Τα κορίτσια του Jenny.gr εξομολογούνται ποιο είναι το αγαπημένο τους βιβλίο

Αυτοί που ξέρουν λένε πως μια βιβλιοθήκη είναι ένας νέος κόσμος έτοιμος να εξερευνηθεί. Μα φυσικά! Ένα βιβλίο μπορεί να σε ταξιδέψει σε μέρη εξωτικά, σε εποχές μακριά από τη δική μας. Να σε κάνουν να ερωτευτείς, να γελάσεις, να προβληματιστείς, να κλάψεις, να θυμώσεις, να θέλεις να τα αφήσεις όλα πίσω σου και να ζήσεις τη μεγάλη περιπέτεια. Και μπορεί όλες οι εποχές να είναι ωραίες για ένα ταξίδι με το νου, το καλοκαίρι παραμένει πάντα ιδανικό. Γι αυτό και η ομάδα του Jenny.gr, η Φένη, η Κατερίνα, η Μαρία, η Τζουλιάνα και η Νίκη, σας προτείνει τέσσερα αγαπημένα βιβλία. Καλή ανάγνωση.

Για τη Φένη Έτσι είναι, αφού Έτσι Νομίζει

«Δεν είναι πως το «Έτσι είναι (Αν Έτσι Νομίζεις)» είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, γιατί δεν έχω (ένα) αγαπημένο βιβλίο. Είναι που πιστεύω ότι είναι μία από τις καλύτερες επιλογές για καλοκαιρινές διακοπές. Είναι η ιστορία της ανακάλυψής του –εγώ χωμένη στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου για ώρες, για άλλη μία φορά, ψάχνοντας βιβλία για να πάρω μαζί μου στην Αθήνα. Είναι η ιστορία της πρώτης ανάγνωσης –εγώ, μόνη μου, χωμένη στη θέση μου στο αεροπλάνο για Γαλλία με ένα μικρό βιβλίο χωμένο στην τσάντα μου για το ταξίδι, όποιο χωρούσε, δεν ήταν και πολύ σοβαρά τα κριτήρια (ψέμα!).
Είναι που αποτελεί το πρώτο θεατρικό έργο του Πιραντέλλο και πραγματεύεται τη σχετικότητα της αλήθειας και τα ασαφή της όρια. Είναι μία η πραγματικότητα; Αλλάζει ανάλογα με τη λογική του καθενός; Είναι η λογική πιο παράλογη από την τρέλα; Και όλα αυτά με πολύ γέλιο –και όχι τόσο γέλιο.
Με άλλα λόγια, είναι ένα απολαυστικό βιβλίο που το ρουφάει κανείς σε πολύ λίγο χρόνο, ιδανικό για κάθε είδος διακοπών και κάθε είδος αναγνώστη. Last but not least, σας πάει και θέατρο και είναι και εγγυημένο ότι θα σας αρέσει η παράσταση, αφού θα είναι ακριβώς όπως τη φαντάζεστε εσείς και μόνο εσείς –ο καθένας χωριστά-, καθώς διαβάζετε».

Η Κατερίνα ξετρελάθηκε και μόνο με το εξώφυλλο του «Prada and Prejudice»

«Προτείνω αυτό το αγαπημένο βιβλίο για το καλοκαίρι, γιατί είναι ανάλαφρο, αλλά και διδακτικό. Η πρωταγωνίστρια είναι μια γυναίκα που είναι άκρως εξαρτημένη από τις τάσεις της μόδας και συνάμα πετυχημένη επαγγελματικά, αλλά όταν έρθει η δύσκολη οικονομική στιγμή αποστασιοποιείται για λίγο από την τυποποιημένη πλούσια ζωή της και ανακαλύπτει ότι πραγματικό νόημα βρίσκεται τελικά σε απλά πράγματα. Ένας άντρας θα καθορίσει την μοίρα της και θα αλλάξει τις προκαταλήψεις της. Είναι ένα βιβλίο ρομαντικό, με ίντριγκα και σκάνδαλα και στο τέλος καταλήγει λυτρωτικό. Και έχει και ωραίο εξώφυλλο. Α να τα λέμε κι αυτά».

Η Μαρία και το αγαπημένο της coffee table book

«Μπορεί να μην είναι το κλασικό βιβλίο παραλίας, καθώς μάλλον θα έπιανε όλο τον χώρο στη beach bag μου, η συγκεκριμένη έκδοση του «Art. The Whole Story» όμως βρίσκεται πάντα κοντά μου. Όχι τυχαία, αφού συνέπεσε με το ξεκίνημα της ενασχόλησής μου με τον τομέα της μόδας, η οποία συνδέεται απόλυτα με αυτόν της τέχνης. Όσες φορές κι αν το έχω ξεφυλλίσει, μια επανάληψη ποτέ δεν βλάπτει και αυτό έχω σκοπό να κάνω και φέτος».

