«Ασανσέρ για δολοφόνους»

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

από την Τέτη Νικολοπούλου

H ταινία του 1958, από τον σπουδαίο σκηνοθέτη Λούις Μαλ (1932-1995), διαθέτει μια υποδειγματική αφήγηση, η οποία -μαζί με την υπέροχη αυτοσχεδιαστική τζαζ μουσική του Μάιλς Ντέιβις (1926-1991)- την κατατάσσει στις κορυφαίες του είδους της. Πρωταγωνιστούν: Ζαν Μορό, Μορίς Ρονέ, Λίνο Βεντούρα.

Υπόθεση:

Ο ήρωας μας, o Ζιλιέν, αφού δολοφονήσει τον σύζυγο της ερωμένης του, με ένα σατανικό τέλειο σχέδιο ώστε να φανεί ως αυτοκτονία, θα παγιδευτεί στο ασανσέρ του κτιρίου που διέπραξε

τον φόνο, γεγονός που θα ανατρέψει την εξέλιξη του σχεδίου του. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, τα πράγματα θα περιπλακούν ακόμα περισσότερο όταν ένα νεαρό ζευγάρι θα κλέψει το αυτοκίνητο του Ζιλιέν και θα περάσει τη νύχτα σε άλλο μέρος της πόλης χρησιμοποιώντας το όνομα του ήρωα. Το γεγονός ότι ο νεαρός από το ζευγάρι θα χρησιμοποιήσει το πιστόλι του φόνου, το οποίο βρήκε στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου, ανατρέπει και πάλι την εξέλιξη της ιστορίας.

Ανάλυση:

Ο Μαλ, μας κρατάει σε αγωνία με απίστευτα αριστοτεχνικό τρόπο, καθώς η ταινία ακροβατεί διαρκώς ανάμεσα στην κάθαρση, τη θεία Δίκη και στην επιθυμία μας να ξεγλιστρήσει ο ήρωας από την τιμωρία, λες και το έγκλημά του δεν είναι αρκετό για αυτή. Τα πρόσωπα όμως είναι τραγικά, ο θύτης είναι και αυτός θύμα της μοιραίας του έλξης για την ερωμένη του και ο θεατής καλείται να τον ακολουθήσει στην κατάβαση στην κόλαση της αγωνίας του να ξεφύγει. Η μαύρη γάτα στο παράθυρο στην σκηνή του φόνου, στην αρχή της ταινίας λειτουργεί σαν προοικονομία και το έγκλημα στη συνείδησή μας δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο. Η μουσική -ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά σάουντρακ- συμβάλει στην αίσθηση της αγωνίας όσο τίποτα άλλο.

Το νεαρό ζευγάρι που κλέβει το αυτοκίνητο, λειτουργεί διττά. Από τη μια ισορροπεί το μαύρο και σκοτεινό του παράνομου ζευγαριού, μέσα από την αβάσταχτη αυθάδεια της νεότητας και από την άλλη δίνει την μοιραία ώθηση για να ξεκινήσει η καταστροφική τρικυμία που ακολουθεί πάντα το «τέλειο έγκλημα». Οι ανατροπές είναι διαρκείς. Μεγάλη ένταση στην ταινία προσθέτει η ερωμένη, η οποία ενσαρκώνεται θαυμάσια από της Ζαν Μορό. Η Μορό, έχοντας παρεξηγήσει την αργοπορία του Ζιλιέν στο ραντεβού και βιώνοντας την προδοσία και την απόρριψη, τον αναζητά στα νυχτερινά κέντρα του Παρισιού. Η κινηματογράφηση αυτών των σκηνών είναι τόσο ζωντανή και νέα -ως προς τον τρόπο που χρησιμοποίησε τότε την κάμερα ο Μαλ- ώστε ιστορικά να μιλάμε για ένα νέο είδος φιλμ.

Οι κινηματογραφικές τεχνικές της ταινίας το κατατάσσουν ανάμεσα στο φιλμ νουάρ, τη Nounelle Vague και το μοντέρνο κινηματογραφικά είδος. Ο Μαλ με την πρώτη του αυτή ταινία μπήκε στο πάνθεον των μεγάλων σκηνοθετών. Είναι μια ταινία που αξίζει να δει κανείς, καθώς δεν έχει πάνω της τίποτα παλιό.

Αν και ασπρόμαυρη, διαθέτει πολύχρωμους ήρωες και χώρους και είναι μια πραγματικά δυνατή εμπειρία για κινηματογραφόφιλους και ιδιαίτερα τους λάτρεις των θερινών σινεμά, αλλά και λάτρεις του θρίλερ, γι αυτό και η επανέκδοσή της δεν λείπει ποτέ από τους καλοκαιρινούς κινηματογράφους.

http://www.youtube.com/watch?v=4NemGuVnWHI

Το άρθρο «Ασανσέρ για δολοφόνους» εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.