Η Αρκούδα βρυχάται....

Η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της Ρωσίας στη Συρία, καθώς και η συνακόλουθη εμπλοκή των αεροπορικών της δυνάμεων σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον του ουτωκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), αλλά και εναντίον -σύμφωνα με δυτικές πηγές- των αντικυβερνητικών δυνάμεων που μάχονται το καθεστώτος Άσσαντ, έχει θορυβήσει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους τους.

Πράγματι, η ενεργοποίηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων εντός του συριακού εδάφους αποτελεί μια ακόμη νέα

παράμετρο σε μια πολύχρονη κρίση που μετά και τη δυναμική προέλαση του "Ισλαμικού Κράτους" στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής (και όχι μόνο στα συριακά εδάφη), αρχίζει να θυμίζει δισεπίλυτη εξίσωση.

Με τη Συρία να φλέγεται τόσο από τον εμφύλιο σπαραγμό όσο και από την προέλαση και τις αποκρουστικές πολεμικές τακτικές των τζιχαντιστών του "Ισλαμικού Κράτους", με τη σύγκρουση Ισραηλινών και Παλαιστινίων να αναζωπυρώνεται δυναμικά τις τελευταίες ημέρες, με το Ιράκ αποσταθεροποιημένο πολιτικά και στρατιωτικά, τη Λιβύη μπλεγμένη σε ένα χαοτικό εμφύλιο φατριών, φυλών και επιγόνων, αλλά και τους κούρδους να αγωνίζονται σθεναρά παρά το γεωγραφικό διαχωρισμό τους, η κατάσταση μοιάζει εκτός ελέγχου. Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί, μια διαχρονικά κοντόφθαλμη και άνευρη πολιτική από τη Δύση, ενώ μετά και τις αεροπορικές επιχειρήσεις της Ρωσίας, στο παραπάνω γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό πάζλ, έρχεται να προστεθεί και η αντίδραση της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ που διαμαρτύρονται για παραβιάσεις του τουρκικού εναερίου χώρου από ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη. Στο ήδη διαμορφωμένο βαρύ κλίμα υπάρχει και η αντίδραση της Σαουδικής Αραβίας στην εμπλοκή της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας στη συριακή επικράτεια.

Η Ρωσία με πάγια συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο και ιστορικές σχέσεις με το καθεστώς Άσσαντ, πραγματοποιεί μέσω των ενόπλων της δυνάμεων στη Συρία, μια δυναμική επιστροφή στη διεθνή πολιτική σκηνή. Μετά από ενάμιση χρόνο κατά τον οποίο η Μόσχα τελούσε υπό ένα καθεστώς μιας ιδιότυπης διπλωματικής απομόνωσης από τη Δύση, λόγω των γνωστών γεγονότων στην Ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία, η Ρωσία επανακάμπτει διαμέσου της συριακής κρίσης στο προσκήνιο της διεθνούς ζωής αναλαμβάνοντας πολεμική δράση (αεροπορικές επιχειρήσεις) αφήνοντας κατά μέρος τις χωρίς αποτέλεσμα πολιτικές και διπλωματικές ρητορείες. Τα στελέχη του Κρεμλίνου, έμπειρα στη διαχείριση γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών κρίσεων, επέλεξαν την πιο πρόσφορη για αυτούς στιγμή, το ιδανικό μέρος (ας μην λησμονούμε ότι η Ρωσία διατηρεί εδώ και πολλές δεκαετίες βάσεις στην Ταρτούς και τη Λατάκεια) αλλά και την πιο πρόσφορη αιτιολογία για την επανεμφάνισή της χώρας τους στα διεθνή δρώμενα. Με προμετωπίδα λοιπόν, την εμπλοκή της στον αντιτρομοκρατικό αγώνα ενάντια στο "IK" η "Ρωσική αρκούδα" επανεμφανίστηκε δυναμικά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, δυσχεραίνοντας κατά πολύ τους δυτικο ύς σχεδιασμούς για τη δημιουργία μιας νέας αρχιτεκτονικής στην περιοχή.

Η συντηρητική στάση που το Κρεμλίνο τηρούσε στην περιοχή φαίνεται να περατώθηκε χρονικά την περίοδο που επετεύχθη η διεθνής συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Την ίδια στιγμή, η Μόσχα πύκνωσε τις επαφές της με την Αίγυπτο, ανέπτυξε ξανά στενές σχέσεις με το Κάιρο, βοηθώντας σημαντικά στον επανεξοπλισμό των αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων. Η προσέγγιση αυτή μπλόκαρε τους δυτικούς σχεδιασμούς -των Η.Π.Α κυρίως- ενώ άνοιξε το δρόμο για την ενίσχυση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή και σήμανε την έναρξη των ρωσικών αεροπορικών επιχειρήσεων. Πλέον η Δύση αντιλαμβανόμενη ότι πληρώνει την για χρόνια άνευρη πολιτική της στην Συρία, άρχισε έστω και εντελώς απρόθυμα -με βαριά καρδιά- να "αποδέχεται" έστω και υπό όρους την περίπτωση ο Άσσαντ να είναι μέρος μιας λύσης, έστω και προσωρινής, για το πρώτο τουλάχιστον μεταβατικό διάστημα.

Συμπερασματικά, και από στάση αξιολογικά ουδέτερου παρατηρητή, το γεωπολιτικό παιχνίδι στη Μέση Ανατολή μόλις ξεκίνησε να έχει ενδιαφέρον. Η κάθοδος της "Αρκούδας" στην Μεσόγειο ανακάτεψε την τράπουλα και με ενδιαφέρον αναμένουμε την αντίδραση της Δύσης. Πληροφορίες θέλουν την έλευση στην περιοχή και ενός κινεζικού αεροπλανοφόρου.

Η γεωπολιτική κατάσταση περιπλέκεται και δυστυχώς έως την εφαρμογή μιας βιώσιμης λύσης το "μάρμαρο" θα συνεχίζουν να πληρώνουν οι συνήθεις ύποπτοι. Ο άμαχος πληθυσμός, οι απλοί πολίτες που θα εξακολουθήσουν να συρρέουν στα προσφυγικά καραβάνια για να σωθούν από τους σωτήρες!

Υστερόγραφο: ο Πρόεδρος Πούτιν σε μια πρόσφατη συνέντευξή του σε αμερικανούς δημοσιογράφους, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε, προέβει στην ακόλουθη δήλωση που συνοψίζει τη φιλοσοφία της νέας ρωσικής εξωτερικής πολιτικής: "όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχίσουν να λαμβάνουν υπόψη τα εθνικά μας συμφέροντα, τότε όλα τα προβλήματα μεταξύ μας μπορούν να βρουν τη λύση τους". Το μήνυμα εστάλη. Αναμένουμε την απάντηση!!

H Ιωάννα Συγκρασίτη, είναι Διεθνολόγος - Ευρωπαιολόγος

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com