλησα ήταν τα γαλλικά. Ηταν άλλες εποχές τότε, μετά τον πόλεμο, και οι γονείς μου έπρεπε να βρουν τον δρόμο τους. Τότε συνηθιζόταν να μπαίνουν τα παιδιά εσώκλειστα στα σχολεία.

Είχατε φάει ξύλο από τους γονείς σας;
Και ξύλο είχα φάει, αλλά και τιμωρία στη γωνία. Ομως τελικά αυτό δεν μου δημιούργησε κάποιο πρόβλημα. Εκ των υστέρων απεδείχθη ότι όλα αυτά έγιναν για το καλό μου και το κατάλαβα. Ως παιδί ήμουν πολύ άτακτη, αλλά και πολύ δημιουργική. Εμαθα τρεις γλώσσες, πιάνο, ζωγραφική, τραγούδι.

Εσείς, ως γονιός, πώς ήσασταν;
Μια φορά έδωσα ένα χαστούκι στον γιο μου και μου το χτυπάει ακόμα. Για να πούμε την αλήθεια, έχω την ευτυχία να έχω εξαιρετικά παιδιά. Είμαι τυχερή.

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με το θέατρο για παιδιά και να γράφετε παραμύθια;
Ολα άρχισαν από τα δικά μου παιδιά, όταν, για να περνάμε ωραία τα Σαββατοκύριακα, έφτιαχνα έργα για τα πιτσιρίκια της γειτονιάς. Εκεί βρήκα έναν εαυτό που δεν ήξερα ότι είχα. Κάποια στιγμή πήγα στον Δήμο Νέας Σμύρνης και ζήτησα να μου δώσουν μια αίθουσα για να κάνουμε πρόβες. Μου τη διέθεσαν. Σιγά σιγά φτιάξαμε μια ομάδα, μεγαλώσαμε, θεριέψαμε, βραβευτήκαμε. Την ονομάσαμε «Ρακοσυλλέκτες» γιατί μαζεύαμε κυριολεκτικά από τον δρόμο πράγματα και τα κάναμε, μεταξύ άλλων, και σκηνικά. Εκεί ανακαλύψαμε και το ταλέντο της μικρής μου κόρης Χριστίνας, η οποία, μεγαλώνοντας, μπήκε με την πρώτη στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Η Χριστίνα Κουλουμπή, της οποίας είμαι φανατική θαυμάστρια, είναι η πολύτιμη συνεργάτις μου, γιατί είναι η δημιουργός σκηνικών και κοστουμιών σε όλες μας τις παραγωγές. Το εικαστικό μέρος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε ένα έργο για παιδιά και το 50% της επιτυχίας είναι δικό της. Παράλληλα, φοίτησε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, απ' όπου αποφοίτησε με άριστα.

Συνήθως οι ηθοποιοί είναι αρνητικοί στο να ακολουθήσουν τα παιδιά τους το ίδιο επάγγελμα.
Πέρασα υπέροχα σ’ αυτό το επάγγελμα και δεν θα ήθελα να εμποδίσω κανέναν. Δόξα τω Θεώ, πορεύτηκα καλά σ’ αυτόν τον χώρο, έζησα στιγμές ευτυχίας και να σου πω και κάτι; Οταν ένα παιδί έχει ένα όνειρο να κάνει κάτι, δεν μπορείς να του το κόβεις. Το μόνο που λέω -και το είπα και στην κόρη μου- είναι: «Εχε υπόψη σου ότι πρέπει συγχρόνως να έχεις γνώσεις, έτσι ώστε, σε περίπτωση που δεν μπορείς να ζήσεις από το θέατρο, να κάνεις και κάτι άλλο στη ζωή σου».

