Γιάννης Σπανός και ο εχθρός του εχθρού

Χ Ρ Η Σ Ι Μ Η δύναται ν’ αποβεί, για τους πολιτικούς, η μελέτη της ιστορίας όταν: Αφού διαρκώς συσσωρεύει, επιστημονικά αποκαθαρμένη ΓΝΩΣΗ, με τις λιγότερες κατά το δυνατόν παρωπίδες, παράγει ζωτικής σημασίας καθοδηγητικά ερωτήματα, νηφάλιας κι αποφασιστικής ΣΟΦΙΑΣ. Προπάντων για το, αναγκαίο, οξυδερκώς προβλέπειν. Στον ζωτικότερο για τον λαό, για το κράτος, για το Έθνος, τομέα του Σχεδιασμού Στρατηγικής. Ιδού ένα τέτοιο απαύγασμα γνώσης και σοφίας ερώτημα: «Αν οι διπλωματίες Αθηνών

- Λευκωσίας μελετούσαν και ανέλυαν τον εχθρό, θα υφιστάμεθα [άραγε] τόσες πανωλεθρίες;»

Τ Ο ΕΘΕΣΕ σ’ ένα σπουδαίο άρθρο χθες στη σελ. 26 της «Σημερινής», υπό τον τίτλο «Υπαρξιακή η ανάγκη σπουδής του εχθρού», που έγραψε ο παλαίμαχος και αειθαλής δημοσιογράφος, ιστορικός, εκπαιδευτικός και συγγραφέας, συσσωρευμένης σοφίας, κ. Γιάννης Σπανός, εκ της σκλαβωμένης Γιαλούσας καταγόμενος. Ο οποίος υπενθύμισε κιόλας το λησμονημένο λογοπαίγνιο - αξίωμα: «Αν ο εχθρός γνώριζε τον εχθρό, ο εχθρός θα νικούσε τον εχθρό». Αντλώντας και παραθέτοντας πλειάδα συγκεκριμένων γεγονότων και παραδειγμάτων διά μέσου των αιώνων…

Δ Ε Ν ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ καν να ισχυρίζεσαι ότι έχεις στοιχειωδώς συγκροτημένη πολιτική στο Κυπριακό, αν δεν έχεις μελετήσει σε βάθος και δεν γνωρίζεις σε πλάτος και σ’ όλες τις άλλες διαστάσεις του τον εχθρό: Την Τουρκία Κατακτητή. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της. Τα πεπραγμένα της δικής της στρατηγικής. Τους συντελεστές της δικής της εθνικής ισχύος. Τις εκάστοτε μεθοδεύσεις που η ίδια επιλέγει για την προώθηση των τακτικών και στρατηγικών της στόχων. Τα δικά της κόλπα, στερεότυπα, επινοήσεις κι ελιγμούς, στη διπλωματική επίτευξη των σκοπών της. Ώστε να πυργώσεις αποτελεσματικά την αντίστασή σου. Τη δική σου στρατηγική παρεμπόδισης, ακύρωσης και ανατροπής της τουρκικής στρατηγικής.

Σ Ε ΑΥΤΟ χωλαίνει αθεράπευτα και δυστυχώς αμετανόητα κι αδιόρθωτα, επί δεκαετίες, ο Ελληνισμός. Αμφοτέρων των κρατών του, Ελλάδος και Κύπρου. Θυμόμαστε τρεις -ανάμεσα σε πλείονες- αείμνηστους πλέον, οι οποίοι ματαίως προσπαθούσαν επί χρόνια να πείσουν τα δυο μας κράτη για την υψίστης σπουδαιότητας ανάγκη συγκρότησης πραγματικού περιεχομένου και πανεπιστημιακού επιπέδου Τμήματος Τουρκικών Σπουδών: Κώστας Κύρρης εκ Λαπήθου. Νεοκλής Σαρρής εκ Κωνσταντινουπόλεως. Θεόφιλος Γεωργιάδης εκ Τράχωνα, δολοφονημένος από τους πράκτορες των Τούρκων αγωνιστής.

Και σκεφτόμαστε, με πίκρα, την πρόσφατη σε άρθρο του («Σ» 13.2.2015 σελ.27) επισήμανση του στρατηγού Φοίβου Κλόκκαρη ότι: Ούτε το κράτος, ούτε ο πολιτικός κόσμος, ούτε τα πανεπιστήμιά του φρόντισαν ν’ αξιοποιήσουν καν τα βιβλία ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ της τουρκικής στρατηγικής, από Νιχάτ Ερίμ, Ισμαήλ Τάνσου, Κεμάλ Γιαμάκ έως Αχμέτ Νταβούτογλου. Άπαντες, φευ, βυθισμένοι και χαριεντιζόμενοι στις ολέθριες ψευδαισθήσεις τους…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Ξέρετε ότι, διανοούμενοι τινές, οπαδοί του κ. Ακιντζί, στις ελεύθερες περιοχές, απ’ αυτούς που… σούζουν τα πόθκια τους πριχού καβαλλιτζιέψουν, σκέφτονται να κλείσουν σε ψυχιατρεία τους Οικολόγους, για τις σκέψεις που διατύπωσαν περί του κατοχικού καθεστώτος, διαπομπεύοντάς τους στο διαδίκτυο ως… εθνικιστές (με την έννοια του χολερικού);
Λάζ. Α. Μαύρος