Η Τζουλιάνα και «Το Τοτέμ του Λύκου»

«Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που έψαχνα απεγνωσμένα να βρω ένα βιβλίο, μιας και συνηθίζω να διαβάζω περισσότερο τους καλοκαιρινούς μήνες. Εκείνη όμως την περίοδο δεν μου άρεσε κανένα βιβλίο και πάνω που είχα απογοητευτεί, ξαφνικά συναντηθήκαμε. Ήταν ένα απόγευμα που έκανα την τελευταία μου προσπάθεια στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου και το είδα, το άνοιξα και δεν ήθελα να το ξανακλείσω. «Το Τοτέμ του Λύκου» είναι από τα βιβλία που κατόρθωσε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
Δεν είναι ένα μόνο ένα επικό μυθιστόρημα αλλά ταυτοχρόνως ένα πολιτικό βιβλίο και ένα είδος οικολογικού μανιφέστου. Και όπως δηλώνει και ο τίτλος του, κεντρικό ρόλο στη διήγηση παίζει ένα από τα πιο γοητευτικά πλάσματα της γης: ο λύκος.
Είχα καιρό να συναντήσω σε ένα μυθιστόρημα τόσα ρομαντικά στοιχεία συσσωρευμένα στην αφήγηση. Η ζωή στις Μογγολικές στέπες, τα ήθη και τα έθιμα, το κυνήγι του λύκου, η άγρια περηφάνια των ανθρώπων, η αίσθηση του τραγικού και η σκληρή αλλά καθαρή ζωή στις στέπες της Μογγολίας με έκαναν να δω πράγματα που δεν είχα ποτέ σκεφτεί και να νιώσω συναισθήματα που δεν είχα υποψιαστεί ότι υπήρχαν.
Το γενικό νόημα που θέλει να μας περάσει ο Ζιανγκ Ρονγκ είναι ότι σε αυτή τη ζωή όλοι είναι σημαντικοί και τα ποντίκια, και οι λύκοι και οι σκύλοι και οι άνθρωποι. Τα περισσότερα μέρη του βιβλίου έχουν μια αλληγορική υπόνοια, όπως η αλαζονεία του ανθρώπου που νομίζει ότι μπορεί να εξημερώσει τα πάντα, ακόμα και έναν λύκο, οι διαφορές ανάμεσα στους Κινέζους και τους Μογγόλους, στους Κινέζους και τους Δυτικούς.
«Το Τοτέμ του Λύκου» το συστήνω σε όλους, ειδικά σε όσους αγαπάνε τα σκυλιά και θαυμάζουν τους λύκους. Το συστήνω όμως και σε εκείνους που έχουν αλεστεί από τους κανόνες της εμπορευματοποίησης. Σε όλους όσους γελάνε με τις κραυγές διαμαρτυρίας της Γης λόγω του βιασμού της από τον άνθρωπο».

Η Νίκη και αυτό το ένα κομμάτι από τη «Θιβετιανή Ροδακινόπιτα»

«Με το χέρι στην καρδιά παραδέχομαι πως ανήκω σε αυτούς που έχουν πέσει στα δίχτυα τις σουρεαλιστικής γραφής του Τομ Ρόμπινς. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος και μοιραίος από τις πρώτες κιόλας λέξεις του Τρυποκάρυδου, ενώ ένιωσα ότι δεν υπάρχει σωτηρία όταν διάβασα ακόμα και το «Μπι όπως Μπύρα».Τη Θιβετιανή Ροδακινόπιτα του Τομ τη γεύτηκα φέτος το καλοκαίρι κάτω από τα αλμυρίκια της Ανάφης, της Φολεγάνδρου και της Κιμώλου και ομολογώ πως δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη παρέα. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να γελάει δυνατά, να ψάχνει ένα χαρτάκι για να σημειώσει φράσεις που έχουν δημιουργηθεί για να μην ξεχαστούν, να ταυτίζομαι με τον συγγραφέα, να θέλω να τα παρατήσω όλα και να πάω να του κουβαλάω τις βαλίτσες σε αυτά τα ταξίδια που πηγαίνει – ναι ακόμα και στο Τιμπουκτού. Δεν ξέρω τι άλλο να σας πω για να σας πείσω να το διαβάσετε και εσείς. Ίσως το ότι η ζωή είναι ένα όνειρο, εμείς η φαντασία του εαυτού μας και ο Τομ ένας τρελοκαπελάς που μας παρακινεί να κυνηγήσουμε κουνέλια».