Πώς γεννήθηκε το «Χαμόγελο του Παιδιού»-Η παρακαταθήκη του 10χρονου Ανδρέα

Ένα χαμόγελο, που μπορεί να μην πρόλαβε να φωτίσει το δικό του, γλυκύτατο, προσωπάκι, βρήκε τον θρόνο του στη μεγάλη καρδιά του. Καθώς πετούσε με τα φτερά των αγγέλων στην αγκαλιά του Θεού, ζήτησε με ένα συγκλονιστικό γράμμα του το χαμόγελο, που στερήθηκε ο ίδιος τόσο νωρίς και τόσο σκληρά, να φωτίζει τα προσωπάκια όλων εκείνων των παιδιών, που θα το είχαν ανάγκη.

Του Πέτρου Καρσιώτη

Και εγένετο «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Με οραματιστή τον 10χρονο Ανδρέα Γιαννόπουλο, ένα ξεχωριστό, χαρισματικό παιδί, που μέσα από τον δικό

του πόνο σκέφτηκε πως θα μπορούσε να απαλύνει εκείνον των άλλων παιδιών. Ο πατέρας του, Κώστας Γιαννόπουλος, ήταν εκείνος που, πριν από δέκα εννέα χρόνια, έβαλε τα θεμέλια να υλοποιηθεί το όνειρο του γιου του και σήμερα το «Χαμόγελο» αυτό ζεσταίνει τις παγωμένες καρδιές χιλιάδων βασανισμένων παιδιών, στα δέκα τέσσερα σπιτάκια που διαθέτει, αλλά και έξω από αυτά…

Ο Κώστας Γιαννόπουλος, πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού», έτσι όπως το θέλησε ο μικρός του γιος, αποκαλύπτει σήμερα στην «Αττική freepress», μιλώντας για τον εμπνευστή του «Χαμόγελου», τον τρόπο γέννησης της ιδέας, που έμελλε να σώσει, από συνθήκες πραγματικής κόλασης, χιλιάδες αθώες ψυχές, που γνώρισαν τη σκληρότητα των ανθρώπων. Όταν του ζήτησα να ορίσουμε την ώρα της συζήτησης, η απάντηση με ξάφνιασε, αν και τον γνωρίζω πολλά χρόνια. «Όποια ώρα του 24ώρου θέλεις. Εμείς εδώ λειτουργούμε σε αυτή τη βάση, μέρα-νύχτα, για τις ανάγκες των παιδιών του Χαμόγελου, ώστε δεν ενδιαφέρει διόλου η ώρα».

Όταν τον βρήκα, μου είχε ήδη στείλει τα βασικά στοιχεία, που συνθέτουν αυτό το όνειρο για τα παιδιά της καταιγίδας και πάνω απ’ όλα την παρακαταθήκη για την ίδρυση του Χαμόγελου, δια χειρός Ανδρέα Γιαννόπουλου. Γράφτηκε μια βραδιά του 1995 στο ημερολόγιό του. Πάλευε γενναία το μικρό παιδί και η οικογένειά του με την σπάνια ασθένεια. «Ήταν ένα παιδί πολύ κοινωνικό», λέει ο Κώστας Γιαννόπουλος. «Είχε τους φίλους του πάνω απ’ όλα. Έκανε τα πάντα να τους συναντήσει. Άριστος μαθητής στο 5ο Δημοτικό Βριλησσίων, αθλητής με βραβείο στον στίβο, άσσος στο μπάσκετ».

Όταν ήρθαν οι δύσκολες μέρες, ο Αντρέας άρχισε να γράφει σκέψεις στο ημερολόγιό του. «Τον ενοχλούσε», λέει ο πατέρας του, «όταν έβλεπε παιδιά μικρά, φτωχά, ρακένδυτα στα φανάρια ν’ απλώνουν το χέρι για ελεημοσύνη. Και ήταν πολλά τότε. Ήθελε να κάνει απλά πράγματα, ουσιαστικά γι’ αυτά». Πατέρας και γιος συμφώνησαν ένα βράδυ να γράψουν στον δικό τους χώρο ο καθένας τις σκέψεις τους και να αποφασίσουν. Ο Αντρέας διάβασε δυο-τρεις δακτυλογραφημένες σελίδες του πατέρα του, επιτυχημένου επιχειρηματία ως τότε στον χώρο των ηλεκτρονικών υπολογιστών και… απέρριψε το περιεχόμενο με μια αφοπλιστική φράση: «Είναι μεγαλίστικη άποψη»!

