Πώς αντιμετωπίζεται η καρδιακή ανεπάρκεια;

Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι το τελικό στάδιο, στο οποίο μπορεί να καταλήξει κάθε σοβαρή καρδιοπάθεια.

Η καρδιά διατείνεται, μεγαλώνει και το αίμα μέσα στην καρδιά κινείται αργά, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται θρόμβοι και, ειδικότερα, μέσα στους κόλπους. Εάν, μάλιστα, υπάρχει κολπική μαρμαρυγή ή ανεύρυσμα της αριστερής κοιλίας, η πιθανότητα να σχηματιστεί θρόμβος αυξάνει εντυπωσιακά.

Η δημιουργία θρόμβου μέσα στην καρδιά ενέχει τον κίνδυνο να αποσπαστεί ένα τμήμα του και, μέσω της κυκλοφορίας του αίματος μέσα στις αρτηρίες, να φτάσει σε μια από αυτές, να σφηνωθεί και να τη φράξει

τελείως, με αποτέλεσμα να πάψει να αιματώνεται η περιοχή που αρδεύει με αίμα αυτή η αρτηρία.

Εάν αυτό συμβεί σε μια αρτηρία της καρδιάς, τότε η περιοχή αυτή καταστρέφεται (νεκρώνεται) και, τότε μιλάμε για έμφραγμα του μυοκαρδίου. Εάν αυτό συμβεί σε αρτηρία του εγκεφάλου, τότε μιλάμε για έμφρακτο του εγκεφάλου, που εκδηλώνεται ως εγκεφαλικό επεισόδιο.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε αρτηρίες των ποδιών ή των χεριών, οπότε εκδηλώνεται εικόνα ισχαιμίας ή νέκρωσης της περιοχής στην οποία συνέβη το φράξιμο της αρτηρίας από το θρόμβο, που ξεκίνησε από την καρδιά.

Για να αποφευχθεί η δημιουργία θρόμβου μέσα στην καρδιά, ο γιατρός χορηγεί αντιπηκτικά φάρμακα, οπότε ο ασθενής πρέπει να κάνει μια ειδική εξέταση αίματος (INR) κάθε δέκα μέρες, προκειμένου να παρακολουθεί την πηκτικότητα του αίματός του. Αυτό ισχύει κλασικά σήμερα.

Όμως μια νέα, ενδιαφέρουσα μελέτη που δημοσιεύεται στο «New England Journal of Medicine» δίνει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Στη μελέτη αυτή χορηγήθηκε ασπιρίνη στους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και παρατηρήθηκε ότι είναι, εξίσου, αποτελεσματική με τα αντιπηκτικά φάρμακα για την προστασία του ασθενούς.

Συγκεκριμένα, 2.305 ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια παρακολουθήθηκαν για 6 χρόνια με θεραπευτική αγωγή με ασπιρίνη 325 mg, ημερησίως ή με κλασικά αντιπηκτικά (βαρφαρίνη).

Η προφύλαξη από θρομβωτικά εμβολικά επεισόδια ή οι σοβαρές παρενέργειες από τα φάρμακα αυτά, όπως π.χ. αιμορραγίες οργάνων, ήταν περίπου οι ίδιες και για τα δύο αυτά φάρμακα.

Ίδια δηλαδή αποτελεσματικότητα, ίδιες παρενέργειες. Το πρακτικό αυτό συμπέρασμα, δηλαδή η λήψη της ασπιρίνης (325 mg ημερησίως), οδηγεί σε απλούστευση της προληπτικής θεραπείας κατά των θρομβωτικών επεισοδίων στους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια.