Υπ.Μεταφορών: Στόχος ο τερματισμός της κατοχής

Ομιλία Υπουργού Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων κ. Μάριου Δημητριάδη στην κηδεία των λειψάνων του Λούκα Αδάμου

Αυτούσια η ομιλία

Σαράντα τρία χρόνια μετά, οι μνήμες επιστρέφουν στις σκοτεινές εκείνες ημέρες της βάρβαρης Τουρκικής εισβολής του 1974. Τότε που ο τόπος μας βίωνε την καταστροφή με τις χιλιάδες πρόσφυγες, τους νεκρούς και τους αγνοούμενους. Οι μνήμες μας επιστρέφουν σε εκείνο το τραγικό καλοκαίρι, θυμίζοντας μας την οδύνη,

τον ανείπωτο πόνο και τις πληγές που παραμένουν ακόμη ανοικτές, όπως αυτές των συγγενών των αγνοουμένων μας. Γονείς που έχασαν τα βλαστάρια τους, γυναίκες που έχασαν το στήριγμά τους, παιδιά που έχασαν τους πατεράδες τους, συγγενείς που έχασαν δικούς τους.

Σήμερα, συγκεντρωθήκαμε στον Ιερό Ναό Αποστόλου Μάρκου, εδώ στο Στρόβολο, όχι μακριά από τον Άγιο Δομέτιο που γέννησε και ανέθρεψε τον Λουκά Αδάμου, και στεκόμαστε με συγκίνηση και δέος μπροστά στα λείψανα ενός ακόμα τραγικού θύματος της τουρκικής θηριωδίας. Οδηγημένοι από το εθνικό και θρησκευτικό μας χρέος, απευθύνουμε το ύστατο χαίρε και τον προσήκοντα φόρο τιμής στον 19χρονο, τότε, Λουκά.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

Σεβαστοί συγγενείς του ήρωα Λουκά Αδάμου του Γεωργίου,

Το δράμα των αγνοουμένων μας συνθέτει την πιο τραγική, την πιο άδικη, την πιο πονεμένη πτυχή της τραγωδίας του κυπριακού λαού. Ένα δράμα χωρίς τέλος, που συνεχίζεται και κορυφώνεται ακόμα και την ώρα που υποτίθεται πως φτάνει στο τέλος του, με την ταυτοποίηση των νεκρών μας. Συνιστά μέγιστη αισχύνη για τη διεθνή κοινότητακαι την ανθρωπότητα μετά, το γεγονός ότι μετά από 43 χρόνια αναζητούμε ακόμα τα δύο τρίτα των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής.

Σαράντα τρία χρόνια από την τουρκική εισβολή και ακόμα αναζητούμε χίλιους από τους περίπου 1,500 αγνοούμενους μας. Δυστυχώς, αρκετοί γονείς φεύγουν από τη ζωή χωρίς να μάθουν για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων.

Αυτό που διαπράττει η Τουρκία είναι απάνθρωπο και εγκληματικό. Εξακολουθεί να αρνείται να συνεργαστεί για ένα ανθρωπιστικό θέμα, καθώς το θέμα των αγνοουμένων δεν είναι πολιτικό αλλά ένα πρόβλημα που αγγίζει ανθρώπινες ζωές. Δυστυχώς, η Τουρκία δεν συνεργάζεται, παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου βρέθηκε ένοχη γι’ αυτό το απεχθές έγκλημα.

Εμείς, ως κοινωνία και ως Πολιτεία, αισθανόμαστε το χρέος να διατρανώσουμε την επιμονή μας στην πλήρη διακρίβωση της τύχης του κάθε αγνοούμενου μας, γιατί το θέμα των αγνοουμένων αποτελεί ένα καθαρά ανθρωπιστικό θέμα που θα πρέπει να επιλυθεί, ανεξάρτητα από τις όποιες εξελίξεις στο πολιτικό πρόβλημα.

