Ισπανοαγγλικό Κύπελλο

Τελευταία μου ημέρα στην Βαρκελώνη κι επειδή είμαι και λίγο τεμπελχανάς, αποφάσισα να κάτσω έτσι όπως είμαι με το σώβρακο (μαύρο περικαλώ, δια να μην μας πούνε και νταχντιρντήδες) και να αναπολήσω αυτά που έμειναν απο τον χθεσινό τελικό του κυπέλλου Αγγλίας. Για την ιστορία, σε περίπτωση που τον χάσατε να σας πω τα εξής: κατεβήκανε να παίξουν στα γκαζόνι του Γουέμπλει, η Τσέλσι που φορούσε την συγκλονιστική της πιο καναρινί και απο την Νόριτς εμφάνισή της και η Έβερτον που φορούσε τα παραδοσιακά της μπλε, αλλά κουβαλώντας στην καρδιά της την πεποίθηση, ότι παρά το γεγονός ότι είχε στην διάθεσή της μερικούς απο τους πιο άμπαλους παίκτες στην Αγγλία, μπορούσε να τσουλήσει το τόπι με ομορφιά. Πάμε λοιπόν στο τι πήραμε πρέφα: - Αγαπήσαμε ακόμα περισσότερο τον Τόνι Χίμπερτ. Αφενός διότι η φάτσα του εξακολουθεί να μας θυμίζει φάτσα χαμένου/καταζητούμενου στην εκπομπή της Νικολούλη, αφετέρου γιατί είναι πολύ κούτσικο που με το που πιάνει την μπάλα τον πιάνει άγχος, με αποτέλεσμα να κάνει χονδ