“Ίντα γυρεύετε, ωρέ κουζουλοί;;”

Ένας λόγος για την «Κρητική Πολιτεία»…

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ

Οφείλω να πω, ότι δεν είμαι Κρητικός και ούτε έχω κάποια άμεση σχέση με την Κρήτη. Όχι τουλάχιστον μεγαλύτερη, από όση σχέση είχαν για παράδειγμα και οι Κρητικοί με την Μακεδονία. Και αυτό, παρόλο που στη Μακεδονία σκοτώθηκαν πολλοί για την απελευθέρωση της. Τι έκανε, λοιπόν, έναν Κρητικό να ζωστεί τα άρματα και να τρέξει σε μια υπόδουλη ελληνική γη, τόσο μακριά από την δική του; Είναι το ίδιο πράγμα νομίζω, που έκανε και τον Ίλαρχο Νταλιάνη από την Ήπειρο,

να προστρέξει και αυτός το 1828 για την ελευθερία της Κρήτης, όπου βρήκε ηρωϊκό θάνατο σε μάχη στο Φραγκοκάστελο των Σφακίων. Είναι η αίσθηση της εθνικής συνείδησης των απανταχού Ελλήνων. Η πεποίθηση ότι αποτελούν μέρος μιας και μόνης εθνικής ενότητας.

Κάπως έτσι, αισθάνομαι για την Κρήτη. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να έχω κάποια επαφή για να την αγαπώ. Αν και την έχω επισκεφτεί και την έχω γνωρίσει αρκετά, μου αρκεί ότι είναι ελεύθερη, και αν μου τη δώσει και πολύ, βάζω και ένα cd του Ψαραντώνη, χτυπάω και ένα ρακί και σε κλάσμα δεύτερου είμαι νοερά εκεί. Τίποτα δεν «κείται μακράν»! Ούτε η Κύπρος, ούτε η Κρήτη, ούτε η Θράκη, ούτε η Ρόδος, ούτε το Καστελόριζο! Είμαστε παντού, η ελληνική ψυχή δεν γνωρίζει όρια και αποστάσεις. Η Ελλάδα ορίζεται από την ελληνική λαλιά και οι μαντινάδες της Κρήτης είναι προσωπικά αποστάγματα της ψυχής. Θυμόσοφα ελληνικά άσματα, που κάθε Κρητικός έχει συνθέσει, τουλάχιστον από ένα δικό του.

Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω για την Κρήτη, οφείλεται σε όλη αυτή την ενοχλητική παραφιλολογία, που έχει παραδόξως αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, και αφορά τα σχετικά με την ανακήρυξη της Κρητικής αυτονομίας και την ίδρυση μιας «Κρητικής Πολιτείας». Φαίνεται, ότι αυτό που εν πρώτοις ήταν ένα κακόγουστο αστείο, ανάξιο να ασχοληθεί κανείς μαζί του, τείνει να αποκτήσει μικρές ρίζες, με κίνδυνο να αλλοιώσει το φρόνημα του κρητικού λαού και ειδικά των νέων. Υπάρχει και ένα σχετικό δίστιχο που λέει: «Λέγε-λέγε το κοπέλι, κάνει τη γριά και θέλει». Η «σημαία» της «Κρητικής Πολιτείας» εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στο διαδίκτυο, στα γήπεδα, σε δημοσιεύματα και σε τηλεοπτικά κανάλια. Περνάει ακόμη και με λαθραία υποσυνείδητα μηνύματα σε διαφημιστικά μεγάλης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, με ύποπτη τελικά συμπεριφορά σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, «1821» και υποκλοπές. Η «σημαία» τελευταία εμφανίστηκε και στον επίσημο ιστότοπο  του Γαλλο-εβραίου πολιτικού Edward Amiach, ενώ γίνονται μυστήριες αναφορές στην Κρήτη ως ανεξάρτητου κράτους, σε διάφορους ξένους ιστοτόπους, π.χ, μετεωρολογίας. Τι συμβαίνει, λοιπόν;

Κατά αρχήν, κρίνοντας τα πράγματα και γνωρίζοντας τη λεβεντιά των περισσότερων  Κρητικών και την αγάπη τους για την Ελλάδα, δεν ανησυχώ. Έχουν γνώση οι Κρητικοί φύλακες, αυτή τη φορά έχουν και τα όπλα. Δεν θα πιαστούν απροετοίμαστοι όπως το 1941, που είχαν μόνο τις τσουγκράνες. Δεν ανησυχώ, ούτε και για αυτές τις μικροομάδες που υποστηρίζουν μια τέτοια εξέλιξη, εμπνεόμενοι άλλοι α