Η Lifo απαντά «Αυγιανή της νέας εποχής»: Σε εμάς γράφουν Κούλογλου και Βαρουφάκης…

Πόλεμος έχει ξεσπάσει μεταξύ της εφημερίδας Αυγή και των δύο μεγαλύτερων free press εφημερίδων της Αθήνας, Lifo και Athens Voice. Αφορμή ένα άρθρο στην Αυγή όπου υπό τον τίτλο «Τι ψηφίζει η Lifo

Η απάντηση δόθηκε προς το παρόν τουλάχιστον από τη Lifo και ήταν εξαιρετικά σκληρή. Ουσιαστικά κατηγορεί την Αυγή -ως κομματικό όργανο- και κατά συνέπεια και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι επιδιώκουν τη λογοκρισία και χαρακτηρίζει το άρθρο γελοίο.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στην Αυγή:

Οι δύο μεγαλύτερες δωρεάν εφημερίδες της Αθήνας θεωρούνται τα λιγότερο «πολιτικοποιημένα» έντυπα που κυκλοφορούν. Κι όμως, ενόψει εκλογών, αν και όχι μόνο τότε, αποδεικνύουν μια στράτευση που θα ζήλευαν και οι «εγκέφαλοι» του γνωστού βίντεο της ΚΝΕ - αυτού που προ ημερών ενθουσίασε τον Στόχο. Να το δούμε με παραδείγματα;

Επί δημαρχίας Κακλαμάνη, και μέχρι τον Οκτώβριο του 2008, η Lifo φιλοξενεί τη στήλη «Ξυπόλητος Δήμαρχος», που περνά γενεές δεκατέσσερις τον (τότε) πρώτο άνδρα της πρωτεύουσας. Τον μήνα εκείνο η στήλη εξαφανίζεται. Κι από το επόμενο φύλλο της η εφημερίδα προσφέρει στο κοινό της το τετρασέλιδο εφημεριδάκι του Δήμου Αθηναίων. Λεπτομέρεια: ώς εκείνη τη στιγμή, η Lifo είναι το μόνο φρι πρες που δεν καταδέχεται το εφημεριδάκι στο σαλόνι της.

Το 2010, εν μέσω προεκλογικής περιόδου πια, η εφημερίδα το «ρίχνει» Καμίνη χωρίς προσχήματα - κάνοντας, για παράδειγμα, αφίσα το πρωτοσέλιδό της με το βλοσυρό πορτρέτο του εκλεκτού του ΠΑΣΟΚ και ρωτώντας ρητορικά: «Μπορεί ο Γιώργος Καμίνης να σώσει την Αθήνα;» (φ. 14.10.2010). Σε δεύτερο χρόνο, η εστίαση αλλάζει ελαφρώς. Και βαραίνει. Το θέμα δεν είναι πια ο δήμαρχος - Σωτήρας, αλλά μια Αθήνα εφιαλτική, που πρέπει επειγόντως κάποιος να τη σώσει. «Μπορεί κανείς να βοηθήσει την Αθήνα;» (φ. 4.11.2010) ρωτά απεγνωσμένα το πρωτοσέλιδο, το οποίο καλύπτουν πλάνα απ' το ιστορικό κέντρο της πόλης: κινέζικα μαγαζιά, υπαίθριο εμπόριο, μετανάστες, ναρκωτικά. Όλα ένα, όλα απειλή. Καμίνης, λοιπόν - αλλά με ατζέντα αυτήν που έβαλε τον Μιχαλολιάκο στο δημοτικό συμβούλιο της πρωτεύουσας.

Το 2012, το θέμα είναι τα ανερχόμενα «άκρα» και, κυρίως, η νεοκομμουνιστική απειλή. Σε μια μνημειώδη γραφιστική αποτύπωση της θεωρίας των άκρων, η Lifo και πάλι κυκλοφορεί με εξώφυλλο σε μαυροκόκκινο φόντο και δύο (λευκά) παιδιά να παίζουν μπάλα ανάμεσα σε ένα σφυροδρέπανο και μια σβάστικα. Ο τίτλος («Η ελληνική γοητεία του φασισμού)» προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα. Μάταια.