Ο μικρός άγγελος ήθελε πράγματα απλά και χειροπιαστά. «Αφήστε τα λόγια. Χρειάζονται έργα», είπε. Ο πατέρας, που είχε πια στα χέρια του το ημερολόγιο της αλληλεγγύης, άρχισε να τηλεφωνεί σε φίλους και γνωστούς για να ξεκινήσει. Το πληροφορήθηκε ο Γιώργος Παπαδάκης στον ΑΝΤ1, κάλεσε το μικρό και όταν ακούστηκαν τα λόγια του, έγινε σεισμός. Κινητοποίηση μεγάλη. Τι έγραφε όμως, στις 9 Νοεμβρίου 1995, ο 10χρονος Αντρέας στο γράμμα, που έμελε να αλλάξει τη ζωή και να φωτίσει τα πρόσωπα χιλιάδων παιδιών. Το γράμμα, όπως ακριβώς γράφτηκε στο ημερολόγιο, ακολουθεί:

Το Χαμόγελο του Παιδιού

«Όλοι ξέρουμε, συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους, που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο, γιατί δεν έχουν λεφτά δεν έχουν παιχνίδια, δεν έχουν φαί και μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτήτε λοιπόν κι αφήστε τα λόγια ας ενωθούμε κι ας δώσουμε ότι μπορούμε τα φτωχά: αλβανάκια, άσπρα και μαύρα όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο σύλλογος θα λέγετε: “ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ”. Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε αν ενωθούμε όλα θα τα καταφέρουμε. Ανδρέας Γιαννόπουλος».

Δέκα εννέα χρόνια μετά, ο πατέρας Γιαννόπουλος, που εγκατέλειψε από τότε τη δική του δουλειά για να αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι, στο όραμα του αγαπημένου Αντρέα, στη συζήτηση από καρδιάς στην «Αττική freepress», λέει: «Χιλιάδες παιδιά βοηθήθηκαν, το ʼχω δει στα μάτια τους, έχουν σωθεί παιδιά από τον Αντρέα, που αν δεν υπήρχε το Χαμόγελο, ένας Θεός ξέρει τι θα είχαν γίνει». Ζήτησα από τον πρόεδρο του Χαμόγελου του Παιδιού να φέρει στη μνήμη την πιο πρόσφατη αντίδραση παιδιού, που γλίτωσε στην καταιγίδα της ζωής, χάρη σε εκείνο το παιδί, που, παρά τον Γολγοθά που ανέβαινε, σκεπτόταν την Ανάσταση των άλλων παιδιών.

«Ο Δημήτρης. Ένα παιδί κοντά στην ηλικία του Αντρέα, 8-9 χρόνων. Έπρεπε να υποβληθεί σε επέμβαση. Σπάνια ασθένεια. Έλεγαν να φύγει στο εξωτερικό. Τα πράγματα ήταν δύσκολα. Ήταν όλα πάνω στο Χαμόγελο, έξοδα, τα πάντα. Ανέλαβε ο γιατρός του Αντρέα, ο Σφακιανός. Η επέμβαση πέτυχε». Με ευγνωμοσύνη ο Δημήτρης ρώτησε τον Κώστα Γιαννόπουλο, τι μπορούσε να κάνει για να την εκφράσει. Εκείνος του μίλησε για τον Αντρέα. Και ο Πρόεδρος του Χαμόγελου μού αποκαλύπτει: «Την άλλη μέρα, όταν βρέθηκα στο μνήμα του Αντρέα μας, είδα πάνω ένα σημείωμα. “Αντρέα, σ ευχαριστώ, που έσωσες τη ζωή μου. Δημήτρης”». Δεν χρειάζονται άλλα λόγια.

Ο Κώστας Γιαννόπουλος, εκ μέρους και όλων των συνεργατών και εθελοντών, που προσφέρουν το είναι τους αφιλοκερδώς, μιλάει με ενθουσιασμό και πίστη για το έργο του Χαμόγελου. Ξεκινά από τις κινητές Μονάδες, που μεταφέρουν, με διασώστες του ίδιου του Χαμόγελου και σε συνεργασία με το ΕΚΑΒ, παιδιά που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο σε πολλές περιοχές της χώρας.