Οπως έκανα κι εγώ. Εφτιαχνα νυφικά, τα οποία ζωγράφιζα, και μπομπονιέρες και με αυτά τα λεφτά έφτιαξα το σπίτι μου. Μη νομίζεις ότι από το θέατρο βγάζεις τρελά χρήματα. Είμαι πανευτυχής γιατί όλοι οι ηθοποιοί μου είναι πληρωμένοι και ό,τι συμφωνήσαμε το παίρνουν. Σημαντικοί συνεργάτες μου λοιπόν είναι η Χριστίνα Κουλουμπή, ο Πέτρος Γάλλιας (χορογράφος που κάνει και τους φωτισμούς και είναι μαγικός), ο Ανδρέας Κουλουμπής (επιλέγει τα μουσικά μέρη των παραστάσεών μας και γράφει τους στίχους των τραγουδιών) και ο Αντώνης Δελαπόρτας (ο μουσικοσυνθέτης μας, που αναλαμβάνει και τα video arts). Είμαστε μια ομάδα η οποία λατρεύει αυτό που κάνει και ίσως αυτό παίζει μεγάλο ρόλο στην επιτυχία μας.

Εχετε κι έναν γιο, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε και πολλά. Εκείνος με τι ασχολείται;
Ο γιος μου, ο Βίκτωρ Κουλουμπής, είναι μπασίστας.

Πώς είναι να είστε παντρεμένη με, επίσης, καλλιτέχνη και ποιο είναι το μυστικό ενός επιτυχημένου γάμου;
Εγώ είμαι φανατική θαυμάστρια του Ανδρέα και ο θαυμασμός παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Ο Κουλουμπής είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στον χώρο της όπερας. Ημουν θαυμάστριά του, τον ακολουθούσα σε όλες του τις παραστάσεις, αν δεν είχα υποχρεώσεις. Είναι ένας υπέροχος πατέρας και σύζυγος. Εκτός από τον αλληλοθαυμασμό, σημαντικό είναι να υπάρχει και εμπιστοσύνη. Από κει και πέρα δεν πρέπει να υπάρχουν δεσμά. Ο γάμος πρέπει να αφήνει ελεύθερους τους ανθρώπους. Με την ελευθερία μπορούν να κάνουν πολύ όμορφα πράγματα μαζί.

Είχατε δηλώσει ότι τον άντρα σας τον ερωτευτήκατε από τη φωνή του. Ποιο τραγούδι από εκείνον σας έχει μείνει αξέχαστο;
Με τον Ανδρέα συναντηθήκαμε στη Λυρική, ωστόσο αρχικά αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε γιατί στα ζευγάρια που προέρχονται από τον ίδιο χώρο όλο κάτι συμβαίνει και δεν τα πάνε καλά. Επειδή όμως θέλαμε πολύ να είμαστε μαζί, εγώ πήρα την απόφαση να περάσω στο θέατρο κι εκείνος να παραμείνει στην όπερα.

Το τραγούδι με το οποίο τον ερωτεύτηκα ήταν το «Σε ψηλό βουνό», που ακουγόταν στην ταινία «Ο Ντελικανής», στ' αυτιά μου, όμως, έχω ακόμα όλες τις άριες που έχει τραγουδήσει. Ημουν 23 χρονών όταν παντρευτήκαμε. Μόλις τον γνώρισα, έφυγα σε περιοδεία στην Αμερική και σε κάθε σταθμό του θιάσου μού έστελνε κι ένα γραμμα. Οταν πέθανε η μητέρα μου, μου έγραψε: «Θα νοικιάσω ένα σπίτι και, μόλις γυρίσεις, θα παντρευτούμε». Αυτό μέσα σε δύο μήνες. Εβγαλα τα μαύρα από τη μανούλα μου κι έβαλα το νυφικό.

Σε δήλωσή σας είχατε τονίσει πως ως οικογένεια είχατε πλάκα, όταν μένατε όλοι μαζί και κάνατε πρόβες για όπερα, μουσική και θέατρο. Οι γείτονές σας τι έλεγαν;
Αν και είχα μάθει πως, όταν τραγουδούσαν διάφοροι λυρικοί καλλιτέχνες, η γειτονιά ήταν έξαλλη, αυτό που συνέβαινε με τον Κουλουμπή δεν είχε καμία σχέση. Οι γείτονες μου έλεγαν: «Ανοίξτε την πόρτα σας, σας παρακαλούμε, να ακούμε καλύτερα». Ηταν και είναι βελούδινη η φωνή του Ανδρέα.

