«Μιλάτε μου στον πληθυντικό παρακαλώ, θα με υποχρεώσετε !»

Oι μύθοι, οι παραβολές και οι αλληγορίες είναι παλαιότατα είδη προφορικού λόγου ή φανταστικής λογοτεχνίας, που διατυπώνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε όσοι και όσες τα ακούν ή τα διαβάζουν να υποβάλλονται σε κάποια πνευματική διαδικασία, να παρακινούνται στην αναζήτηση νοημάτων που κρύβονται πίσω από την επιφανειακή κυριολεξία της διήγησης.

Α.         «Ανήρ Αδύνατα Επαγγελλόμενος»

Ένας φτωχός άνδρας, που ήταν άρρωστος και σε κακή κατάσταση, όταν οι γιατροί του έκοψαν τις ελπίδες, έταξε στους θεούς μεγάλη θυσία και υποσχέθηκε μα τους αφιερώσει και άλλες προσφορές,

αν γιατρευτεί. Όταν η γυναίκα του, που έτυχε να είναι δίπλα του, τον ρώτησε : «και από πού θα τα βρεις, για να τα δώσεις;», της είπε: «Πιστεύεις δηλαδή ότι θα γιατρευτώ, για να αποκτήσουν οι θεοί όσα τους τάζω;»

Η διήγηση αυτή δείχνει ότι οι άνθρωποι υπόσχονται με ευκολία αυτά που δεν ελπίζουν ότι θα τα πραγματοποιήσουν.

Β.         «Αλιεύς»

Κάποιος ψαράς ψάρευε σε κάποιο ποτάμι. Τέντωσε λοιπόν τα δίχτυα του, έκλεισε και από τις δύο πλευρές τη ροή του, έδεσε μια πέτρα με σχοινί και άρχισε να χτυπάει το νερό, για να πέσουν τα ψάρια στα βράχια, καθώς θα έφευγαν, χωρίς να μπορούν να προφυλαχθούν. Κάποιος όμως από κείνους που έμεναν στην περιοχή του ποταμού, όταν τον είδε να το κάνει αυτό, άρχισε να τον κατηγορεί οτι θόλωνε με τον τρόπο αυτό το ποτάμι και δεν τα άφηνε να πιουν καθαρό νερό. Εκείνος απάντησε:«Όμως, αν δεν αναταραχθεί έτσι το ποτάμι, θα είναι αναπόφευκτο να λιμάξω από την πείνα και να πεθάνω».

Έτσι και οι δημαγωγοί των πόλεων τότε κυρίως εργάζονται, όταν οδηγούν τις πατρίδες τους σε πολιτικές ανωμαλίες.

Γ.         «Αίλουρος και μύες»

Σε κάποιο σπίτι υπήρχαν πολλά ποντίκια. Μια γάτα που αντιλήφθηκε το στοιχείο αυτό, πήγε σ΄αυτό το σπίτι, έπιανε και κατάτρωγε ένα-ένα τα ποντίκια. Τα ποντίκια επειδή εξολοθρεύονταν εξακολουθητικά, άρχισαν να χώνονται μέσα στις τρύπες, και τότε η γάτα , μη μπορώντας να τα πιάσει, έκρινε ότι έπρεπε να τα βγάλει έξω με κάποιαν έμπνευση. Ανέβηκε λοιπόν πάνω σ΄έναν πάσσαλο, κρεμάστηκε απ΄αυτόν και καμωνόταν πως είχε ψοφήσει. ‘Ένα από τα ποντίκια ξεμύτισε, την είδε και είπε:«Ρε συ, και σακούλα να γίνεις δεν θα΄ρθούμε κοντά σου.»

Η διήγηση δείχνει ότι οι μυαλωμένοι άνθρωποι, όταν δοκιμάσουν τις κακές προθέσεις μερικών ανθρώπων, δεν εξαπατώνται πια από τις υποκριτικές ενέργειές τους.

Δ.         «Βάτραχοι»

Δυο βάτραχοι ζούσαν σε μια λίμνη. Όταν το καλοκαίρι η λίμνη ξεράθηκε, την εγκατέλειψαν και αναζητούσαν άλλη. Βρήκαν λοιπόν ένα βαθύ πηγάδι. Όταν το είδαν, είπαν ο ένας στον άλλο:«Ας κατεβούμε φίλε μου μαζί σ΄αυτό το πηγάδι». Απαντώντας ο άλλος είπε: «Αν λοιπόν κι εδώ στεγνώσει το νερό, πώς θ΄ανεβούμε πάνω;»

Η διήγηση δείχνει ότι δεν πρέπει να εξετάζουμε απερίσκεπτα τα πράγματα.

Δεν διεκδικώ την πατρότητα για τίποτα από όσα διαβάσατε μέχρι τώρα. Αποτελούν ΟΛΑ σπουδή του Θεόδωρου Γ. Μαυρόπουλου στο βιβλίο του «Αισώπειοι μύθοι», από την σειρά ΑΡΧΑΙΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, των εκδόσεω