Χωρίς ΠΑΟ, δεν υπάρχει Ολυμπιακός

Η κατάσταση στον Παναθηναϊκό, έβαλε σε σκέψεις τον Πέτρο Κωστόπουλο. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η αξία του ηττημένου, δίνει δόξα στον νικητή…

Όλη αυτή η ιστορία με τον Παναθηναϊκό με έχει χαλάσει ανυπόφορα. Ότι είμαι βαμμένος γαύρος είναι γνωστό, όμως αυτή τη στιγμή ειλικρινά αγωνιώ με την εξέλιξη της υπόθεσης της πιθανής πτώχευσης του Παναθηναϊκού. Δεν μου περνάει καν από το μυαλό ότι δεν θα παίζει στο πρωτάθλημα και δεν θα είναι και συχνά-πυκνά πρωταθλητής. Μπορώ να πω ότι εγώ σαν Ολυμπιακός

δεν υπάρχω, αν το αντίπαλο δέος θα είναι ο Ατρόμητος και η Σκόντα Ξάνθης. Όπως δεν φαντάζεσαι να μην υπάρχει Λίβερπουλ και Ρεάλ, έτσι δεν φαντάζεσαι να μην υπάρχει Παναθηναϊκός.

Στεναχωριέμαι ανυπόφορα ότι βλέπω μεγάλους επιχειρηματίες να μην μπορούν να λύσουν μια υπόθεση μικρή για τα οικονομικά κυβικά τους. Για να πω την αλήθεια, για μένα η όλη η ιστορία και το όλο πρόβλημα ξεκίνησε όταν ο Βγενόπουλος για τέσσερα χρόνια πυροδοτούσε το κλίμα εναντίον των Βαρδινογιάννηδων, που κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους στον Παναθηναϊκό έχουν δαπανήσει πάνω από 250-300 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό είναι πιστοποιημένο. Δεν μπορείς να τους την πέφτεις διαρκώς και οι ίδιοι να έχουν το νεύρο να τις τρώνε αγόγγιστα.

Είναι αυτό που λένε και κερατάς και δαρμένος. Από κει και πέρα βέβαια μπήκαν στο λάθος, αφού η ξεροκεφαλιά και η αμετάκλητη θέση δεν οδηγούν παρά μόνο στην καταστροφή. Είναι ασύλληπτο να μην μπορούν ούτε να μιλήσουν μεταξύ τους. Ελπίζω ότι ο Αλαφούζος μπορεί να φτιάξει τη γέφυρα – δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες περί ΓΗΠΕΛ και άλλα, γιατί νομίζω ότι αποτελούν προφάσεις, όπως βρίσκω και άδικο οι φίλαθλοι μιας ομάδας να στρέφονται εναντίον προέδρων που τους έχουν δώσει στο παρελθόν τα μέγιστα. Ακόμα και οι γαύροι πρόπερσι είχαν αρχίσει να κράζουν τον Σωκράτη που ήταν ο μεγαλύτερος πρόεδρος στην ιστορία τους – 12 πρωταθλήματα πήρε, έφερε τους Τζιοβανι, Ζαχοβιτς, Ζε Ελίας, Καρεμπέ, Ριβάλντο, σκούπισε δηλαδή όλο τον αφρό των καλών παικτών και ήταν έτοιμοι να τον μουρντάρουν. Ευτυχώς βρέθηκε ο Μαρινάκης και πήρε τον Ολυμπιακό την κατάλληλη στιγμή, που ήταν τρελαμένος από μικρός, έτοιμος από χρόνια για τη θέση. Εύχομαι τα καλύτερα στον Παναθηναϊκό γιατί αλλιώς μας βλέπω αργά ή γρήγορα να ξεκαυλώνουμε και τότε χαιρέτα μας τον πλάτανο. Μπορεί να φέρουμε πίσω και τον Αργύρη με τα χρυσά κάγκελα, από μπογιά βέβαια, στην Αίγινα…

Διαβάστε ακόμα:

* Η μπάλα είναι πόρνη, αλλά είναι και κυρία…

* Μετά τον Ερνέστο, τι;

* Κάθε πέρσι και καλύτερα