Εχετε φοβερή επικοινωνία με τα παιδιά και έπειτα από κάθε παράσταση, παρά την κούραση και την αγωνία, κάθεστε να ακούσετε τη γνώμη τους. Ποιο είναι το πιο κολακευτικό σχόλιο που σας έχουν κάνει έως σήμερα;
Η πιο ωραία φράση που έχω ακούσει είναι το «κυρία, με κάνατε ευτυχισμένο», από ένα εξάχρονο παιδί. Η αλήθεια είναι πως με ανανεώνουν πολύ τα σχόλια των παιδιών.

Ποια ήταν η παιδική απορία που σας άφησε άφωνη, σας έκανε να γελάσετε ή σας έφερε, ίσως, σε δύσκολη θέση;
Δεν με έφερε ποτέ κανείς σε δύσκολη θέση, αντίθετα μια φορά ένα παιδί έγραψε σε ένα βιβλίο που είχαμε στην είσοδο: «Δεν μου άρεσε καθόλου η παράσταση». Το είδα εγώ, με πλησίασαν οι δάσκαλοι και μου είπαν ότι κάνει πάντα το αντίθετο απ' ό,τι πιστεύει. Εγώ ήθελα να το κερδίσω αυτό το παιδί, το πλησίασα και του είπα: «Δεν σου άρεσε η παράσταση;» Και μου απαντάει: «Μου άρεσε». Ετσι διόρθωσε αυτό που είχε γράψει: «Εκανα λάθος, ήταν πολύ ωραία παράσταση». Δεν θέλω να χάνω κανένα παιδί.

Ολες οι παραστάσεις σας παίρνουν πολύ καλές κριτικές και όχι άδικα. Ποια είναι η αγαπημένη σας έως σήμερα;
Δεν μπορώ να πω ποια, γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία. Οπως μια μάνα δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της.

Με δεδομένο αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, τι παραμύθι θα γράφατε σήμερα;
Δεν θα με ενδιέφερε να μιλήσω για την κρίση, γιατί τα παιδιά, από το πρωί ως το βράδυ στο σπίτι τους, αυτό ακούν. Εγώ θέλω οι μικροί θεατές να έρχονται και να μαθαίνουν πράγματα εδώ. Τι γνώσεις να πάρει κάποιος αν πεις «τα πράγματα είναι χάλια»; Προτιμώ να τους δώσω αισιοδοξία, ελπίδα, «τροφή» για να μπορέσουν να πορευτούν στη ζωή τους και να τα καταφέρουν.

Κάποια στιγμή ο Λάκης Λαζόπουλος σας έκανε πρόταση για τους «10 μικρούς Μήτσους» που εσείς νομίζατε πως σας έκαναν πλάκα, έτσι δεν είναι;
Ναι! Οταν με πήραν τηλέφωνο, θεώρησα ότι ήταν φάρσα, αλλά τελικά ήταν αλήθεια.

Ησασταν στο καστ της επιτυχημένης σειράς «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή». Εχετε δεχτεί πρόταση για τον νέο κύκλο; Τι σας έχει μείνει από εκείνη τη συνεργασία;
Αν γίνει και πάλι η παραγωγή, μου είπαν πως θα είμαι μέσα. Πιστεύω ότι θα γίνει πολύ μεγάλη επιτυχία γιατί «Οι παντρεμένοι» ήταν ένα σίριαλ που το στήριξαν πολύ οι ηθοποιοί. Ημουν τυχερή γιατί έπαιξα σε καλές σειρές, τις οποίες μπορούσαν να βλέπουν και τα παιδιά.

Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σας στη θρυλική σειρά της ΕΡΤ «Λούνα Παρκ». Τι θυμάστε από τα γυρίσματα και τις αντιδράσεις του κόσμου;
Στο «Λούνα Παρκ» είχα τον ρόλο μιας πολύ άσχημης κοπέλας και ήταν να παίξω μόνο σε ένα επεισόδιο. Ωστόσο, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήρθε ο Γιάννης Δαλιανίδης, μου είπε πως του άρεσα και τελικά τα επεισόδιά μου έγιναν είκοσι.

