Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Προσοχή στις μισές αλήθειες που κυκλοφορούν»

Την πικρία του για το ότι η συνεργασία Πολιτείας και Εκκλησίας δεν υπήρξε η επιθυμητή εξέφρασε ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος κατά την εναρκτήρια ομιλία του στη συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος σήμερα. Παράλληλα, ο κ. Ιερώνυμος σχολίασε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, αλλά αναφέρθηκε και στον ρόλο που πρέπει να παίξει η Εκκλησία στη νέα

αυτή κατάσταση. Αναλυτικά η ομιλία του αρχιεπισκόπου προς τους υπόλοιπους ιεράρχες έχει ως εξής: « Νομίζω ότι δεν είναι ανάγκη να περιγράψω τα συμβαίνοντα μέσα και γύρω μας αφού και σεις ως υπεύθυνοι ποιμένες συγκεκριμένων περιοχών ιδιαίτερα των μεγαλουπόλεων, ζήτε τις καθημερινές ανάγκες. Η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια, η ένδεια κάθε μέρα και περισσότερο μας αγγίζουν. θα επαναλάβω μια φράση πρεσβυτέρου αγαπητού μας αδελφού που είναι ανακεφαλαίωσις των παραπάνω: Η χώρα μας βρίσκεται σε δοκιμασία.

Η όλη κατάστασις μας θυμίζει την περιγραφή του Γρηγορίου Νύσσης: «Οι σημερινοί καιροί μας έφεραν σωρεία από γυμνούς και αστέγους. Ένα πλήθος στέκεται μπροστά στη θύρα του καθενός. Παντού βλέπετε το χέρι να είναι απλωμένο και να ζητά… Σ’ αυτούς σπίτι είναι η ύπαιθρος, καταφύγιο οι στοές και τα σταυροδρόμια και τα πιο εγκαταλελειμμένα μέρη της αγοράς. Σαν τα νυχτοπούλια και τις κουκουβάγιες που φωλιάζουν στις τρύπες. Τα ρούχα τους είναι κουρελιασμένα. Έσοδά τους είναι οι καλές διαθέσεις των φιλανθρώπων, τροφή τους ο,τιδήποτε πέσει από τους περαστικού, ποτό τους η πηγή της πόλεως, όπως ακριβώς και για τα ζώα, κύπελλό τους οι άδειες παλάμες, θησαυρός τους η τσέπη τους, όταν δεν έχει τρύπες και κρατάει ο,τι της βάζουν μέσα, τραπέζι τους τα ενωμένα γόνατά τους, κρεβάτι τους το χώμα, λουτρό τους ο απέριττος ποταμός ή η λίμνη που ο Θεός έδωσε για όλους. Η ζωή τους είναι πλανόδια και πρωτόγονη όχι γιατί ήταν έτσι απ’ την αρχή, αλλά εξ αιτίας ατυχημάτων και ανάγκης».

Η Εκκλησία πάντοτε δια μέσου των αιώνων συνδεδεμένη με την Ιστορία αυτού του τόπου στάθηκε πλάι του, έστω και αν πολλάκις αγνοήθηκε, περιφρονήθηκε, αδικήθηκε και είδε τον εαυτό της να εκτοπίζεται στο περιθώριο. Δεν θα ήθελα να συνεχίσω τον λόγο επ᾽ αυτού ούτε να αναφερθώ στα θέματα, που θα μας απασχολήσουν αφού αυτά είναι ήδη καταχωρημένα στην Ημερησία Διάταξη. Η ΔΙΣ κατά την συνεδρία της 17ης παρελθόντος μηνός απεφάσισε να αλλάξει το μέχρι τότε προγραμματισμένο κύριο θέμα της «Ημερησίας Διατάξεως, και πρότεινε αντ’ αυτού να είναι το συζητησόμενο: Η Εκκλησία μας προ της κρίσης της χώρας μας.

Προβάλλουν δύο ερωτήματα: Τι πταίει; Τι κάνουμε; Προτιμώ να ρίξουμε το βάρος στο δεύτερο ερώτημα. Θα ήθελα να επικεντρώσω τις σκέψεις μου μόνο σε μερικά κρίσιμα ζητήματα για την πορεία της Εκκλησίας μας στους δύσκολους καιρούς και περιστάσεις που διανοίγονται μπροστά μας και να κάνω κάποιες επισημάνσεις:

Α. Πρώτος στόχος η σωστή και συνεχής διαποίμανση του λαού μας.

Η Εκκλησία μας δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί ως μητέρα. Πάντοτε, ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες των δοκιμασιών,