Αυτή είναι και η θέση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το οποίο στην Τέταρτη Διακρατική Προσφυγή καταδίκασε την Τουρκία και ανέδειξε το δικαίωμα των συγγενών των αγνοουμένων στην αλήθεια, να γνωρίζουν δηλαδή τι έγιναν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αυτό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα που κατοχυρώνεται σε διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σήμερα ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας προς τους συγγενείς όλων των αγνοουμένων της Κύπρου ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι την πλήρη διερεύνηση και διακρίβωση της τύχης του κάθε ενός από τους αγνοουμένους μας. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής, ώστε να επιταχυνθεί η όλη διαδικασία και να τερματιστεί το πολύχρονο δράμα και το μαρτύριο που βιώνουν. Αυτό αποτελεί χρέος όλων μας και δέσμευση τιμής προς τις οικογένειές των αγνοουμένων μας.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

Η ζωή αυτών που χάθηκαν έκτοτε και των συγγενών που έμειναν για να κουβαλούν τον σταυρό του μαρτυρίου των αγνοουμένων, ήταν κάποτε ευτυχισμένη, ήρεμη και ειρηνική στον τόπο που τους γέννησε και τους ανάθρεψε.

Το ίδιο και για τον Λουκά Αδάμου, που στα 19 μόλις χρόνια του, υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία. Είχε καταταγεί στην Εθνική Φρουρά, όπου μετά τη βασική του εκπαίδευση τοποθετήθηκε στον 3 ονΛόχο του 211 Τ.Π.

Στις 20 Ιουλίου 1974, ο λόχος του Αδάμου επάνδρωνε φυλάκια στις περιοχές, Ομορφίτας, Τράχωνα, Νεάπολης και Βορείου Πόλου. Ο Αδάμου μαζί με άλλους στρατιώτες του Λόχου του επάνδρωνε το φυλάκιο με αρ. 1099, το οποίο βρισκόταν στην Ομορφίτα. Μαζί τους στο ίδιο φυλάκιο τοποθετήθηκε και μικρός αριθμός εφέδρων στρατιωτών, ένεκα της μεγάλης σημασίας της θέσεως του, αλλά και όλων των φυλακίων της ζώνης ευθύνης του 211 Τ.Π.

Με την έναρξη της εισβολής τα φυλάκια με ζώνης ευθύνης του 3ου Λόχου του 211 Τ.Π. δεχόντουσαν συνεχώς επιθέσεις από ένοπλους τουρκοκύπριους αρχικά και στη συνέχεια και από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής, τα οποία ενίσχυσαν τις ένοπλες τουρκοκυπριακές ομάδες.

Παρόλες τις σφοδρές επιθέσεις των τουρκικών στρατευμάτων, οι υπερασπιστές εθνοφρουροί της περιοχής, κρατούσαν τις θέσεις τους.

Νωρίς το απόγευμα της 22ας Ιουλίου επιτεύχθηκε εκεχειρία, αλλά παρόλα ταύτα οι Τούρκοι έβαλλαν με όλμους κατά των θέσεων των φυλακίων της Εθνικής Φρουράς για μισή ώρα περίπου.

Στη συνέχεια πραγματοποίησαν μεγάλη και συντονισμένη επίθεση κατά των φυλακίων της Εθνικής Φρουράς. Χρησιμοποιούσαν μεγάλο αριθμό στρατιωτών και αρμάτων μάχης. Με την στρατιωτική τους ισχύ κατέλαβαν μικρό αριθμό φυλακίων και μικρός αριθμός εθνοφρουρών συνελήφθησαν αιχμάλωτοι.

Το επόμενο πρωί, 23 Ιουλίου, οι Τούρκοι χρησιμοποιώντας ως ασπίδα τους, τους αιχμαλώτους κινήθηκαν κατά των υπολοίπων φυλακίων της Εθνικής Φρουράς. Στο φυλάκιο 1099, ο υπεύθυνος λοχίας είχε τοποθετήσει τους άνδρες σε διάφορες θέσεις εντός και εκτός του φυλακίου για αντιμετώπιση των επιθέσεων. Ο Αδάμου τοποθετήθηκε μαζί με ακόμη ένα στρατιώτη σε σπίτι δίπλα από το φυλάκιο.

