Πάθη και Ανάσταση

του Νίκου Καραμάνογλου ([email protected])

Πλησιάζοντας προς το τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας θεωρώ -τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο- σχεδόν αναπόφευκτο να ξεφύγουμε από τους συμβολισμούς των ημερών. Η οδός του Μαρτυρίου οδηγεί στη Σταύρωση και την τελευταία ακολουθεί η Ανάσταση. Η αναγωγή της ακολουθίας αυτής σε πολιτικό επίπεδο ίσως και να είναι ελπιδοφόρα˙ αυτή τη στιγμή ως έθνος βρισκόμαστε χωρίς αμφιβολία στη Σταύρωση. Το μόνο διαπραγματεύσιμο είναι σε πιο στάδιο της Σταύρωσης βρισκόμαστε,

στην αρχή, όπως φοβόμαστε οι περισσότεροι από εμάς, ή το τέλος, όπως διατείνονται οι πολιτικοί ταγοί μας; Οι εξελίξεις της περασμένης εβδομάδας φαίνεται να ενισχύουν τη δεύτερη θέση. Η πολυσυζητημένη έξοδος στις αγορές πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, παρέχοντας ανάσες στην ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία, αλλά κυρίως στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, που γνώριζε πως ήταν περισσότερο θέμα γοήτρου παρά ουσίας και το διακύβευμα ήταν περισσότερο πολιτικό παρά οικονομικό. Κοντά σε αυτό η εισαγγελέας του προτεσταντισμού, η κα Μέρκελ, πραγματοποίησε σύντομη επίσκεψη στην Ελλάδα και αντί μύδρων μόνο καλά λόγια είχε να πει για την ελληνική οικονομία και τις προσπάθειες της κυβέρνησης και του λαού να επανακάμψουν σε δημοσιονομική σταθερότητα. «Ο αποθανών δεδικαίωται», θα μπορούσαν να ισχυριστούν διάφοροι κακεντρεχείς, εθισμένοι στην αρνητική ερμηνεία. Παρόλα αυτά είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι θέλουμε να σκεφτόμαστε θετικά και να ελπίζουμε πως βρισκόμαστε -ακόμα κι αν έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας- στην αρχή του τέλους. Και να περιμένουμε την Ανάσταση και όχι να αναληφθούμε συλλήβδην ως έθνος στους ουρανούς.