Ποιος τρελός θα μας προμηθεύσει όπλα;

Το νορβηγικό «εμπάργκο», αποτέλεσμα της προπαγάνδας της Κυβέρνησης, ότι είμαστε κοντά σε λύση...

Σύμφωνα με δημοσίευμα του συναδέλφου Μιχάλη Χατζηστυλιανού, το οποίο προβλήθηκε χθες σε θέση κυρίου θέματος στον "Φιλελεύθερο", η κυβέρνηση της Νορβηγίας αποφάσισε να εμποδίσει την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού για την Εθνική Φρουρά, αρνούμενη να εκδώσει την απαιτούμενη άδεια εξαγωγής.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, το Υπουργείο Άμυνας της Δημοκρατίας έχει προβεί σε διαβήματα, χωρίς μέχρι στιγμής να λάβει απάντηση για

τους λόγους που οι νορβηγικές Αρχές αρνούνται την έκδοση άδειας εξαγωγής του στρατιωτικού εξοπλισμού. Στο παρασκήνιο, όμως, προστίθεται, υπάρχουν πληροφορίες που αποδίδουν την απαγόρευση της νορβηγικής κυβέρνησης, σε πολιτική απόφαση που αφορά τις εξελίξεις στο Κυπριακό.

Βεβαίως, μικρό το κακό, αφού η κυπριακή Κυβέρνηση, ουδεμία πλέον σημασία αποδίδει στην αμυντική θωράκιση της Κύπρου, ουδένα κίνδυνο βλέπει πλέον από την Τουρκία, έχει καταστήσει την Κύπρο ανοχύρωτη πολιτεία και προσβλέπει σε λύση, η οποία θα εξυπηρετεί τις στρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας και του Ερντογάν. Επιπλέον, επιδιώκει λύση win win, η οποία θα κατανέμει φίφτι-φίφτι τα κέρδη και στην κατοχική Τουρκία και στο θύμα της, την Κύπρο.

Αλλά, τι σημασία έχει αν η Νορβηγία έχει μπλοκάρει την έλευση στρατιωτικού εξοπλισμού, όταν εδώ και χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία, δύο χώρες τις οποίες η κυβέρνηση Αναστασιάδη θεωρεί "στρατηγικούς εταίρους" και προς τις εισηγήσεις των οποίων τείνει "ευήκοον ους" όσον αφορά τους χειρισμούς του Κυπριακού, τηρούν εμπάργκο στην πώληση όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία;

Όταν, την ίδια στιγμή, προμηθεύουν με πάσης φύσεως σύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό την Τουρκία. Μόλις πριν από μερικές ημέρες, η Βρετανίδα Πρωθυπουργός, η οποία επεσκέφθη την Τουρκία... για να πιέσει, δήθεν, τον Ερντογάν να δεχθεί ακύρωση των τουρκικών εγγυήσεων, υπέγραψε συμφωνία για την κατασκευή μαχητικών αεροπλάνων, ενισχύοντας το οπλοστάσιο της Τουρκίας.

Ο αποχωρήσας αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ήταν, μας έλεγαν, επιστήθιος φίλος του Προέδρου Αναστασιάδη και "μέγας φίλος" της Κύπρου. Ουδέποτε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ζήτησε από τον Μπάιντεν να ασκήσει το κύρος του, ώστε να ξεκινήσει διαδικασία ακύρωσης του εμπάργκο όπλων από τις ΗΠΑ, προς την Κύπρο. Δεν έπραξε το ίδιο και με την Τερέζα Μέι.

Είναι δυνατόν, εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου, προς την οποία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Δημοκρατικός Συναγερμός τρέφουν απόλυτη εμπιστοσύνη και αναμένουν βοήθεια, να προμηθεύει με σύγχρονο εξοπλισμό την Τουρκία και να αρνείται να προμηθεύσει την Κύπρο με όπλα για να υπερασπίσει, εάν χρειαστεί, την ανεξαρτησία της;

Αρκεί και μόνο τούτο το παράδειγμα για να καταδειχθεί η δουλικότητα και η φιλοδυτική εξάρτηση της κυπριακής Κυβέρνησης και του κόμματός της, τόσο στο Κυπριακό, όσο και στο θέμα της άμυνας. Τι στο καλό σύμμαχοι και εταίροι είναι, όταν προμηθεύουν την κατοχική δύναμη με πάσης φύσεως όπλα και στερούν την υπό κατοχήν Κυπριακή Δημοκρατία του δικαιώματος να εξοπλισθεί, ώστε να αντιμετωπίσει τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας;

Εξ αυτού, ας κρίνει οι καθένας πόση διεκδικητικότητα και πόση "πολύπλευρη" εξωτερική πολιτική ασκεί η Κυβέρνηση.
Απ' εκεί και πέρα, όμως, ας μην αιτιώμεθα πάντοτε τους ξένους, για όσα κακά και άδικα μάς έρχονται.

Πώς είναι δυνατόν, μία ξένη κυβέρνηση να θέσει σε δοκιμασία και κινδύνους τα εθνικά της συμφέροντα, προκαλώντας ρήξη στις σχέσεις με την Τουρκία, και να κατηγορηθεί ότι υπονομεύει τις προοπτικές λύσης, όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, σε κάθε συνάντησή του με ξένους ηγέτες, τους διαβεβαιώνει πως οι συνομιλίες για το Κυπριακό εξελίσσονται αισίως και πως η λύση είναι κοντά; Πώς είναι δυνατόν ξένη κυβέρνηση, να τολμήσει να ασκήσει πιέσεις στον Ερντογάν, και πολύ περισσότερο να προμηθεύσει στρατιωτικό εξοπλισμό στην Κύπρο, διακινδυνεύουσα την προοπτική εξεύρεσης λύσης;

Αυτή η νοοτροπία της Κυβέρνησης αποτελεί μιαν από τις χειρότερες υπηρεσίες της προς την κυπριακή υπόθεση. Συνιστά καίριο πλήγμα κατά της διαπραγματευτικής ικανότητας της ελληνοκυπριακής πλευράς και κατά της ίδιας της εθνικής υπόθεσης. Αχρηστεύει κάθε διεθνή πίεση επί της Τουρκίας και αποδυναμώνει καίρια τις προοπτικές ορθής λύσης.

Και να υπομνήσουμε τούτο: Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, στο προεκλογικό του πρόγραμμα, δεσμεύθηκε στον λαό ότι θα ασκήσει πολιτική, η οποία θα προκαλεί κόστος στην Τουρκία. Και αντί πολιτικής κόστους, απο-ενοχοποιεί την Τουρκία και της προσφέρει και κέρδη από μία λύση!

Μπορεί ο καθένας να συνειδητοποιήσει πόσο αφόρητο εμπαιγμό υπέστη το εκλογικό σώμα, ώστε να εκλέξει Πρόεδρο τον Νίκο Αναστασιάδη...