Γιατί να μην γίνω «μετανάστης» στη Hawaii;

Και πάνω που λέμε να τα πουλήσουμε όλα και να φύγουμε για Honolulu μαθαίνουμε πως και εκεί δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Όχι λόγω οικονομικής κρίσης, μιζέριας ή ανεργίας, γιατί κλασσικά και εμείς ένα μπαράκι θα θέλαμε από φοίνικες και να κάναμε όλη μέρα σερφ. Άλλοι είναι οι λόγοι που συμβάλλουν στο να μην είναι ο παράδεισος που φανταζόμασταν. Και μάλιστα, δεν είναι ένας και δύο αλλά…

Αρχικά, έχει κίνηση. Ναι καλά ακούσατε, αν νομίζετε πως θα γλιτώσετε το μποτιλιάρισμα της Κηφισίας είστε γελασμένοι και εσείς και εμείς. Η Honolulu βρίσκεται στη δεύτερη θέση ως η πόλη με την χειρότερη κίνηση παγκοσμίως. Φυσικά δεν φταίει ο πληθυσμός της αλλά το χάλια οδικό δίκτυο. Λακκούβες, δρόμοι που καταρρέουν αλλά που δεν μπορούν κάνουν να χαρακτηριστούν δρόμοι. Σκεφτείτε πως σε έρευνα που έγινε έδειξε πως κάθε κάτοικος της κάθεται κολλημένος στην κίνηση περίπου 58 ώρες το χρόνο κατά μέσο όρο.Και αφού θα καθόμαστε τόσες ώρες στο αμάξι ή θα πρέπει να ανανεώνουμε συχνά τη playlist μας ή αλλιώς να «απολαμβάνουμε» τους ήχους της πόλης, γιατί ραδιόφωνο από ένα σημείο και μετά δεν γίνεται να ακούς. Κανένας κάτοικος δεν μπορεί να ακούει λόγω μονοτονίας.Ξεχνάμε τα παράπονα και τις γκρίνιες. Εκεί απαγορεύεται να πεις μωρέ έχω μια ενόχληση στη μέση μου. Τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα.Επίσης, θα πρέπει να πουλήσουμε όλα μας τα ρούχα στο ebay. Γιατί απλά δεν τα χρειαζόμαστε. Μαγιό, βερμούδες, σορτσάκια και σανδάλια απαιτεί το dress code. Ναι όλο το χρόνο αυτά μόνο.Δεν μπορείς να επενδύεις στις ανθρώπινες σχέσεις. Ο λόγος είναι πως η Hawaii είναι πόλος έλξης πολλών ανθρώπων. Έρχονται εκεί για να βρουν τον παράδεισο που ψάχνουν. Μέσα στην καλή χαρά, είναι ανοιχτή στο να ζήσουν νέες εμπειρίες και να φουλάρουν τις μπαταρίες τους. Όμως, εσείς επενδύετε συναισθηματικά και ξαφνικά εκείνοι φεύγουν. Γυρνούν πίσω περιμένοντας τους επόμενους και τους επόμενους… Το «φίλοι για πάντα» δεν παίζει στην Hawaii. Το κόστος ζωής είναι γελοίο. Επειδή όλα είναι εισαγόμενα τα πληρώνεις μια περιουσία. Και είπαμε πόσο μπανάνα και ανανά να φάμε. Το άλλο που το πάτε; Τα τιρκουάζ νερά με τις χρυσές αμμουδιές και όλο αυτό το εξωτικό τοπίο είναι τέλειο να το χαζεύεις απ΄τη στεριά. Κοντά δεν πλησιάζεις και με τόση άνεση. Γιατί απλά κινδυνεύεις να πρωταγωνιστείς στα σαγόνια του καρχαρία. Δεν γίνεται να κρυφτείς πουθενά. Ένα νησάκι είναι παιδιά. Πρώην, αντιπαθητικοί γείτονες, παλιοί συνάδελφοι, όλοι εκεί. Θες δεν θες τους βλέπεις. Άμα, είναι έτσι πάμε και στα χωριό μας που έχουμε και μια άνεση παραπάνω. Ο ήλιος και οι τέλειες μέρες το ξέρουμε όλοι πολύ καλά μας κάνουν να τεμπελιάζουμε. Δεν έχουμε όρεξη για τίποτα. Σκεφτείτε πως αυτό το πρόβλημα θα το έχουμε κάθε μέρα. Οπότε ο ήλιος φέρνει και τύψεις. Θα πρέπει να ξεχάσουμε πρεμιέρες σε θέατρα, συναυλίες και γενικότερα τα δρώμενα αυτά. Επίσης, είναι σημαντικό να είσαι top στο σερφ. Αν δεν είσαι καλός, τότε δεν έχει θέση εκεί.Η τοπική κουζίνα είναι χαλιά. Μοιάζει με τη Μεξικάνικη αλλά δεν είναι. Εννοείται θα είσαι σαν ξεναγός συνεχώς. Δεν θα έχεις επαφή με το τι γίνεται στον κόσμο. Αυτό ακούγεται συναρπαστικό στην αρχή αλλά μετά. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια όπως παλιά. Να φύγεις ένα τριήμερο για να αλλάξεις παραστάσεις.