Από το Euro στον… λουτροκαμπινέ!

Τελικά… όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα, μια πνοή; Και τελικά… σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή;Τώρα που το κύμα της προσφυγιάς (!) ξαναφουντώνει και δεν είναι εδώ ο Καζαντζίδης για να το στηρίξει (!), τώρα που τα πάντα καταρρέουν δημιουργώντας μια ασφυκτική ατμόσφαιρα παντού, έρχεται μια επέτειος για να μας θυμίσει… πόσο σκατά τα κάναμε!Αυτή η 4η Ιουλίου λοιπόν είναι μια ξεχωριστή μέρα. Θυμάστε; Πέρασαν κιόλας (ή… μόλις;) επτά χρόνια από την «ημέρα ανεξαρτησίας» του ελληνικού ποδοσφαίρου.Ήταν η μέρα που εκατομμύρια Έλληνες κατέκλυσαν (!) τους δρόμους σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό για να πανηγυρίσουν ΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ: την κατάκτηση του Euro της Πορτογαλίας από την Ελλάδα, στο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΘΑΥΜΑ που συντελέστηκε ποτέ στο ποδόσφαιρο!Ναι, ήταν το απόλυτα αδιανόητο, κι όσοι ζήσαμε έστω και λίγες μέρες στην Πορτογαλία, από σύμπτωση δεν καταλήξαμε σε… τρελογιατρό!Γιατί έγιναν πράγματα που δεν είχαν ξαναγίνει και –φευ- δεν θα ξαναγίνουν ποτέ!Έστω κι αν ο Θεός είχε πάει… διακοπές, έστω κι αν η γη σταμάτησε να γυρίζει για λίγο, έστω κι αν ανατράπηκαν νόμοι και δεδομένα, η Ελλάδα κατάφερε να πάρει το Euro, νικώντας δυο φορές την οικοδέσποινα Πορτογαλία (στην πρεμιέρα και στον τελικό), ακόμα και την παγκόσμια υπερδύναμη Γαλλία σ’ εκείνο το αξέχαστο παιχνίδι.Μια δράκα Έλληνες… επαναστάτες ήταν αυτοί που πίστεψαν στο θαύμα, υπό την καθοδήγηση ενός ανθρώπου που τον έβγαλαν λίγο πολύ… τρελό, του Ότο Ρεχάγκελ.Ο ευρωπαϊκός Τύπος «έκραξε» μιλώντας για ρεσιτάλ… αντι-ποδοσφαίρου, αλλά ταυτόχρονα στάθηκε… to the point: «Αυτοί όλοι ήταν ορκισμένα σκυλιά»!Κι όταν ένα σκυλί είναι νηστικό και με… αγριεμένο μάτι, ναι, δαγκώνει!Μόλις επτά χρόνια μετά, το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι στην απόλυτη ανυποληψία, βουτηγμένο στη λάσπη ως και πάνω από το λαιμό.Όχι ότι δεν παλεύει η Εθνική, όχι ότι δεν προσπαθεί αυτή η επόμενη γενιά του Euro.Όμως στη βάση αυτής της ομάδας, τη χώρα της δηλαδή, η μόνη οσμή που αναδύεται είναι αυτή της… μπόχας!Σ’ αυτή λοιπόν τη χώρα που δεν μπορεί να προγραμματίσει το παραμικρό, που της αρέσει να κινείται σε σκιές και σκοτάδια, η κατάκτηση του Euro στην ουσία δεν απέφερε το παραμικρό.Εξακολούθησαν να έρχονται καραβιές ξένων παιχτών –με εξαίρεση κάποια λίγα διαμάντια- η βία απέκτησε τον κυρίαρχο ρόλο (ακόμα και σε τελικούς του κυπέλλου), οι διαιτητές συνέχισαν να είναι οι σκοτεινοί άρχοντες των δακτυλιδιών, τα σκοτεινά γραφεία εξακολούθησαν να έχουν τον έλεγχο των καταστάσεων, ενώ κυρίαρχο ρόλο στην ποδοσφαιρική μας ζωή απέκτησε ένα σλόγκαν: δύο στο ημίχρονο άσο τελικό!Το σκάνδαλο με τα στημένα παιχνίδια απέδειξε ότι «τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη μας ζωή». Άνθρωποι πλούτισαν ποντάροντας σε στημένα ματς, χρησιμοποιώντας γκαγκστερικούς μηχανισμούς και παιδιά της νύχτας…Κι άνθρωποι καταστράφηκαν προσπαθώντας να… διαβάσουν πού υπάρχει κομπίνα πίσω από τα παιχνίδια…Έτσι φτάσαμε στην ώρα μηδέν, με την ανυποληψία –και τη βρομιά- να σφραγίζουν το ποδόσφαιρό μας.Η Σούπερ Λίγκα; Με βάση τα όσα ακούγονται στις κασέτες, τόπος συναλλαγών. Κι οι μικρότερες