Το «θαύμα» της Κιβωτού ξεπερνά την κρίση

Της Κωνσταντίνας Γιαννακοπούλου

Mια σύγχρονη κιβωτός που στεγάζει τα όνειρα και τις ελπίδες εκατοντάδων παιδιών για μια καλύτερη ζωή, μια ανοιχτή αγκαλιά για μονογονεϊκές οικογένειες, οι οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης ιδρύθηκε το 1998 από έναν 26χρονο, τότε, ιερέα. Σήμερα, η «Κιβωτός του Κόσμου» συνεχίζει απρόσκοπτη το έργο της, ανθεί και μεγαλουργεί προσφέροντας στοργή και φροντίδα σε όποιον έχει ανάγκη. Η «Κιβωτός του Κόσμου» είναι Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός Ειδικής Μέριμνας και Προστασίας Μητέρας και Παιδιού, που δραστηριοποιείται πάνω στη μέριμνα παιδιών τα οποία

ζούσαν σε συνθήκες παραμέλησης και εγκατάλειψης, χωρίς ιατρική φροντίδα, χωρίς μέλλον, τα περισσότερα από μονογονεϊκές οικογένειες, και πολλά χωρίς γονείς.

Η ανάγκη «γέννησε» την Κιβωτό

Ο πατήρ Αντώνιος Παπανικολάου δε δίστασε να αφιερώσει τη ζωή του σε αυτό το έργο που εκτός από έργο αγάπης είναι για εκείνον έργο ζωής, όπως δηλώνει, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Alpha freepress»: «Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι η Κιβωτός θα πάρει τόσο μεγάλη έκταση. Όταν ήρθα πριν δεκαοχτώ χρόνια σαν νέος κληρικός στην Ακαδημία Πλάτωνος έπεσα σαν αλεξιπτωτιστής, χωρίς να ξέρω την περιοχή και τους κινδύνους που έκρυβε. Σιγά σιγά κατάλαβα ότι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη γειτονιά με έντονη παραβατικότητα, ναρκωτικά, πολλές μονογονεϊκές οικογένειες και παιδιά παραμελημένα. Αρκετές φορές συνέβαινε το εξής οξύμωρο, έβγαινε το παιδί το βράδυ να μαζέψει τον γονιό αντί ο γονιός να ενδιαφέρεται που είναι το παιδί».

Μια εκκλησία «έξω» από την εκκλησία

Έτσι ένιωσε την ανάγκη να αντιδράσει σε ό,τι συνέβαινε γύρω του, όπως μας λέει και ο ίδιος, καθώς παρατηρούσε καθημερινά παιδιά, που ενώ θα έπρεπε να ήταν στο σχολείο, σύχναζαν σε πλατείες ή παιδιά, τα οποία αποτελούσαν μέλη ομάδων υψηλού κινδύνου, ενώ πάντα τα ίδια και οι οικογένειές τους βρίσκονταν σε ανάγκη: «Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι ποιο είναι το ποίμνιο μου, κάποιες γιαγιάδες που έρχονται στην εκκλησία μετρημένες στα δάχτυλα ή όλος αυτός ο κόσμος εκεί έξω στις πλατείες αντιμέτωπος με άκρατη φτώχεια και απόγνωση; Κατέληξα ότι η εκκλησία πρέπει να βρίσκεται δίπλα στο παιδί που είναι σε κίνδυνο, εκεί που είναι η κακοποιημένη μητέρα, εκεί που υπάρχει ανάγκη, και δεν πρέπει να περιορίζεται απλά σε ένα οικοδόμημα. Έτσι δημιουργήσαμε μια εκκλησία «έξω» από την εκκλησία».

Η αρχή έγινε μέσω της ομάδας μπάσκετ που δημιούργησε, άρχισε να μιλά μαζί τους για τους προβληματισμούς τους, για την καθημερινότητά τους και με τον καιρό κέρδισε την αποδοχή τους, σταδιακά και την εμπιστοσύνη τους. Εν συνεχεία, βλέποντας τα παιδιά και τις ανάγκες ολοένα να αυξάνονται, θέλησε να στεγάσει την προσπάθεια σε ένα πρώην καφενείο και άρχισε να δημιουργεί προγράμματα υποστήριξης, με πρώτο στόχο να βοηθήσει τα μεγαλύτερα παιδιά της περιοχής να επιστρέψουν στο σχολείο και να ολοκληρώσουν τη φοίτησή τους.
«Μετά το μπάσκετ, τους έλεγα ότι μπορούμε να κάνουμε και άλλα πράγματα, όπως π.χ να τελειώσουμε το σχολείο, καθώς υπήρχαν παιδιά που δεν είχαν τελειώσει ούτε το δημοτικό και ήταν 16 ετών», μας λέει ο πατήρ Αντώνιος και συμπληρώνει: «Στο καφενείο η προσέλευση του κόσμου ήταν τεράστια, παιδιά όλων των ηλικιών, αλλά και γυναίκες που μεγάλωναν μόνες τα παιδιά τους έρχονταν σε εμάς αναζητώντας μια στήριξη. Έτσι με τη μια ανάγκη να γεννά την επόμενη, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους και το 1998, γεννήθηκε η “Κιβωτός του Κόσμου”».

