«Επανάσταση» με… σπρέι και μπογιά

-Σε αντίθεση με όσους σπάνε, καταστρέφουν και καίνε, οι «γκραφιτάδες» εκφράζουν το θυμό τους για τα «κακώς κείμενα» της χώρας… ζωγραφίζοντας

Είναι πασιφανές, πλέον πως η κρίση που πλήττει τη χώρα δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και βαθιά κοινωνική. Άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα προσπαθούν με κάθε τρόπο να διοχετεύσουν κάπου την οργή και την αγανάκτηση τους για ό, τι αρνητικό συμβαίνει στην καθημερινότητά τους.

Ρεπορτάζ: Κώστας Μοσχολιός

Αυτό διαφαίνεται ξεκάθαρα όχι μόνο στις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις,

αλλά και στους δρόμους ή τους τοίχους της Αθήνας, που έχουν γεμίσει από γκράφιτι. Οι νεαροί, που επιδίδονται σε αυτήν τη δραστηριότητα, εκφράζουν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο τα έντονα συναισθήματα, που βιώνουν στη ζωή τους, διατυπώνοντας παράλληλα την αντίθεσή τους μέσω της πρωτότυπης και συμβολικής… ζωγραφικής στους τοίχους της πρωτεύουσας.

Οι απαρχές του γκράφιτι

Το γκράφιτι ή «τέχνη του δρόμου», πλήρως συνυφασμένο με τη μουσική χιπ χοπ, έκανε την εμφάνισή του στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ενώ η δημοτικότητα του έφτασε στο ζενίθ γύρω στο 1971, όταν οι «έγχρωμοι» της περιοχής του Μπρόνξ, ζωγραφίζοντας στους τοίχους έθεταν τα όρια της συνοικίας που είχαν στη δικαιοδοσία τους. Εκείνη την περίοδο τα γκράφιτι κάνουν την εμφάνισή τους και στην Ελλάδα, κυρίως μέσω της αναγραφής συνθημάτων ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς που επικρατούσε στη χώρα με την επταετούς διάρκειας χούντα των συνταγματαρχών. Μετά από μερικά χρόνια γύρω στο 1989, με τα μουσικά ερεθίσματα της χιπ χοπ και ραπ μουσικής, το γκράφιτι γίνεται πια δημοφιλές και αποτελεί ενεργό στοιχείο έκφρασης ή προβληματισμού για τη νεολαία μας στην Ελλάδα.

Ζωγραφική… τοίχου στην Ελλάδα της κρίσης

Αρχικά, τα γκράφιτι ήταν υπογραφές, ιδέες και επιθυμίες των δημιουργών, που ήθελαν να δείξουν με τον τρόπο τους ότι οικειοποιούνται το δημόσιο χώρο και αντιδρούν με το κατεστημένο. Τον τελευταίο καιρό όμως πληθαίνουν οι τοίχοι της Αθήνας που φιλοξενούν αρκετά αξιόλογες τοιχογραφίες, μέσα από τις οποίες οι δημιουργοί καυτηριάζουν με το δικό τους τρόπο την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας. Προσπαθούν μέσω των γκράφιτι να σπρώξουν τους πολίτες έξω από το σπίτι, ωθώντας τους στο να διαμαρτυρηθούν για ότι συμβαίνει, ενώ υπό μια έννοια μέσω της τοιχογραφίας επικοινωνούν και συνομιλούν με τους περαστικούς. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό, πως σε πολλά γκράφιτι, κυριαρχεί το χρώμα του «γκρίζου» που παραπέμπει στην απαισιοδοξία και την «ασχήμια» των καιρών. Μια περιήγηση άλλωστε στο κέντρο της Αθήνας, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι και στου Ψυρρή, είναι αρκετή για να λάβει κάποιος τα μηνύματα των γκραφιτάδων.

Δρόμοι γεμάτοι… συναισθήματα και θυμό

Στη γωνία ενός κτιρίου στέκεται μια κοπέλα γεμάτη απόγνωση κρατώντας μια βαλίτσα που γράφει «Φθινόπωρο = φθηνό + απόρων» . Φυσικά δεν πρόκειται για αληθινή κοπέλα, αλλά για γκράφιτι στο οποίο απο-κρυσταλλώνεται η άποψη του δημιουργού για την οικον