Φθάνοντας σε απόσταση 20 περίπου μέτρων από το φυλάκιο, οι Τούρκοι στρατιώτες διέταξαν τους αιχμάλωτους εθνοφρουρούς να καλέσουν τους αμυνόμενους εντός του φυλακίου να παραδοθούν, διαφορετικά θα εκτελούσαν τους ίδιους αμέσως. Στη θέα της αιχμαλωσίας των εθνοφρουρών και του κινδύνου εκτέλεσης τους, οι άνδρες του φυλακίου 1099 πήραν την απόφαση να παραδοθούν.

Μόλις όμως ο πρώτος στρατιώτης βγήκε έξω από την πόρτα του φυλακίου με τα χέρια ψηλά, πυροβολήθηκε αμέσως εν ψυχρώ. Δεύτερος στρατιώτης ο οποίος εγκατέλειψε το χαράκωμα, δίπλα από το οποίο αμυνόταν με τα χέρια ψηλά, κτυπήθηκε από χειροβομβίδα την οποία του πέταξε στα πόδια Τούρκος αξιωματικός.

Βλέποντας τις προθέσεις των Τούρκων οι υπόλοιποι άνδρες του φυλακίου, πυροβόλησαν τον Τούρκο αξιωματικό και εγκατέλειψαν το φυλάκιο κινούμενοι προς κάθε κατεύθυνση .

Από την ώρα που οι άνδρες του φυλακίου 1099 εγκατέλειψαν το φυλάκιο τους ο Αδάμου δεν έδωσε σημεία ζωής. Τα οστά του εντοπίστηκαν μετά από 41 ολόκληρα χρόνια σε ομαδικό τάφο ο οποίος εντοπίστηκε στην κατεχόμενη περιοχή της Λευκωσίας στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου, που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Από την πατρίδα μας, ποτέ δεν έλειψαν οι δοκιμασίες, ο πόνος και η πίκρα. Δεν πάψαμε ωστόσο να πιστεύουμε πως μπορούμε να επιτύχουμε την αποκατάσταση των δικαιωμάτων μας. Δεν πάψαμε ποτέ να πιστεύουμε πως μπορούμε με σύνεση, αποφασιστικότητα, επιμονή και υπομονή να δημιουργήσουμε ξανά συνθήκες επανένωσης της πατρίδας μας και ειρηνικής συμβίωσης όλων των κατοίκων της.

Το μήνυμα που οφείλουμε να στείλουμε είναι ότι θα πρέπει να παραμείνουμε σοβαροί, προσηλωμένοι στο στόχο για τερματισμό της κατοχής και επανένωση της πατρίδας μας, αλλά και στην ανάγκη για σκληρή δουλειά και διαπραγμάτευση.

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς,

Πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για την κληρονομιά που ο δικός σας άνθρωπός άφησε, όχι μόνο σε εσάς, αλλά στην κοινωνία και στον τόπο μας. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας τους.

Αγωνιζόμαστε για να κτίσουμε μια πατρίδα, όπως ήταν παλιά ολόκληρη η Κύπρος, όπου οι κάτοικοι της ζούσαν αρμονικά και ειρηνικά. Να δημιουργήσουμε συνθήκες, όπου θα προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες όλων των ανθρώπων της.

Αυτή είναι η πρώτιστη υποχρέωση, αλλά και υψίστη τιμή προς τον Λουκά Γεωργίου Αδάμου και προς όλους όσους θυσιάστηκαν και σε όσους ακόμα αγνοούνται.

Αιωνία ας είναι η μνήμη του Λουκά Αδάμου, που μετά από 43 ολόκληρα χρόνια κηδεύουμε σήμερα, στην ελεύθερη πατρίδα, κοντά πια στα αγαπημένα πρόσωπα του. Εύχομαι το τέλος της πολύχρονης αγωνίας για την τύχη του ανθρώπου τους, να γαληνέψει την ψυχή και απαλύνει τον πόνο των συγγενών του.