Η δράση της Κιβωτού

Σήμερα υπό την σκέπη της Κιβωτού βρίσκονται 500 παιδιά στην Αθήνα, σε τέσσερα σπίτια φιλοξενίας. Με μοναδικό σύμμαχο την αγάπη, έχει αναλάβει την καθημερινή σίτιση των παιδιών, τις ανάγκες τους για ένδυση, υπόδηση, ιατροφαρμακευτική και οδοντιατρική περίθαλψη, αλλά και την εκπαίδευσή τους με φροντιστηριακά μαθήματα που παραδίδονται καθημερινά από εθελοντές καθηγητές, καθώς και πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης. Η δράση της έχει διευρυνθεί και στην Πωγωνιανή Ιωαννίνων, στην Ήπειρο κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, όπου λειτουργεί ένα κέντρο παιδικής προστασίας, μία γεωργική σχολή κι ένα οικοτροφείο. Επίσης, εδώ και τρία χρόνια ανάλογη δομή παιδικής μέριμνας λειτουργεί και στη νήσο Χίο, που φιλοξενεί παιδιά από όλα τα νησιά του Αιγαίου, ενώ τον τελευταίο χρόνο μένουν εκεί προσωρινά και τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Η στήριξη όμως από την Κιβωτό δεν σταματά με την ενηλικίωση του παιδιού, υπάρχει και το πρόγραμμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, όπως μας εξηγεί ο πατέρας Αντώνιος: «Από τη στιγμή που τα παιδιά δεν μπορούν να νοικιάσουν σπίτι, να βρουν μια δουλειά και να συντηρήσουν μόνα τους τον εαυτό τους, τα βοηθάμε μέχρι να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους ή την πρακτική τους εκπαίδευση, όπως κάθε οικογένεια θα στήριζε κάθε οικογένεια το παιδί της μέχρι να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του».

Συνοδοιπόροι στον ανθρωπισμό

Σημαντική είναι η συμβολή της κοινωνίας, όπως μας αφηγείται ο εμπνευστής της Κιβωτού, που αγκάλιασε αυτό το εγχείρημα από την πρώτη στιγμή. Οι εθελοντές που στηρίζουν σε καθημερινή βάση την Κιβωτό είναι περίπου 500, ενώ οι εξωτερικοί συνεργάτες ξεπερνούν τους 2000: «Υπάρχουν άνθρωποι που είναι στο πλάι μας όλα αυτά τα χρόνια, συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες σε αυτό το έργο αγάπης, δείχνοντας με τον τρόπο τους την αγάπη τους για την Κιβωτό και τον ανθρωπισμό τους κάνοντας τα παιδιά πιο χαρούμενα και βοηθώντας να μη τους λείπουν πολλά, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στο έργο της Κιβωτού».

Οι ανάγκες αυξάνουν, ενώ οι πόροι μειώνονται, μας επισημαίνει ο πατήρ Αντώνιος: «Οι μόνοι οικονομικοί μας πόροι είναι από τον κόσμο που μας στηρίζει, αν και τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης έχουν μειωθεί αρκετά, από την άλλη ο αριθμός των παιδιών που φροντίζουμε έχει διπλασιαστεί. Χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων. Η οποιαδήποτε προσφορά από την πιο μικρή μέχρι τη πιο μεγάλη είναι πολύτιμη. Θα έπρεπε και η πολιτεία να αναλάβει τον ρόλο της και εμείς να λειτουργούμε υποστηρικτικά, ο εθελοντισμός δεν μπορεί να αντικαθιστά την πολιτεία».
Παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, όπως μας λέει, δεν χάνει ποτέ την αισιοδοξία του και την ελπίδα του ούτε την προσήλωσή του στο στόχο που έχει θέσει: «Έχουμε καταθέσει τη ζωή μας σε αυτό το έργο, η αμοιβή μας είναι όταν βλέπουμε αυτά τα παιδιά που έρχονται «μαραμένα» να «ανθίζουν» και να ατενίζουν τη ζωή με αισιοδοξία. Η αγάπη τρόπους μηχανεύεται και δεν έχει σύνορα και όρους».

Για όποιον επιθυμεί να βοηθήσει τους σκοπούς και τις ανάγκες της «Κιβωτού του Κόσμου», μπορεί να απευθυνθεί στο site: kivotostoukosmou.org