Υποδυθήκατε και τη γεροντοκόρη. Ο κόσμος σας είχε ταυτίσει με αυτόν τον ρόλο, αν και στην προσωπική σας ζωή είχατε οικογένεια;
Τη γεροντοκόρη την έκανα στον «Μεθοριακό σταθμό», όταν ήμουν πολύ νέα. Με έβλεπαν, λοιπόν, στον δρόμο με τη Χριστίνα και με ρωτούσαν: «Εχετε και παιδάκι;» Νόμιζαν ότι δεν είχα παντρευτεί ποτέ. Τότε ο κόσμος ταυτιζόταν με τις σειρές αυτές, έκλειναν μαγαζιά κι ερήμωναν δρόμοι για να τις δουν.

Για πολλούς είστε η «εθνική γιαγιά», γιατί με τα παραμύθια σας και τα θεατρικά έργα σας έχουν μεγαλώσει πολλά παιδιά.
Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λέτε. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτός ο τίτλος, αλλά περισσότερο μου αρέσει εκείνος που έχουν δώσει τα ίδια τα παιδιά. Κάποια στιγμή έδωσα συνέντευξη στην εφημερίδα ενός σχολείου και μου έδωσαν τον τίτλο «Η Κάρμεν των παιδιών». Ετσι, τον έχω κρατήσει και τον λέω κάθε φορά που με ρωτάει κάποιος: «Πώς θέλετε να σας προσφωνούμε;» Μα δεν είναι τέλειος;

Συμπεριφέρεστε το ίδιο και στην εγγονή σας όπως σε όλα τα πιτσιρίκια, να φανταστούμε!
Ναι, στην Κάρμεν λέω τραγουδάκια και παραμύθια. Επειδή ακόμη είναι 2,5 χρονών και δεν έχει καταλάβει τι κάνει η γιαγιά της, της κάνει εντύπωση αν με δει στην τηλεόραση ή σε μια φωτογραφία σε κάποιο έντυπο. Πέρυσι που ήταν πιο μικρή είχε έρθει στον «Κουρέα της Σεβίλης» και της άρεσε παρά πολύ. Βλέπω ότι έχει καλλιτεχνική φλέβα, δεν νομίζω ότι θα... ξεφύγει.

Πιστεύετε πως τα σύγχρονα παιδιά είναι ολίγον... παραμελημένα από τους γονείς τους και πολύ κολλημένα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα κινητά τους; Τι θα τα συμβουλεύατε;
Είναι τραγικό που γονείς και παιδιά είναι συνέχεια με ένα κινητό. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ, ευτυχώς στις παραστάσεις βλέπω ότι κάποια από αυτά που έρχονται και έχουν κινητό και το βγάζουν για να παίξουν έπειτα από λίγη ώρα σταματούν για να δουν το έργο. Τα παιδιά θέλουν να ασχοληθείς μαζί τους και όχι να είσαι με ένα τηλέφωνο στο χέρι.

Είστε καλή μαγείρισσα; Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σας;
Είμαι πολύ καλή μαγείρισσα, είναι το μεγαλύτερο ταλέντο μου. Επιτυχία μεγάλη έχει το νουά με μανιτάρια, σβησμένο με κρασί. Δεν μου αρέσουν αυτά που κάνουν στην τηλεόραση, θέλω το πιάτο να είναι κανονικό όπως εκείνα της μαμάς μας. Αυτά στα οποία βάζουν, για παράδειγμα, σοκολάτα από πάνω είναι... απαπά!

Ποιο είναι το μεγαλύτερο «αγκάθι» για τους καλλιτέχνες στην Ελλάδα τού σήμερα;
Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα σε κρίση, πόσοι να δουλέψουν στο θέατρο; Η τηλεόραση σχεδόν δεν υπάρχει, βγαίνουν 600 ηθοποιοί τον χρόνο, πού να διοχετευτούν όλοι αυτοί; Η ανεργία είναι μεγάλη και πιστεύω ότι δεν φταίει μόνο η κρίση.