Μου λέει ότι λειτουργούν αυτή τη στιγμή τρεις σύγχρονες μονάδες με πλήρη εξοπλισμό και «προσωπικό δικό μας. Πιστεύουμε στους θεσμούς, στο ΕΚΑΒ γίνονται οι κλήσεις, αναλαμβάνουμε εμείς εκεί που πρέπει. Κινιόμαστε στην Βόρειο Ελλάδα στην Κεντρική Ελλάδα και σύντομα θα βρεθούμε και στην Κρήτη, γιατί έχουμε πληροφορίες για δυσκολίες σε συγκεκριμένη περιοχή για τα νεογνά, όπου λόγω αδυναμίας σωστής διαχείρισης χάνονται ζωές μωρών».

Τον ρωτάω πόσα σπιτάκια, διαθέτει το Χαμόγελο του Παιδιού. «Δέκα τέσσερα», απαντά. «Μένουν παιδιά, που δεν είναι κοντά στους γονείς τους, για διάφορους λόγους, νιώθουν, όμως, ότι ανήκουν σε μια οικογένεια». Το ερώτημα, που ακολουθεί είναι για το τι γίνονται τα παιδιά εκείνα, που μεγαλώνουν και θέλουν να σπουδάσουν, να κερδίσουν τη ζωή τους. «Εκεί, είναι που γίνονται τα πάντα. Το Χαμόγελο, χάρη στην οικονομική βοήθεια των απλών πολιτών και μόνο, με τα χρήματα που μπορεί να διαχειριστεί, έχει κάποια σπίτια να μένουν οι φοιτητές, γιατί 18χρόνων, για ένα παιδί, που ήρθε υπό συγκεκριμένες συνθήκες στη στέγη του Χαμόγελου, δεν λέει τίποτα. Δεν είναι έτοιμο να βγει στη ζωή. Η σύνδεσή μας με τα παιδιά που μεγάλωσαν και ξεπέρασαν τα τραύματά τους εδώ, είναι μόνιμη, είναι σχέση ζωής, δεν σταματάει. Είμαστε δίπλα τους πάντα».

Αποκαλύπτει ότι μόνο το πρώτο εξάμηνο εφέτος, το Χαμόγελο δέχθηκε αιτήματα για 57.000 παιδιά. Μόνο 18.000 παιδιά δέχθηκαν ιατρική φροντίδα πέρυσι. Άφησα τελευταία μια καίρια ερώτηση: Αν, δηλαδή, το Κράτος στέκεται αρωγός στο πολύτιμο έργο του Χαμόγελου. Εδώ, υπάρχει μια σκοτεινιά. «Το βαθύ κράτος δεν νιώθει τέτοια έργα. Δεν υπάρχει, αυτό που λέμε, συμπαράσταση από το Κράτος. Είμαστε ευτυχείς, που μέσα στις σκληρές δομές του υπάρχουν αξιολογότατοι εισαγγελείς, αστυνομικοί, γιατροί, που υπερβαίνουν τις κοντόφθαλμες καταστάσεις, βρίσκουν λύσεις ευαισθητοποιημένοι στα προβλήματα των παιδιών με τη δική τους θέληση».

Κάτι τέτοια είναι που θα κάνουν τον Αντρέα να χαμογελάει από εκεί ψηλά. Και ιδίως, τώρα που «Το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ» αναγνωρίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως Πολίτης της Ευρώπης και θα έχει όλη την υποστήριξη και συμπαράστασή του. Κι όχι μόνο. Τώρα, που ο πρόεδρός του Χαμόγελου και πατέρας του βρέθηκε στις Βρυξέλες για την τελετή, βουλευτές, υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι, ρωτούσαν πως μπορούν να φτιάξουν κι αυτοί στις χώρες τους… ένα Χαμόγελο. Ο Αντρέας, από εκεί ψηλά, θα τους έκλεισε το μάτι…

Τα είκοσι χρόνια δράσης του Χαμόγελου-Στηρίχθηκαν 896.990 παιδιά!

