Το Φρέναρος κήδευσε τον ήρωά του Γιασουμή Κιλέ (pics)

Με 43 χρόνια καθυστέρηση επέστρεψαν στην γενέθλια γη τα ηρωικά λείψανα του μέχρι πρότινος αγνοουμένου Γιασουμή Μάρκου Κιλέ.

Η τύχη του Γιασουμή Κιλέ της 173 μοίρας αντιαρματικού πυροβολικού αγγοείτο από τις 14 Αυγούστου του 1974 όταν έπεσε μαχόμενος στην περιοχή της Μιας Μηλιάς, εγκαταλείποντας την τεσσάρων, τότε, μηνών σύζυγό του.

Τα οστά του Κιλέ ανευρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο DNA.

Συγκλονισμένος ο γιός του αλλά και η οικογένειά του βρέθηκαν σήμερα το πρωί στον Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο

Επικήδειο λόγο απηύθυναν ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου και ο ανιψιός του ήρωα, τέως Κοινοτάρχης Φρενάρου, Νίκος Κουρρής.

Την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Έπαρχος Αμμοχώστου Γιώργος Χρυσαφίνης.

Ομιλία του Εκπροσώπου Τύπου και βουλευτή του ΑΚΕΛ, Στέφανου Στεφάνου, στην κηδεία των οστών του ήρωα Γιασουμή Κιλέ

"Ο Γιασουμής Κιλέ επιστρέφει στη γενέθλια γη μετά από 43 και πλέον χρόνια. Έφυγε από το Φρέναρος στις 20 Ιουλίου του 1974 για να καταταχτεί στη μονάδα του, όταν οι πραξικοπηματίες αργοπορημένα κάλεσαν επιστράτευση για να αντιμετωπιστεί η εισβολή του Αττίλα. Έφυγε τον Ιούλιο του 1974 και άργησε πολύ, πάρα πολύ να επιστρέψει. Και δυστυχώς επέστρεψε νεκρός σε ένα μικρό κασόνι στο οποίο βρίσκονται τα οστά του.

Ο Γιασουμής Κιλέ επιστρέφει στο Φρέναρος ήρωας! Είναι ήρωας ο Γιασουμής και του αξίζει κάθε τιμή και έπαινος!

Είναι ήρωας, γιατί έδωσε τη ζωή του υπερασπιζόμενος την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία έστω κι αν γνώριζε ότι η προδοσία του φασιστικού πραξικοπήματος άφηνε τη χώρα ανοχύρωτη και έρμαιο στις απάνθρωπες διαθέσεις του εισβολέα.

Είναι ήρωας, γιατί χωρίς να διστάσει ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του καθήκοντος. Ανταποκρίθηκε έστω κι αν γνώριζε πως άλλοι, που κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος το έπαιζαν «υπερπατριώτες» και γυρόφερναν τις γειτονιές σε πόλεις και χωριά με τα καλάσνικοφ στα χέρια, αντί να πάνε στο μέτωπο κρύφτηκαν στα μετόπισθεν και κάποιοι συνέχιζαν ακόμα τις συλλήψεις.

Ο Γιασουμής είναι ήρωας, γιατί ενώ απέναντι του είχε ένα αριθμητικά και σε οπλισμό υπέρτερο εχθρό, παρέμεινε στις επάλξεις για να σώσει ό,τι μπορούσε να σωθεί, μετά που οι χουντικοί και οι ΕΟΚΑβητατζίδες άνοιξαν την κερκόπορτα για να στηθεί το μισοφέγγαρο της ντροπής στον Πενταδάκτυλο.

Είναι ήρωας ο Γιασουμής Κιλέ! Ο Γιασουμής, όμως, όπως και όλοι οι νέοι της γενιάς του που πρώτοι υπέστηκαν τις καταστροφικές συνέπειες της προδοσίας θυσιάζοντας τη ζωή τους για υπεράσπιση της Κερύνειας, της Μόρφου, της Αμμοχώστου, του Πενταδάκτυλου, θα προτιμούσαν να είχαν την ευκαιρία να συνεχίσουν ειρηνικά τη ζωή τους, να στήσουν το σπιτικό τους, να φτιάξουν την οικογένειά τους, να ζήσουν τις χαρές και τις λύπες τους μαζί με τα αδέλφια, τους συγγενείς και φίλους.

