Ναταλία Δραγούμη: «Δεν μπορώ να δεχτώ την κλεψύδρα στη ζωή μου»

Το καλογυμνασμένο κορίτσι που ανέβαινε στη σκηνή του Αμόρε μεγάλωσε, έγινε μαμά δύο παιδιών, επιμένει να περνά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της στο θέατρο και δεν αποχωρίζεται την μηχανή της. Τώρα ετοιμάζεται να περιοδεύσει με το «Μήλο» στο πλάι του Γιώργου Κωνσταντίνου και του Κώστα Βουτσά. Η Ναταλία Δραγούμη μίλησε στο jenny.gr για το θέατρο, την οικογένεια,

Πώς είναι να συνεργάζεσαι με ηθοποιούς όπως ο Κώστας Βουτσάς και ο Γιώργος Κωνσταντίνου που κουβαλούν τόσο μεγάλη ιστορία;

«Είναι μοναδικό και νιώθω τυχερή. Έχεις πολλά πράγματα να πάρεις από τέτοιους ανθρώπους. Από κάθε ηθοποιό παίρνεις κάτι αλλά σε αυτούς βλέπεις πράγματα και λες αυτό θέλω να το κλέψω. Όχι μόνο υποκριτικά αλλά και σαν συμπεριφορά και σαν στάση ζωής. Η συνέπειά τους, η υπομονή τους είναι μοναδικές και αυτό που μου αρέσει είναι ότι έχουν μία αρχοντιά γιατί είναι χορτασμένοι. Αυτό είναι κάτι «αριστοκρατικό». Νιώθεις ότι δεν έχουν πια κάτι να γρινιάξουν, να μιζεριάσουν».

Εσύ είσαι χορτασμένη;

«Δεν μπορώ να το πω, είμαι ακόμη μικρή. Έχω πολύ πλούσια εμπειρία, έχω κάνει μεγάλο σχολείο δέκα χρόνια στο Αμόρε και είχα αυτό το τάξιμο, ήμουν η εργάτρια της τέχνης. Με τα παιδιά δεν μπορείς να το κάνεις 100% γιατί και τα παιδιά χρειάζονται το 100%. Δεν γίνεται λοιπόν. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα, το θέατρο πριν τα παιδιά και το θέατρο μετά τα παιδιά από όλες τις απόψεις. Όχι μόνο το πώς δουλεύεις αλλά και οι επιλογές που κάνεις. Νιώθω ότι έχω ένα φορτίο μαζί μου από το θέατρο που έκανα χρόνια πριν σε συνδυασμό και με το μετά. Για πολλά χρόνια ένιωθα πολύ ανασφαλής. Τώρα νιώθω πιο ώριμη. Δεν κρέμομαι από την γνώμη των άλλων τι θα πει ο άλλος. Νιώθω πιο σίγουρη».

Άρα έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση…

«Ναι. Όσο κι αν δε φαίνεται δεν είμαι άνθρωπος που έχει αυτοπεποίθηση».

Την αυτοπεποίθηση δεν την κατακτάς μέσα από την επιβράβευση του άλλου;

«Δεν πρέπει να γίνεται έτσι. Μόνος σου την κατακτάς δεν μπορείς να κρέμεσαι από τους άλλους. Απλώς νομίζω ότι ξέρω πολύ καλά που πρέπει να νιώθω αυτοπεποίθηση και πού όχι. Επίσης δεν την έχω κατακτήσει απλά είμαι καλύτερα. Δεν βασανίζομαι όπως στο παρελθόν. Στο παρελθόν βασανιζόμουν πολύ. Αλλά αυτοπεποίθηση δίχως βάσανο για μένα δεν μπορεί να υπάρξει».

Η περίοδος πριν και μετά τα παιδιά τι διαφορές έχει εκτός από το θέατρο;

«Το μυαλό σου, το συναίσθημά σου, η συγκίνησή σου τα οποία μετά τα παιδιά είναι καλύτερα»

Δηλαδή;

«Πιο μαλακά και πιο ζουμερά».