Στα 20 χρόνια δράσης του Χαμόγελου, ο αριθμός των παιδιών που βρέθηκαν μόνα στην καταιγίδα της ζωής ή σε σκληρά οικογενειακά περιβάλλοντα και με απόφαση εισαγγελέων απομακρύνθηκαν από τις οικογενειακές εστίες ή δέχθηκαν ιατρική φροντίδα, λένε τα στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού ότι ανέρχονται σε 896.990! Η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 δέχθηκε 4.875 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών και αφορούσαν συνολικά 12.307 παιδιά. Η Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα εξαφανισμένα Παιδιά 116000 δέχθηκε 27.119 κλήσεις. Η Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα εξαφανισμένα Παιδιά 116000 διαχειρίστηκε 809 αιτήματα για υποστήριξη ερευνών αναζήτησης εξαφανισμένων παιδιών. Αντιμετώπισε 1.170 περιστατικά επιτόπιας παρέμβασης που αφορούσαν 1607 παιδιά, που διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο.

Δέχθηκε 1271 αιτήματα για φιλοξενία παιδιών σε κίνδυνο από Εισαγγελικές αρχές (670 παιδιά έχουν μεγαλώσει στα Σπίτια του Οργανισμού, 283 μεγαλώνουν ΣΗΜΕΡΑ στα σπίτια, αλλά το δυστύχημα είναι ότι άλλα 1433 παιδιά δεν έχουν φιλοξενηθεί λόγω έλλειψης χώρου… Στα 3 σπίτια Ημερήσιας Φροντίδας στην Ηλεία, στο Αγρίνιο και στον Μύτικα, έμειναν 59 παιδιά και σήμερα 47. Υπηρεσίες συμβουλευτικής δέχθηκαν 17.751 παιδιά και γονείς. Υποστηρίχθηκαν 3.843 παιδιά με προβλήματα υγείας. Στήριξε πανελλαδικά 36.119 παιδιά και τις οικογένειές τους με προβλήματα διαβίωσης. Πραγματοποίησε διακομιδές 9.579 νεογνών και παιδιών. Με τις τρεις κινητές μονάδες εξέτασε 47.651 παιδιά πανελλαδικά. 28.862 παιδιά υποστηρίχθηκαν σε έξι νοσοκομεία στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα.

Ο εθελοντισμός στηρίζει το Χαμόγελο

Γράφουν οι υπεύθυνοι του Χαμόγελου: «Οι εθελοντές μας είναι εξίσου σημαντικοί με το εργατικό δυναμικό μας, καθώς απασχολούνται σε όλες μας τις δράσεις και καλύπτουν βασικές ανάγκες. Ανάλογα με τις υποχρεώσεις που προκύπτουν σε κάθε περίπτωση, ενεργοποιούνται οι εθελοντές μας, φυσικά σύμφωνα πάντα με την διαθεσιμότητα και την επιθυμία τους. Εκτός από τις έκτακτες ανάγκες, που θα ζητήσουμε τη βοήθεια των εθελοντών μας, υπάρχουν και δράσεις που κάθε ενδιαφερόμενος -αφού κριθεί με αυστηρά κριτήρια- μπορεί να έχει σταθερή παρουσία ανάλογα με τον χρόνο που διαθέτει».

Γράφουν ακόμη: «Το Χαμόγελο του Παιδιού δεν έχει μεγάλους ευεργέτες. Στυλοβάτες του είναι οι πολίτες και οι εταιρείες που εμπιστευόμενοι το έργο μας, το στηρίζουν έμπρακτα μέσω δωρεών και χορηγιών. Η κάθε προσφορά -οικονομική ή σε είδος- είναι ένας μικρός θησαυρός, που αξιοποιείται με απόλυτη υπευθυνότητα και σεβασμό, γεγονός που επικυρώνεται ετήσια από το σώμα ορκωτών λογιστών. Μόλις το 10% των εσόδων δαπανάται για τη διοικητική λειτουργία του. Για κάθε ένα ευρώ που προσφέρεται στον Οργανισμό, τα 90 λεπτά αξιοποιούνται απευθείας στις δράσεις μας».