Συνήθως συνάδελφοί σας λένε ότι «σκοτώνουν τα άλογα πριν γεράσουν».
Δεν υπάρχει πρόνοια, γενικά, οπότε γιατί να υπάρχει για τους ηθοποιούς; Εγώ δεν θα ήθελα να υπάρχει ιδιαίτερη αντιμετώπιση στους καλλιτέχνες, γιατί είναι δύσκολα τα πράγματα. Πια μόνο με ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να κάνει κάτι κανείς και, αν του βγει καλό, ανταμείβεται.

Αν έκλεινε για εσάς ο κύκλος του θεάτρου και της υποκριτικής, με τι άλλο θα μπορούσατε να καταπιαστείτε;
Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω. Τα χάνω όταν ακούω τους ανθρώπους να λένε πως θέλουν να βγουν στη σύνταξη. Θέλω να κάνω πράγματα, πιστεύω ότι η ζωή είναι δημιουργία. Θα έχουμε... αιώνες μπροστά μας που δεν θα κάνουμε τίποτα!

Σας έχει αγγίξει η κρίση και σε ποιο βαθμό;
Είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να ζήσω με τα λίγα και με τα πολλά. Κυρίως με τα λίγα. Ο κόσμος μάς τιμά, οι μισθοί μπορούν και πληρώνονται κι ελπίζω να κρατήσει αυτό, γιατί είναι ένα ολόκληρο επιτελείο που δουλεύει για κάθε παραγωγή.

Αυτό που μας λείπει ως λαός, πιστεύω, είναι να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να βάλουμε μπροστά τη χώρα και όχι την καρέκλα μας και να πούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Τα παιδιά δεν γνωρίζουν την Ιστορία μας, γι' αυτό προσπαθώ να κάνω τέτοιες παραστάσεις, μπας και μπορέσω να τους δώσω κάτι. Ημασταν εκείνοι που δημιουργήσαμε τον πολιτισμό και τώρα φτάσαμε να είμαστε οι τελευταίοι στον τομέα αυτόν.

Είστε πολιτικοποιημένη; Θα λέγατε «ναι» στην πρόταση κάποιου κόμματος;
Δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου κάτι τέτοιο, αν και μου έχουν γίνει προτάσεις. Είχα εκλεγεί δημοτική σύμβουλος στη Νέα Σμύρνη, πρώτη, και παραιτήθηκα ύστερα από λίγο καιρό.

Αν φτιάχνατε μαριονέτες τους πολιτικούς αρχηγούς, πώς θα τους κάνατε;
Θέλει πολλή σκέψη αυτό, αλλά πρέπει να σας πω ότι δεν είμαι ευχαριστημένη με τους ανθρώπους που κυβερνούν.

Πώς σχολιάζετε την τοποθέτηση της Λυδίας Κονιόρδου στη θέση της υπουργού Πολιτισμού;
Κάποτε εγώ ήμουν στον Χορό κι εκείνη τραγωδός. Η πρώτη της δουλειά ήταν εξαιρετική, μεγάλο ταλέντο, και όπως γίνεται πάντα στο θέατρο υπήρχε μεγάλη ζήλια, γιατί δώσανε σε μια νέα γυναίκα έναν τόσο σημαντικό ρόλο. Εγώ με χαρά πήγα και τη συγχάρηκα. Θεωρώ ότι είναι ένα κεφάλαιο για το θέατρο. Σε όλα τα μέρη του κόσμου άνθρωποι του πολιτισμού παίρνουν τις θέσεις αυτές. Εύχομαι να έχει τις διοικητικές ικανότητες και να πετύχει, γιατί αυτός ο χώρος έχει κακοπάθει.

Τι θα της προτείνατε, αν ήσασταν σύμβουλός της;
Θα έπρεπε να σκεφτώ πολύ προτού της προτείνω κάτι, έτσι όπως πρέπει να κάνουν κανονικά οι σύμβουλοι του εκάστοτε υπουργού, γιατί από τις συμβουλές τους κρίνονται πολλά πράγματα.