Νιώθεις την ίδια ελευθερία ως μαμά;

«Όχι. Τώρα δεν νιώθω τόσο ελεύθερη. Έχω αποκτήσει φοβίες, δεν κάνω πράγματα που έκανα… Κοίταξε, έχει τα καλά του και τα κακά του. Δεν είναι μόνο τα παιδιά είναι και η ηλικία».

Σε επηρεάζουν οι άνθρωποί σου στις αλλαγές που κάνεις ή είναι καθαρά προσωπική υπόθεση αυτό για σένα;

«Στηρίζομαι στα παιδιά με την έννοια ότι εκεί καταλαβαίνω πολλά. Μου δείχνουν τον δρόμο που μπορείς να αλλάξεις και να γίνεις ο καλός χαρακτήρας. Αυτό δε σημαίνει ότι θα το κάνεις απαραίτητα αλλά το βλέπεις και το μαθαίνεις. Έχω το τόξο πια… Επίσης θεωρώ ότι είναι σαν καθρέπτης ο άνθρωπός σου παρότι σου βγάζει έναν κακό εαυτό που δεν το βγάζεις σε άλλους. Κι εκεί έχω τόξο αόρατο στο τι να κάνω για να γίνω καλύτερος άνθρωπος».

Στην μηχανή σου ανεβαίνεις ακόμη. Ως μαμά δεν το σκέφτεσαι λίγο παραπάνω;

«Όχι. Το σκέφτομαι συνέχεια αλλά οδηγώ πολύ πιο προσεκτικά, έχω συνέχεια στο νου να προσέχω. Είναι όμως τόσο πολύ μέσα στη ζωή μου που δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό»

Με τον χρόνο έχεις συμφιλιωθεί;

«Δεν συμφιλιώνεσαι εύκολα με τον χρόνο απλώς θέλω να συμφιλιωθώ. Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με την στιγμή που περνάει και φεύγει. Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ και μου φαίνεται αδιανόητο. Δεν μπορώ να δεχτώ την κλεψύδρα στη ζωή μου. Μου αρέσει η ζωή και μου αρέσουν όλα αυτά που μου συμβαίνουν και μου φαίνεται αδιανόητο ότι ο χρόνος θα σου τα πάρει κάποια στιγμή. Εννοώ με την έννοια του τέλους. Όσον αφορά την εμφάνιση στόχος μου είναι να συμφιλιωθώ και όχι να το παλέψω. Τώρα δεν ξέρω τι θα μου συμβεί αργότερα».

Η εικόνα σου είναι ισορροπημένη και σταθερή στον χρόνο. Άρα το φροντίζεις.

«Έχω βρει μια ισορροπία και δεν έχω πανικούς ακόμη. Δεν θα ήθελα να αποκτήσω. Παρακολουθώ τις αλλαγές και προσπαθώ να τις αντιμετωπίσω με τρόπους φυσικούς».

Σε ενδιαφέρει η εικόνα σου σε σχέση με τους άλλους ή είναι για σένα απόλυτα προσωπική υπόθεση;

«Μου αρέσει να είμαι όμορφη αλλά όχι υπερπαραγωγή. Αλλά μου αρέσει να είμαι κάπου και να είμαι πάντα φροντισμένη ως ένα σημείο. Δεν μου αρέσει να δίνω εικόνα παρατημένης. Απλή είμαι αλλά όχι παρατημένη».

Όταν πας περιοδεία τι λες στα παιδιά;

«Είναι αρκετά δύσκολο αλλά είναι η μόνιμη πάλη μου. Από τη μία είναι η δουλειά μου που την αγαπώ πολύ και δεν θα μπορούσα να μην την κάνω κι από την άλλη είναι τα παιδιά και ο ρόλος μου ως μαμά. Όμως δεν θα μπορούσα να είμαι ένα από τα δύο. Τα παιδιά έχουν γεννηθεί σε αυτή την κατάσταση. Δεν μπαρκάρω ξαφνικά, είναι σα να γεννήθηκα καπετάνιος»

Η μεγαλύτερη αγωνία σου ποια είναι;

«Η απώλεια».