Το κύριο θέμα των ημερών είναι το πρωτοφανές 7% που έχει βάλει τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή, αποθρασύνοντας τα Τάγματα Εφόδου της. Όμως το «φιλελεύθερο» φρι πρες κάνει διμέτωπο αγώνα - εκλαϊκεύει δηλαδή την προεκλογική γραμμή της Ν.Δ.

Και φέτος; Ενόψει δημοτικών εκλογών, φέτος πρέπει να προσπαθήσει κανείς για να μην πει τίποτα για τους ανθρώπους που υποφέρουν μέσα στην κρίση. Για τους αστέγους και τα συσσίτια, αλλά και για τα δίκτυα αλληλεγγύης, για τα λουκέτα που πολλαπλασιάζονται όσο οι μισθοί πέφτουν και οι τράπεζες πιέζουν, αλλά και για τους δημιουργικούς ανθρώπους που αντιστέκονται. Κι όμως, για τους «οργανικούς διανοούμενους» της απέναντι πλευράς -οργανικούς, ακόμα κι αν (θεωρούν ότι) δεσμεύονται μόνο από τα καπρίτσια, τις "«ενοράσεις» και τους μικρούς-μεγάλους ναρκισσισμούς τους-, προεκλογική ατζέντα είναι μόνο ό,τι συζητούν μεταξύ τους. Ή ό,τι παλεύουν να κατοχυρώσουν ως ατζέντα οι εκλεκτοί της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

Μέχρι λοιπόν ο Άρης Σπηλιωτόπουλος να ασχοληθεί με την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα, το θέμα απασχολούσε μόνο τη Χρυσή Αυγή. Ακόμα κι αυτή, όμως, τελευταία ασχολούνταν με άλλα: τους προφυλακισμένους και υπόδικους δικούς της, τις άρσεις ασυλίας, τις διώξεις από το σύστημα (sic) κ.ο.κ.

Θέτοντας όμως ζήτημα τζαμιού από το τίποτα, ο υποψήφιος της Ν.Δ. φάνηκε να κεντρίζει ευαίσθητες χορδές και πέραν της σεσημασμένης Ακροδεξιάς. Ήταν λοιπόν μία εκ των «58» που, ενώ λογικά θα ψηφίσει Καμίνη, έσπευσε στην Athens Voice να δώσει «βάθος» στο εγχείρημα μεταφέροντάς μας στη γαλλική συζήτηση περί Ισλάμ - και ενθουσιάζοντας γι' αυτό έγκριτα ιστολόγια όπως το Elliniki Afipnisis...

Η ενασχόληση με την ίδια τη Σώτη Τριανταφύλλου μού φαίνεται πιο ανούσια κι από τα άρθρα της. Κάπως σημαντικότερο, αντίθετα, είναι ότι το μια σκηνή φιλελεύθερων εντύπων και των δημοσιολογούντων θαμώνων τους -αυτών που μέχρι πρότινος έβρισκαν την Αριστερά πολύ «κομφορμιστική» και συντηρητική για τα γούστα τους-, αναζητά το χαμένο πάθος στην πολιτική σε ό,τι παθιάζει τους ορκισμένους εχθρούς των φιλελεύθερων. Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Όμως, ακόμα και με πολιτισμικούς όρους, το συρρικνούμενο Κέντρο δείχνει μια ροπή στον εξτρεμισμό - ένας επιπλέον λόγος που πνέει τα λοίσθια.

Η άμεση απάντηση της Lifo

Εφημερίδα Αυγή εναντίον LIFO: «Είστε στρατευμένοι!» Μια (όσο λιγότερο σκληρή γίνεται) απάντηση στο γελοιωδέστερο άρθρο της ημέρας

Η Αυγιανή της νέας εποχής

Η στρατευμένη εφημερίδα, το κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγόρησε κάποιον άλλον ότι είναι στρατευμένος!

Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αλλά όχι: Αυτή είναι η κατηγορία που εκτόξευσε σήμερα πρωτοσέλιδα εναντίον μας η ΑΥΓΗ (αφήνω απέξω την Athens Voice στην οποία αναφέρθηκε επίσης το άρθρο - εξάλλου η πολιτική μας στάση διαφέρει αρκετά).

Είναι προφανές ότι η Αυγή καταδικάζει την στράτευση απ' όπου κι αν προέρχεται - εκτός αν πρόκειται για την ίδια την Αυγή ή για άλλα ΜΜΕ που ελέγχονται πλήρως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε όχι απλά επιτρέπεται, αλλά είναι και η Απόλυτη Αλήθεια.

