Η λυπημένη θλίψις

Σε αυτό το αριστούργημα του 1968, ο Προύσαλης υποδύεται τον ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου «Το παλουκάκι». Ο γιαλαντζί ντερβίσης μαγαζάτορας πηγαίνει στην οικογένεια του Πολυκράτη Σπανού (Αλέκος Αλεξανδράκης) να πληρωθεί τα σπασμένα από έναν καβγά που έκανε η «Ιταλίδα» σύζυγός του, η Μπιάνκα (Μάρω Κοντού), στο κατάστημά του.

Του Παναγιώτη Λιάκου

Όταν η «Τούλα Σπανού», η αδελφή του Πολυκράτη (Κατερίνα Γιουλάκη), βλέπει το λογαριασμό, ρωτάει τον «ημίμαγκα» επιχειρηματία «τί είναι αυτό;» κι εκείνος απαντάει «Η λυπημένη θλίψις».

Έτσι είναι οι λογαριασμοί. Λυπημένες θλίψεις.

Η... τεθλιμμλένη φράση είναι η πρώτη που πέρασε από το μυαλό μερικών οπαδών του ελληνικού σινεμά, όταν διάβασαν το κύριο άρθρο της «κυριακάτικης δημοκρατίας» με τίτλο «Το απόρρητο σχέδιο- έκπληξη των Αμερικανών στην Ελλάδα». Ειδικά η παράγραφος για το «τί προβλέπει το κείμενο εργασίας για το σκοπιανό, το κυπριακό και τις ΑΟΖ» είναι πιο ανατριχιαστική κι από το λογαριασμό που πλήρωσε το τζετ σετ του ντιριντάχτα στη Ρεμοκατάνυξη της Μυκόνου, που πνίγηκε στη σαμπάνια.

Το «παλουκάκι»

Προς επίρρωσιν του συνειρμού με τη «λυπημένη θλίψη» παρατίθενται κρίσιμα χωρία του άρθρου. Πρώτα για το Μακεδονικό: «Ο κύριος Σαμαράς έχει μετατοπίσει το βάρος της διαπραγμάτευσης στην πάση θυσία διασφάλιση της ονομασίας erga omnes. [...] Στην πρόσφατη τοποθέτησή του στο συνέδριο της ΝΔ, χωρίς να κάνει αναφορά στο γεωγραφικό προσδιορισμό, ζήτησε να παραιτηθούν οι Σκοπιανοί από τους αλυτρωτισμούς και να συμφωνήσουν με ένα νέο όνομα, το οποίο δε θα θίγει την ελληνικότητα της ελληνικής Μακεδονίας».

Πάρτε και ολίγη από Κυπριακό:

«Στο Κυπριακό, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα: Οι ΗΠΑ επιθυμούν την επανέναρξη των συνομιλιών για διζωνική- δικοινοτική ομοσπονδία, ενώ στον πρόεδρο Αναστασιάδη έχουν φτάσει πληροφορίες ότι θα του ζητηθεί κάτι που είναι δύσκολα διαχειρίσιμο: Η σύσταση ταμείου αλληλεγγύης γενεών για τα έσοδα από την αξιοποίηση του φυσικού αερίου, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν μελλοντικά για τη σύσταση του νέου κυπριακού κράτους, με βάση το σχέδιο Ανάν».

Θέλετε και κάτι για αγωγούς; «Οι ΗΠΑ επιθυμούν το φυσικό αέριο Ισραήλ- Κύπρου να διοχετεύεται στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας (όχι μέσω Κρήτης) και μετά Ελλάδας (βορείως, δια της αξιοποίησης του αγωγού ΤΑΡ), ενώ της Ελλάδας (Ιόνιο- νότια Κρήτη) μέσω Ιταλίας- Μάλτας».

Μιλάμε για πολλή θλίψη...

Το διαβάσαμε στη Δημοκρατία