Είμαι 30 και έχω σχέση 3 χρόνια με κάποιον που είναι 31. Θέλω όλο το πακέτο και δεν μου το δίνει! Τι να κάνω;

To Queen.gr απαντά στις αναγνώστριές του

Το γράμμα της αναγνώστριας Ε.Β.

«(......) Εγώ ήμουν αυτή που τον κηνύγησε, αλλά συνέχεια μου έλεγε πως δεν κάνω εγώ για εκείνον- μετά από καιρό δέχτηκε. Περνούσαμε καλά αλλά δουλεύει πολύ λόγω δανείων, υποχρεώσεων και λοιπά, ενώ μου εξήγησε πως δεν ήθελε να κάνει σχέση γιατί δεν θα μπορούσε να προσφέρει πολλά. (....) Στον ένα χρόνο του άρχισα τη γκρίνια για τις εξόδους και την καλοπέραση που μου έχει στερήσει. Δουλεύει κάθε μέρα ακόμη και τις Κυριακές(!) και ο χρόνος που μου αφιερώνει

είναι ένα γρήγορο μιας ώρας σεξ- στις αρχές ήταν σχεδόν κάθε μέρα αλλά μετά τις γκρίνιες μου, ελαττώθηκαν και αυτά. (.....)  Φαγητό κάθε Σάββατο και 2 φορές το μήνα βραδινή έξοδο, στην οποία πάλι γκρινιάζω γιατί θέλω όλο το πακέτο (φιλιά, αγκαλιές, ερωτόλογα, χέρια πιασμένα κλπ) και εκείνος δεν μου τα προσφέρει και λέει πως δεν είναι του χαρακτήρα του! Στις αρχές έδινε κάποια πράγματα παραπάνω αλλά τώρα μου λέει πως με τις γκρίνιες τον απομάκρυνα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν με αγαπάει! Εμένα δεν μου αρκούν πλεον αυτά που μου δίνει αλλά επειδή αγαπιόμαστε μένω μαζί του ακόμη. Τον βρίζω και μου λέει πως αν δεν είχα αυτό το άσχημο στόμα θα γίνονταν όλα στην ώρα τους. Έχουμε χωρίσει μία εβδομάδα τώρα και μου λέει πως θα αλλάξει κάποια πράγματα, αλλά όχι όλα όσα ζητάω και δεν ξέρω τι να κάνω! (.....)  Έχει έναν θείο gay. Ξέρω πως δεν είναι κληρονομικό αλλά μήπως είναι κι αυτός; Παίζει ρόλο που δεν μου δίνει μεγάλη σημασία σαν γυναίκα; Είναι φυσιολογική αυτή η αδιαφορία για έναν άντρα σε αυτά τα θέματα; Σας παρακαλώ! Δεν ξέρω τι να κάνω!»

Η απάντηση του Queen.gr

E.B, με προβλημάτισες! Όχι γιατί σκέφτομαι τι να σου πω να κάνεις αλλά χτυπάω από χτες το κεφάλι μου στον τοίχο- so to speak! Θα είμαι ειλικρινής. Μα καλά αυτά που λες τα σκέφτεσαι; Μάλλον είσαι από τις πιο τυχερές καθημερινές γυναίκες που κυκλοφορούν και ταυτόχρονα κακομαθημένη. Συγνώμη αλλά κάτσε και σκέψου καλά. Κοιτάξου στον καθρέφτη και ρώτα τον εαυτό σου:

Εγώ τι του δίνω για να ζητάω τόσα; Ποια είμαι τέλοσπάντων; Τι κάνω εγώ για αυτή τη σχέση; Μήπως απλά θέλω να γίνεται πάντα το δικό μου; Μήπως ήξερα εξ' αρχής τις υποχρεώσεις αυτού του ανθρώπου και απλά το μόνο που θέλω να δω είναι μέχρι που φτάνει για μένα; Μήπως του έχω σπάσει τα νεύρα; Μήπως οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του δεν θα είχε αντέξει να τον βρίζω και να του κάνω παράπονα συνεχώς; Μήπως είναι ήρωας; Μήπως να του ζητήσω συγνώμη; Μήπως το μίας ώρας σεξ δεν θεωρείται γρήγορο, αλλά πρέπει να ανάψω κανένα κερί στην πλησιέστερη εκκλησία που το σεξ που κάνω με τον σύντροφό μου διαρκεί το λιγότερο μία ώρα; Μήπως έχουμε οικονομική κρίση; Μήπως το ότι κάθε Σάβββατο με βγάζει για φαγητό είναι και πολυτέλεια; Μήπως και οι δύο βραδινές έξοδοι τύπου ξενύχτια στα 30, είναι μεγάλη υπόθεση; Μήπως να γελάσω με την ατάκα «Έχει έναν θείο gay. Ξέρω πως δεν είναι κληρονομικό αλλά μήπως είναι κι αυτός»;... Σοβαρά τώρα: τι θέλεις από αυτόν τον άνθρωπο που κάνει ό, τι μπορεί και ακόμη παραπάνω;<