Είναι, πράγματι, ανεκτίμητης και θεμελιώδους σημασίας η εθελοντική προσφορά για τη λειτουργία του Χαμόγελου του Παιδιού. Εθελοντικός Οργανισμός, ο ίδιος, από την ίδρυσή του, βασίζεται στην αγάπη και στην προσφορά του κόσμου για να καλύψει τις ανάγκες, που καθημερινά προκύπτουν. Ποιες είναι αυτές:

-Φροντίδα Παιδιών στα Νοσοκομεία

Στα Νοσοκομεία Παίδων της Αττικής και της περιφέρειας νοσηλεύονται παιδιά με Εισαγγελική Εντολή. Αυτά τα παιδιά δε βρίσκονται στο νοσοκομείο λόγω κάποιας νόσου, αλλά επειδή ο εισαγγελέας ζήτησε την απομάκρυνσή τους από το οικογενειακό περιβάλλον λόγω κακοποίησης παραμέλησης ή εγκατάλειψης. Αυτά τα παιδιά, που μπορεί να είναι από μηνών μέχρι και έφηβοι, βρίσκονται στο νοσοκομείο μέχρι που να βρεθεί ο χώρος φιλοξενίας που θα τα δεχτεί. Οι εθελοντές καλούνται να φροντίσουν αυτά τα παιδιά, όπως θα φρόντιζαν τα δικά τους παιδιά, και να τους προσφέρουν την αγκαλιά που τόσο τους λείπει.

- Δημιουργική Απασχόληση στα Νοσοκομεία Παίδων

Στα Νοσοκομεία Παίδων «Αγία Σοφία», Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών (Ρίο) και στην Παιδιατρική Κλινική του Καραμανδάνειου Νοσοκομείου στην Πάτρα, λειτουργεί τμήμα Δημιουργικής Απασχόλησης του Οργανισμού, που έχει ως στόχο να εμψυχώσει τα παιδιά που νοσηλεύονται και δίνουν τη δική τους μάχη για τη ζωή. Οι εμψυχωτές και οι εθελοντές της ομάδας με δύναμη και κέφι χαρίζουν πολλά χαμόγελα στα παιδιά που το έχουν ανάγκη.

- Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας

Το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας είναι ο χώρος, στον οποίο συγκεντρώνονται είδη για την κάλυψη των αναγκών των σπιτιών μας και οικογενειών με σοβαρά προβλήματα διαβίωσης που απευθύνονται σε μας για στήριξη. Και στο χώρο αυτό η προσφορά των εθελοντών μας, στην τακτοποίηση όλων των ειδών που συγκεντρώνονται, είναι πολύ σημαντική. Αντίστοιχες ανάγκες για εθελοντική εργασία υπάρχουν σε όλες τις περιοχές που δραστηριοποιείται ο Σύλλογός μας.

-Τα Σπίτια μας

Τα Σπίτια μας είναι ο τελευταίος σταθμός ενός εθελοντή. Όπως όλοι, έτσι και εμείς είμαστε πολύ προσεκτικοί στους ανθρώπους που θα καλωσορίσουμε στο σπίτι μας και θα εμπιστευτούμε τα παιδιά μας. Πρέπει λοιπόν να γνωρίσουμε τον εθελοντή, να μας γνωρίσει κι εκείνος συμμετέχοντας στις δράσεις μας και ανάλογα με τις ανάγκες που θα υπάρξουν στα σπίτια μας ζητάμε από τους εθελοντές μας, αν το επιθυμούν, να συνεισφέρουν κι εκεί είτε συμβάλλοντας στη φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών είτε συνοδεύοντας ένα παιδί σε εξωσχολικές δραστηριότητες είτε στη δημιουργική απασχόληση των παιδιών κατά την παρουσία τους στο σπίτι.

-Εθελοντική Προσφορά ανάλογα με την επαγγελματική δραστηριότητα

Σημαντική είναι η συνεισφορά ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν στον Σύλλογό μας μέσα από την επαγγελματική τους δραστηριότητα, προσφέροντας αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες στους στα παιδιά. Έτσι λοιπόν στο Σύλλογο υπάρχουν εθελοντές γιατροί, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί και άλλοι επαγγελματίες, οι οποίοι βρίσκονται κοντά στα παιδιά, όποτε παρουσιαστεί ανάγκη.