Διαβάζουμε στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας (Άρθρο: Τι ψηφίζει η "Lifo Voice" του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου), όπως αναμεταδίδεται ήδη σε εκατοντάδες ΜΜΕ: "Οι δύο μεγαλύτερες δωρεάν εφημερίδες της Αθήνας" γράφει η Αυγή, "θεωρούνται τα λιγότερο 'πολιτικοποιημένα' έντυπα που κυκλοφορούν. Κι όμως, ενόψει εκλογών, αν και όχι μόνο τότε, αποδεικνύουν μία στράτευση που θα ζήλευαν και οι εγκέφαλοι του γνωστού βίντεο της ΚΝΕ -αυτού που προ ημερών ενθουσίασε τον Στόχο."

Σε μία περίπτωση η «Αυγή» αναφέρεται στη γραμμή της Lifo το 2008, όταν το περιοδικό που εκδίδει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος κατηγορούσε τον τότε δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη. Σύμφωνα με το άρθρο της «Αυγής», ενώ η Lifo επέκρινε σφόδρα την δημοτική αρχή, ξαφνικά προσέφερε στους αναγνώστες της το τετρασέλιδο εφημεριδάκι του δήμου Αθηναίων. Προφανώς εννοεί ότι "τα βρήκαμε".

Ο αρθρογράφος Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος αναφέροντας συγκεκριμένα παραδείγματα τονίζει ότι η Lifo είναι ένα «"φιλελεύθερο" φρι πρες που κάνει διμέτωπο αγώνα – εκλαϊκεύει δηλαδή την προεκλογική γραμμή της ΝΔ».

Ακόμη μια σκληρή αναφορά της «Αυγής» εναντίον της Lifo αφορά ένα πρωτοσέλιδο του free press περιοδικού για τη λεγόμενη θεωρία των άκρων. Αυτό που επισημαίνει ο αρθρογράφος της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η Lifo εμμέσως υιοθέτησε την πολεμική που είχαν εξαπολύσει συνεργάτες του πρωθυπουργού εναντίον του Συνασπισμού κατηγορώντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι με την πολιτική που ακολουθεί υποδαυλίζει πράξεις βίας και γι' αυτό εντάσσεται στη θεωρία των δύο άκρων μαζί με τη Χρυσή Αυγή...

Σε μια άλλη αναφορά, ο αρθρογράφος Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος κατηγορεί τη Lifo ότι με τα ρεπορτάζ που έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει προώθησε την ατζέντα που έβαλε τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας...

Λοιπόν...

Αντί να χρησιμοποιήσει η Αυγή πέντε δέκα -και παλιά αλλά κυρίως και καινούργια (σημερινά ας πούμε)- παραδείγματα τρομερής στράτευσής μας, θυμάται ότι κάποτε, το 2008... Κι ότι μια φορά, κάποτε είχαμε ένα πρωτοσέλιδο... Κι ότι πριν καν εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος ο Μιχαλολιάκος, είχαμε γράψει (ΤΙ;;;) που προώθησε μια ατζέντα...

Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική -και καταγεγραμμένη: Κατακρίναμε όσο κανένα άλλο μέσο (ούτε καν η Αυγή) τον Κακλαμάνη, και όπως ήμασταν υποχρεωμένοι, δημοσιεύαμε αναγκαστικά και ΔΩΡΕΑΝ το τετρασέλιδό του -αυτή ήταν η εκβιαστική απαίτησή του Δήμου για να μπορούν να εγκατασταθούν stands σε δημοτικούς χώρους για όλα τα free press αδιακρίτως- χωρίς να τον υποστηρίξουμε φυσικά, για το αντίθετο εξάλλου κατηγορηθήκαμε (προς τιμήν μας).

Και παρατηρούσαμε τα φαινόμενα των αντιπάλων ιδεολογιών, πολύ πριν γίνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός (η Αυγή μπέρδεψε τις ημερομηνίες) και για διαφορετικούς λόγους -ήδη από τις επιφυλλίδες του Κωστή Παπαγιώργη για τα Δεκεμβριανά. [Έχουμε μάλιστα ζητήσει συγγνώμη απ' όσους παρεξήγησαν την εικονογράφηση ενός εξωφύλλου μας -γιατί ούτε πιστεύουμε ούτε υποστηρίζουμε με τη στάση μας τη θεωρία των δύο άκρων.]