Ο Γιασουμής φεύγοντας για τον πόλεμο εκείνο το καταραμένο πρωινό της 20ης Ιουλίου, άφηνε πίσω την αρραβωνιαστικιά του Αναστασία. Ο γάμος τους είχε προγραμματιστεί για το Σεπτέμβριο του 1974, αλλά δυστυχώς τους πρόλαβαν τα τραγικά γεγονότα. Αυτός δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Ο Γιασουμής έφυγε για τον πόλεμο επιστρέφοντας σαράντα τρία χρόνια μετά, χωρίς να προλάβει να γνωρίσει το γιο του, που γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1975 και φέρει το όνομά του.

Ο Γιασουμής δηλώθηκε ως αγνοούμενος στις 14 Αυγούστου. Από τις 8 τ’ Αυγούστου είχε ταχθεί με τη μονάδα του, την 173 Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού, στην περιοχή Μιας Μηλιάς Κουτσοβέντη. Εκεί δόθηκαν φονικές μάχες στο Β’ γύρο της εισβολής, η γραμμή άμυνας της Εθνικής Φρουράς έσπασε και οι εισβολείς πορεύτηκαν ανενόχλητοι προς την Αμμόχωστο την οποία και κατέλαβαν, αφού οι πραξικοπηματίες την είχαν εγκαταλείψει.

Οι γονείς του Γιασουμή και τα έντεκα αδέλφια του, όταν διαπίστωσαν ότι αγνοείται, άρχισαν την απεγνωσμένη και μαρτυρική αναζήτηση να μάθουν τι απέγινε το παιδί και ο αδελφός. Οι πληροφορίες λιγοστές και αντιφατικές, αλλά αποτέλεσμα κανένα. Οι γονείς του Γιασουμή έφυγαν από τη ζωή με την πίκρα και την απογοήτευση χωρίς να μάθουν ποια ήταν η τύχη του παιδιού τους. Οι γονείς του δεν είναι μαζί μας σήμερα, για να καλωσορίσουν το παιδί τους, να το κηδεύσουν και να αφήσουν το δάκρυ και τα λουλούδια της αγάπης τους στον τάφο του.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Η κηδεία του Γιασουμή, όπως και οι κηδείες όλων των αγνοούμενων παλικαριών μας, υπενθυμίζουν το χρέος που έχουμε ως πολιτεία και ως κοινωνία έναντι τους.

Πρώτα απ’ όλα μας υπενθυμίζουν το χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα και την προσπάθεια για να διακριβωθεί η τύχη ενός εκάστου των αγνοουμένων μας. Το δράμα των αγνοουμένων έχει βαθιά ανθρωπιστικό περιεχόμενο. Πάνω σ’ αυτό το δράμα δεν μπορεί να παίζεται κανένα πολιτικό παιγνίδι σκοπιμότητας ούτε και να τυγχάνει της όποιας εκμετάλλευσης. Ο πόνος της προσμονής για τους συγγενείς είναι βασανιστικός και όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν την υποχρέωση να συμβάλουν για την επίλυση του προβλήματος των αγνοουμένων μας. Σ’ αυτό καθοριστικό ρόλο έχει να διαδραματίσει η Τουρκία.

Η προσπάθεια της διακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων παραμένει δύσκολη, παρά τα βήματα που έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση με την προώθηση του προγράμματος εκταφών και ταυτοποίησης. Για να προχωρήσει αποφασιστικά αυτή η προσπάθεια χρειάζεται η Τουρκία να ανοίξει τα αρχεία της, να δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και χωρίς παλινωδίες να συνεργαστεί για την παροχή όλων των πληροφοριών.

Το δεύτερο χρέος που έχουμε έναντι των παλικαριών που θυσιάστηκαν για την πατρίδα είναι η υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας. Είναι προσβολή στη μνήμη των παλικαριών μας η παραχάραξη της ιστορίας. Είναι προσβολή στη μνήμη των παλικαριών μας ακόμα και σήμερα να αποφασίζεται η ανέγερση μνημείων στον αρχηγό της παρανομίας της ΕΟΚΑ Β’, της οργάνωσης που υπέσκαψε και πολέμησε το νόμιμο κράτος, που δολοφόνησε δημοκρατικούς πολίτες, που επιδίωξε την εξόντωση του Μακαρίου, της οργάνωσης που χρηματοδοτείτο από τη ΣΙΑ και από τη Χούντα των Αθηνών για να καταλύσει το νόμιμο κράτος.

