Η υπέρτατη ανάγκη για μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

Είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικό, εδώ και σχεδόν 1 χρόνο να συζητείται είτε σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια, είτε σε μισόκλειστα κομματικά δωμάτια και στους διαδρόμους της Βουλής των Αντιπροσώπων, το ενδεχόμενο αναβολής των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, με την αστεία δικαιολογία της ανάγκης για ταυτόχρονη διεξαγωγή τους (γιατί και καλά έτσι συμβαίνει και στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες) με τις Ευρωεκλογές του 2019.

Το διακύβευμα λοιπόν δεν είναι να αναβληθούν οι εκλογές

γιατί ίσως να βολεύει το κράτος να διεξάγει δύο εκλογικές διαδικασίες στην συσκευασία του ενός.

Το μείζον είναι ότι αυτός ο κατακερματισμένος θεσμός, που λέγεται Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Κύπρο, στη μορφή που βρίσκεται σήμερα ουδόλως επιτυγχάνει να εκπληρώσει τους συνταγματικά κατοχυρωμένους θεσμούς που οφείλει να υπηρετήσει. Τουτέστιν, να προάγει αποκλειστικά και μόνο το δημόσιο συμφέρον, υπηρετώντας με συνέχεια και συνέπεια τις αρχές της χρηστής Διοίκησης, της Νομιμότητας, της Διαφάνειας.

Η συζήτηση λοιπόν δεν θα έπρεπε να αναλώνεται στο κατά πόσο είναι «σώφρον» να αναβληθούν οι εκλογές, Ήδη, εδώ και καιρό έπρεπε να έχει ξεκινήσει ένας σωστά δομημένος διάλογος μεταξύ όλων των φορέων, κομμάτων, Ένωσης Δήμων, Ένωσης Κοινοτήτων για το μέλλον του θεσμού ο οποίος κρίνεται πολύ σημαντικός για μια μικρή χώρα όπως η Κύπρος.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην σημερινή της μορφή, αποτελεί ένα κακέκτυπο σύστημα αποικιοκρατικής εμπνεύσεως που τα τελευταία χρόνια χωλαίνει και χωλαίνει εις βάρος των πολιτών οι οποίοι, δικαιολογημένα μένουν εμβρόντητοι μπροστά στα συνεχή σκάνδαλα, την αυθαιρεσία των δημοτικών αρχόντων, την κακοδιαχείριση, την προφανή έλλειψη στοιχειώδους ελέγχου από τα αρμόδια κυβερνητικά τμήματα.

Η εικόνα δε της χώρας μας έχει σε μεγάλο βαθμό αμαυρωθεί και διεθνώς, καθώς πολλά από τα έργα στην Κύπρο που έγιναν με την συγχρηματοδότηση των Ευρωπαϊκών, διαρθρωτικών ταμείων, εξήλθαν κατά πολύ του αρχικού προϋπολογισμού.

Ο διάλογος μεταξύ όλων των αρμοδίων φορέων πρέπει να είναι διαρκής και καθολικός αν θέλουμε να καταλήξουμε σε ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο να καθιστά την Τοπική αυτοδιοίκηση λειτουργήσιμη και λειτουργική με τρόπο ώστε να απολαύει της εμπιστοσύνης του πολίτη.

Οι τρεις βασικές λειτουργίες των Δήμων και των Κοινοτήτων είναι η ώρα να περιέλθουν στην αρμοδιότητα του ενός και μόνου πρωτοβάθμιου οργάνου, του Επαρχιακού Συμβουλίου. Το αποχετευτικό, ο τομέας της καθαριότητας και η Υδατοπρομήθεια – ίσως δε και τα της Περί Πολεοδομίας ζητήματα - καιρός είναι να εξετάζονται από ένα πιο ευέλικτο σώμα, το οποίο καθηκόντως να λαμβάνει και τις σχετικές αποφάσεις, οι οποίες θα έχουν άμεση ισχύ και εκτελεστό χαρακτήρα. Οι Δήμοι και οι Κοινότητες δεν χρειάζεται να καταργηθούν. Διότι μία τέτοια κατάργηση θα καθιστούσε το δημότη απλό θεατή και όχι κοινωνό της όλης προσπάθειας. Απλώς θα περιορίσουν τις αρμοδιότητες τους στο βαθμό που να μπορούν να υπηρετήσουν πιο άμεσα και πιο αποτελεσματικά το δημόσιο συμφέρον και κυρίως μέσα σε λογικά χρονικά περιθώρια.

Η συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εννοείται, δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να εξαντληθεί μέσα σε 20 -30 γραμμές. Χρειάζεται να γίνουν πολύ περισσότερα, Να αναληφθούν πρωτοβουλίες έξω και μακριά από κάθε κομματική σκοπιμότητα. Προορισμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι να φέρει το δημότη, το διοικούμενο πιο κοντά στο κράτος και στα κέντρα των αποφάσεων. Να απαμβλύνει την απόσταση που το χωρίζει από την κεντρική εξουσία μεταθέτοντας στα Επαρχιακά Συμβούλια και στους άλλους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης τις αρμοδιότητες εκείνες που θα καταστήσουν το κράτος μας περισσότερο λειτουργικό και σύγχρονο.

Αυτή είναι και η μοναδική ελπίδα για εξάλειψη των χρόνιων παθογενειών που κατάντησαν το θεσμό, μνημείο διαπλοκής.

O Λάζαρος Ομήρου, είναι Δημοτικός Σύμβουλος Πάφου

Τα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com