Κι όσο για την Χρυσή Αυγή, ήταν απ' την πρώτη στιγμή απόφαση δική μας να μη δημοσιεύουμε φιλοχρυσαυγίτικα σχόλια (σε αντίθεση πχ. με τα άπειρα φιλοσυριζαϊκά, τα οποία συχνά βρίθουν από απλοϊκότητες και στρεψοδικίες) κι ας μας κατηγορεί ο Μιχαλολιάκος για λογοκρισία, κι ας μας έχουν μηνύσει μέλη της Χ.Α. για όσα έχουμε γράψει εναντίον τους. [Αλήθεια πάντως, έχει προσέξει κανείς ότι όχι μόνο το Πρώτο Θέμα, αλλά και κεντρώες εφημερίδες και σάιτ, πχ. Τα Νέα ή Το Βήμα είναι γεμάτα με σχόλια χρυσαυγίτικης προπαγάνδας; Κι έχει προσέξει κανείς την απουσία τους απ' το δικό μας σάιτ; Είναι νομίζετε τυχαίο ή ότι έγινε από μόνο του ως δια μαγείας;]

Τέλος πάντων.

Επειδή η δικαιολογία της Αυγής προφανώς είναι το γνωστό, άκυρο, "Εμείς είμαστε φανερά στρατευμένοι, εσείς κρυφά, γι' αυτό και πιο επικίνδυνοι", (λες και το αν είσαι και το παινεύεσαι δικαιολογεί την μονόπλευρη ενημέρωση και την παντελή έλλειψη αντικειμενικότητάς σου) μου κάνει εντύπωση που θυμήθηκε διάφορα άκυρα πράγματα απ' το παρελθόν [πώς ξέχασε την αποκάλυψη-φιάσκο της δήθεν συνεργασίας με την Αμερικανική Πρεσβεία;!] και που δεν μιλά και τόσο για το πιο πρόσφατο παρελθόν ή το παρόν.

Θα μιλήσω εγώ.

Στη LIFO αυτή τη στιγμή έχουμε δύο βασικούς πολιτικούς σχολιαστές, δύο και μόνο δύο αρθρογράφους που κάθε εβδομάδα στο έντυπό μας γράφουν για την οικονομία, την πολιτική, και τα κόμματα.

Θέλετε να σας τους πω, για να καταλάβετε το εύρος της αντισυριζαϊκής μας προπαγάνδας και της αντιαριστερής μας στράτευσης που λέει η Αυγή;

Είναι ο Στέλιος Κούλογλου. Και ο Γιάννης Βαρουφάκης.

Οι δύο βασικοί πολιτικοί σχολιαστές της εφημερίδας μας, -αξιόλογοι δημοσιογράφοι ασχέτως των κομματικών τους τοποθετήσεων, γι' αυτό και είναι τιμή μας που συνεργάζονται μαζί μας, και είναι η φωνή μας σε πολλά ζητήματα- είναι δύο πρόσωπα ταυτισμένα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κούλογλου είναι μάλιστα υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαρουφάκης ακούστηκε πολύ για υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο κατά καιρούς έχει υποστηρίξει. Η πολιτική γραμμή της εφημερίδας μας εκφράζεται εβδομαδιαίως απ' τους πολιτικούς αρθρογράφους μας, οπότε ακόμα ξύνω το κεφάλι μου με απορία για το πώς κατόρθωσε ο ερευνητής της Αυγής να καταδικάσει ως στρατευμένους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και εμάς άρα και τον Κούλογλου και τον Βαρουφάκη.

Αν για κάτι κατηγορείται η LIFO είναι για φιλοΣυριζαίικη στάση, πράγμα που επίσης δεν ισχύει γιατί, τουλάχιστον στο σάιτ μας που διαβάζεται καθημερινά από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους υπάρχουν σχεδόν όλες οι απόψεις. Και λέω σχεδόν γιατί φιλοχρυσαυγίτικες δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και ακραίες νεοφιλελεύθερες για τις οποίες μας κατηγόρησε επίσης η Αυγή. [Τσουβαλιάζοντάς μας με την A.V. στην οποία πολιτικός αρθογράφος είναι και ο Θάνος Τζήμερος - ένα τσουβάλιασμα Αυριανικής εμπνεύσεως.]