Σε άλλες χώρες, τους προδότες τους στήνουν στον τοίχο. Στην Κύπρο, με τις πληγές της κατοχής και της προσφυγιάς ανοικτές και χαίνουσες, στην Κύπρο που ακόμα θάβουμε νεκρούς του 1974, κάποιοι αποφασίζουν να στήσουν μνημεία στην προδοσία και στην παρανομία. Αίσχος και ντροπή!

Είναι βάναυση παραχάραξη της ιστορίας, να αναδεικνύουμε το παράνομο και το βάρβαρο της τουρκικής εισβολής και την ίδια ώρα να παραγράφονται τα εγκλήματα και τα ολέθρια αποτελέσματα του πραξικοπήματος της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’. Η τουρκική εισβολή δεν έπεσε από το πουθενά. Τον Αττίλα δεν τον έφερε η θάλασσα της Κερύνειας. Η ΕΟΚΑ Β’ και η Χούντα τον έφεραν.

Πραξικόπημα και εισβολή αποτελούν τις δύο πλευρές της ΝΑΤΟϊκής συνωμοσίας για διχοτόμηση της Κύπρου. Οι πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος, σε Κύπρο και Ελλάδα, δεν μπορούν να πιστώνονται με άγνοια για τις συνέπειες που θα είχε το πραξικόπημα. Δεν μπορούν να πιστώνονται με αφροσύνη. Ήταν γνωστό ότι το πραξικόπημα θα έφερνε την Τουρκία στην Κύπρο. Γι’ αυτό προειδοποιούσε ο Μακάριος και οι προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις.

Δυστυχώς όμως, οι λίγοι κατέστρεψαν τον τόπο και προκάλεσαν τον όλεθρο σε όλους. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι την καταστροφή έφεραν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Οι ζημιογόνες ψευδαισθήσεις και η καταστροφική βουλησιαρχία. Λαοί που δεν παραδειγματίζονται ορθά από την ιστορία τους, την ξαναζούν με ακόμα πιο οδυνηρό τρόπο. Και τέτοια πολυτέλεια στην Κύπρο δεν έχουμε!

Το τρίτο χρέος που έχουμε έναντι των ηρώων μας, είναι να αποτινάξουμε την τουρκική κατοχή και να επανενώσουμε τον τόπο και το λαό μας, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Αυτό είναι το πρώτιστο, το καθοριστικό καθήκον όλων. Η Τουρκία εκμεταλλεύεται την παρέλευση του χρόνου για να παγιώνει τη ντε φάκτο διχοτόμηση, που ανέκαθεν ήταν ο στρατηγικός της στόχος. Εμείς, δεν πρέπει να συμβιβαστούμε, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να συμβιβαστούμε με την κατοχή! Η διχοτόμηση αποτελεί πηγή κινδύνων για το λαό μας. Και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αφήσουμε ένα τέτοιο επικίνδυνο κληροδότημα στα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Ανεξαρτήτως της απογοήτευσης που προκάλεσε η αποτυχία της Διάσκεψης στο Κραν Μοντανά, ανεξαρτήτως του θυμού για την απαράδεκτη συμπεριφορά της Τουρκίας, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια για λύση. Για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων κι από το σημείο που διακόπηκαν. Αυτή είναι η θέση των Ηνωμένων Εθνών, αυτό πρέπει να επιδιώξουμε κι εμείς.

Στις διαπραγματεύσεις πρέπει να διαφυλάξουμε το κεκτημένο που δημιουργήθηκε και παραμένοντας συνεπείς στις αρχές λύσης του Κυπριακού, να προσπαθήσουμε να τις ολοκληρώσουμε. Ο λαός μας έχει μπουχτίσει από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που συνέδραμαν για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Χρειάζεται σωφροσύνη και συνέπεια. Χρειάζεται πίστη ότι ανεξαρτήτως των δυσκολιών μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Έτσι θα δικαιώσουμε το λαό μας.

Έτσι θα δικαιώσουμε τις θυσίες των ηρώων μας.

Έτσι θα δικαιώσουμε τη θυσία του Γιασουμή και θα χαρίσουμε ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα αδέλφια και τους συγγενείς του ότι η θυσία του δεν πήγε χαμένη. Ότι έδωσε γλυκούς καρπούς για την Κύπρο μας και για τις επόμενες γενιές.

Αυτό το χρέος έχουμε και για την εκπλήρωσή του θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει Γιασουμή.

Αιωνία σου η μνήμη.

Τιμή και δόξα στη θυσία σου."