Πλακάκια, ζέστη, Ροναλντίνιο.

Όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία τόσο πιο δύσκολο είναι να κάνεις οτιδήποτε πέρα από το να κάθεσαι με την πλάτη στα πλακάκια και να κοιτάζεις το ταβάνι. Ταυτόχρονα, ανοιγοκλείνεις μηχανικά το στόμα σου, ίσα ίσα για να κουνιέται καλύτερα ο ποταμός σίελου που έχει σπάσει το φράγμα των δοντιών σου και έχει βάλει στόχο το αυτί σου. Αρχίζεις και βρίσκεις ενδιαφέροντα πράγματα στο ταβάνι, για να μην σε πουν αργόσχολο, όπως το λιωμένο κουνούπι που πέτυχες πριν 2 εβδομάδες με το μαξιλάρι, ή ο εξαιρετικός λεκές από μουστάρδα που δημιουργήθηκε όταν γύρισε κάποιο βράδυ και είπες να παίξεις βόλεϊ με το σάντουιτς σου. Προφανώς τότε δεν σου είχε φανεί και η καλύτερη ιδέα, αλλά τώρα την εκτιμάς απεριόριστα καθώς αποτελεί τόκινγκ πόιντ. Για σένα. Και εσένα. Σε λίγο θα καταλήξεις ν