Ο Κούλογλου κι ο Βαρουφάκης μπορεί να πουν "καλά έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στο τάδε θέμα", εγώ μπορεί να πω "όχι, κάνει λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο θέμα" κάποιος άλλος αρθρογράφος μας μπορεί να πει "μισό λεπτό, η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ έχει και τα καλά και τα στραβά της".

Αυτό θα πει πολυφωνία.

Το πρόβλημα της Αυγής δεν είναι μόνο ότι δεν ξέρει τι θα πει πολυφωνία (ή μάλλον ξέρει πολύ καλά απλώς κάνει τα πάντα για να την αποφύγει στις σελίδες της), ή ότι έχει το θράσος να κατηγορεί -στρουθοκαμηλιζοντας- τους άλλους για "πολιτική στράτευση". Το πρόβλημα της Αυγής είναι ότι ενώ κάποτε ήταν υπόδειγμα αριστερής ευμένειας, αξιοπρέπειας και στοχαστικού κύρους, υπό τη λαχτάρα της εξουσίας έχει γίνει ένα όργανο τυχοδιωκτικής προπαγάνδας, άλλοτε με κιτς γλώσσα και άλλοτε με ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον όποιου δεν τους κάνει τη δουλειά.

Δεν είναι καν μόνο ότι δεν ερεύνησε καθόλου το θέμα πριν το γράψει (παμπάλαια στοιχεία, άγνοια των πολιτικών αρθρογράφων μας, ταύτιση μας με έντυπο στο οποίο γράφει ο Τζήμερος κ.λπ.).

Το βασικό πρόβλημα με αυτού του είδους τη δημοσιογραφία είναι ότι ότι καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες κάποιους (εμάς - ακόμα κι αν ανάμεσά μας είναι πχ. ο Κούλογλου και ο Βαρουφάκης) επειδή θεωρεί ότι δεν ταυτίζονται 100% με την επιθυμητή κομματική γραμμή. Θα είναι ικανοποιημένοι μόνο αν γίνουμε κι εμείς ακριβώς ίδιοι μ' αυτούς.

Έλα όμως που δεν έχουμε καμία όρεξη να ικανοποιήσουμε κανέναν. Οι γνώμες που δημοσιεύουμε είναι συχνά αντικρουόμενες -όμως πάντα προς την προοδευτική πλευρά των πραγμάτων-, γράφουμε ελεύθερα ό,τι θέλουμε κι ας τρώμε και τις μηνύσεις μας καμιά φορά, οι απόψεις μας μπορεί να εξελίσσονται ή να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου ή μπορεί να μένουν σταθερές.

Μας ρωτάτε τι θα ψηφίσει η LIFO;

Θα μπορούσατε να μας πάρετε τηλέφωνο να σας πούμε:

Και Καμίνη θα ψηφίσει. Και Σακελλαρίδη θα ψηφίσει. Και Σπηλιωτόπουλο θα ψηφίσει. Ο καθένας θα ψηφίσει αυτό που πιστεύει.

Σας φαίνεται τρελό, έ;

Απευθυνθείτε σε εκείνα τα μέσα στα οποία μπορείτε να τάξετε δάνεια, θέσεις, διαφημίσεις και διευκολύνσεις. Ποτέ κανένα κόμμα ή πολιτικός δεν μας ενδιέφερε επί του προσωπικού. Είμαστε δημοσιογράφοι, όχι υπήκοοί σας. Ούτε πελάτες σας.

Υ.Γ. (Ωστόσο, στο άλλο μας περιοδικό, το ΓΚΡΕΚΑ, βιάστηκε ο Σακελλαρίδης να ζητάει -όχι τηλεφωνικά, όπως νόμισα αρχικά, αλλά δια ζώσης!- συνέντευξη. Και εμείς, οι "στρατευμένοι", δεχτήκαμε και την πήραμε (τον μόνο από τους υποψηφίους). Ωρες είναι να γράψει η Αυγιανή ότι μάς έχει στρατεύσει... εκείνη!)