Ο πνιγμένος από το σχοινί του πιάνεται

Του Δημήτρη Μυ

Ο πρωθυπουργός και το ευρύτερο σύστημα εξουσίας που τον στηρίζει γνωρίζουν προφανώς ότι έχουν παίξει τα (πολιτικά) τους ρέστα στην διακυβέρνηση της χώρας μέσα από τις οδηγίες των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.

Καθώς, λοιπόν, είναι πια ολοφάνερες στην ελληνική κοινωνία οι οδυνηρές συνέπειες της διακυβέρνησης μέσα από τις οδηγίες – εντολές των δανειστών, το σύστημα εξουσίας που κατέστρεψε τη χώρα σχεδιάζει την στρατηγική της επιβίωσης και αναπαραγωγής του. Κάπως έτσι τίθεται σε κυκλοφορία η είδηση για το «νέο (κεντροδεξιό, ευρωπαϊκό πατριωτικό) κόμμα που σχεδιάζει

Σύμφωνα με όσα έγραψε η Realnews.gr, το ενδεχόμενο ανασύστασης μιας μεγάλης ευρωπαϊκής παράταξης – αναχώματος στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα έχει κορμό τη Ν.Δ., σκέπτεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς στο ταξίδι του στο Βουκουρέστι προ ημερών έκανε λόγο για «αποτυχημένο πολιτικό σύστημα» μιλώντας σε στενούς του συνεργάτες.

Οραματίζεται μια μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη στην οποία θα υπάρξει χώρος και για κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Στις συζητήσεις που έγιναν μάλιστα έπεσαν και τα ονόματα του Γιώργου Φλωρίδη και του Αλέκου Παπαδόπουλου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα σενάρια «πολιτικής φαντασίας» εξυφαίνονται από την ηγεσία της Ν.Δ. σε μια στιγμή που ολοκληρώνεται ο σχεδιασμός της φοροεισπρακτικής καταιγίδας η οποία μέσα στο 2013 θα αποτελειώσει ό,τι ακόμη είχε μείνει όρθιο μετά από τη συνεπή εφαρμογή των δύο προηγούμενων μνημονίων.

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο επίσης ότι η κυκλοφορία αυτών των σεναρίων συμπίπτει και την εκταμίευση της δόσης των 31 δισ., τα οποία υποτίθεται ότι θα σηματοδοτήσουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, καθώς επίσης και με τα σενάρια περί σαρωτικού ανασχηματισμού ο οποίος θα δώσει μια νέα πνοή και προοπτική στην τρικομματική κυβέρνηση…

Είναι προφανές ότι οι πολιτικοί σεναριογράφοι αναζητούν το εύρημα εκείνο που θα τους επιτρέψει να παραμείνουν στην πολιτική σκηνή και μετά την καταστροφή της οποίας η έκταση αναμένεται να επεκταθεί τον επόμενο χρόνο.

Η άρση των διαχωριστικών γραμμών προκειμένου να επιτευχθεί η συνεργασία των «αρίστων» – όπως είχε πει και η Διαμαντοπούλου σε ανύποπτο χρόνο – για να σωθεί ο τόπος, έχει άλλωστε εμπεδωθεί την τελευταία διετία με τη στενή συνεργασία της Δεξιάς (Ν.Δ. – ΛΑΟΣ), της Σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ) και της «κυβερνώσας» Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ).

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός ή να κοιτάζει προσεκτικά τις δημοσκοπήσεις για να αντιληφθεί τι είναι αυτό που «επιβάλλει» τη σχεδιαζόμενη επί χάρτου (προς το παρόν) νέα παράταξη: αρκεί να κοιτάξει τις απώλειες του ΠΑΣΟΚ μέσα σε μια διετία.

Με πιο απλά λόγια, αν το ΠΑΣΟΚ χρειάστηκε δυο μόλις χρόνια για να γίνει, από αυτοδύναμη κυβέρνηση, ένα κόμμα που σήμερα δημοκοπικά ανιχνεύεται στο 6%, όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η Ν.Δ. του Σαμαρά μπορεί να πετύχει γρηγορότερη και