Τρόμος στον ήλιο

Καλησπέρα σας. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξω λίγο τον χώρο που επιλέγω να γράφω την στήλη. Λόγω εποχής, καταλαβαίνετε. Να μην είμαι κάτω απο ένα αρκουδίσιο με κίνδυνο να φύγω με ψύξη και τον λαιμό σε ορθή γωνία. Όχι. Να πάω όξω, να χτυπήσω μια σεζ λονγκ, έστω μια φουσκωτή πολυθρόνα απο το παιχνιδάδικο στο ισόγειο, να φορέσω βερμούδα (που έχω να φορέσω απο το 1998), μια φανέλα με ήλιους και καρτούν καλοκαιρινά, να φορτώσω και μια πινακολάδα απο το καφενείο (θα τους πω πως να την φτιάξουν) και να χτυπήσω στήλη στο λαπτόπι. Έτσι για να ξεπεράσω σιγά σιγά, το απόλυτο μίσος που έχω στην
εξοντωτική ζέστη του ελληνικού καλοακαιριού. Να κάνω ένα γενναίο βήμα προς την αντιμετώπιση ενός τόσο μεγάλου μου κόμπλεξ. Και εδώ που τα λέμε δεν θα είναι και μικρό πράγμα. Διότι μέσω αυτού, μπορώ να οδηγηθώ και στο να αντιμετωπίσω και μερικά ακόμα κομπλεξικά συμπλέγματα/φόβους/εμμονές που έχω. Όπως: - Το αξεπέραστο μίσος που έχω για τον Ράφα Ναδάλ. Και καλά θα κάνω να βιαστώ. Θα τον φάω στην
Keywords
Τυχαία Θέματα