Επιστολές «απόρρητες»…

Τέσσερα πράγματα είναι πάντοτε μεγαλύτερα απ’ όσο νομίζουμε:

Τα χρόνια μας, τα χρέη μας, τα ΣΦΑΛΜΑΤΑ μας και οι ΕΧΘΡΟΙ μας.

Φίχτε

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάλεσε τα Κόμματα «να κατανοήσουν την κρισιμότητα των στιγμών και ότι αυτό που προέχει είναι το υπέρτατο συμφέρον της πατρίδας και όχι οι προσωπικές φιλοδοξίες του οποιουδήποτε από εμάς». Είναι πράγματι αχαλίνωτη η πολιτική αυθάδεια του Προέδρου. Δεν έχει πλέον όρια ο ασύδοτος λόγος του. Καλεί τα Κόμματα να βλέπουν «το συμφέρον της πατρίδος» και όχι τις περίεργες επιστολές που έστειλε προς τους ζηλωτές του.

Ο Αναστασιάδης νομίζει ότι κοροϊδεύει τον Λαό, αλλ’ είναι τον εαυτό του που εξευτελίζει. Είναι την πολιτική του αξιοπιστία που μηδενίζει. Είναι τον Προεδρικό Θεσμό που στιγματίζει με τις πρωτοφανείς πολιτικές αερολογίες του. Ποια «κρισιμότητα των στιγμών» και ποιο «υπέρτατο συμφέρον της πατρίδος», τον οδήγησαν στην αποστολή των απορρήτων επιστολών στους δημοσιογράφους του «Πολίτη» και στους διάφορους άλλους «γνήσιους πατριώτες» και Ευπατρίδες;.. Και στον Αβέρωφ Νεοφύτου. Όχι μόνο στον Άνδρο Κυπριανού…

Μιλά ο Πρόεδρος για «προσωπικές φιλοδοξίες οποιουδήποτε»… Ο μόνος που ΑΠΕΔΕΙΞΕ ότι ελαύνεται μόνον από προσωπικές φιλοδοξίες είναι ο ίδιος. Και κατηγορείται γι’ αυτό από τους «γνήσιους» φίλους του (απ’ όσους έλαβαν την απόρρητη τιμητική επιστολή) γι’ αυτές τις φιλοδοξίες. Δηλαδή κατηγορείται ότι κατέστρεψε τις Συνομιλίες στην Ελβετία χάριν των Προεδρικών Εκλογών. Επικρίνεται ότι επέλεξε χειρισμούς καταστροφικούς για το συμφέρον της πατρίδος, χάριν της Προεδρικής Καρέκλας. Οι «γνήσιοι» τον κατηγορούν, όχι άλλος…

Είναι σε πρωτοφανή πολιτικό παραλογισμό ο Πρόεδρος. Μιλά για «το συμφέρον της πατρίδος» που του επέβαλλε να ενημερώσει… τιμητικά τους ανθρώπους που ενεργούσαν (δηλαδή τον κατηγορούσαν υβριστικά) λόγω του ΓΝΗΣΙΟΥ ενδιαφέροντός τους, για επίλυση του Κυπριακού. Είναι πρόδηλο ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης βρίσκεται σε κατάσταση πολιτικής σύγχυσης. Σε φάση αλλοπρόσαλλης πολιτικής συμπεριφοράς. Λέγει πράγματα πρωτοφανή σε πλαίσιο πολιτικής ανευθυνολογίας. Στην απέλπιδα προσπάθειά του να θεραπεύσει κάποιο λάθος του, διαπράττει άλλα χειρότερα.

Άξιζε καλύτερης τύχης ο Νίκος Αναστασιάδης. Δεν μπόρεσε να έχει καλούς συνεργάτες. Και μερικούς που έχει, τους παραγνωρίζει. Τους φωνάζει εκ των υστέρων να σβήσουν τη φωτιά, την οποία οι ερασιτεχνικές πρακτικές και η γλωσσική του ακατάσχετη φλυαρία ανάβουν. Η περίπτωση της «απόρρητης» επιστολής και η σχετική εκ των προτέρων και εκ των υστέρων συμπεριφορά του κ. Αναστασιάδη, βύθισαν πιο βαθιά σε μαύρες σκέψεις τους Έλληνες αυτού του τόπου.

Με ποιον Πρόεδρο, προς ποιο μέλλον!.. Οι γνήσιοι «πατριώτες» που παρέλαβαν την επιστολή, έστω κι αν επιστρέψουν και εμπιστευθούν τον Πρόεδρο, δεν τον αρκούν για τα παρακάτω. Παρέσυραν «οι γνήσιοι» τον Αναστασιάδη στην δι’ επιστολής απόπειρα εξευμενισμού τους. Τον κατηγόρησαν για ανικανότητα και προσπάθησε να τους ξανακερδίσει με γελοίο και πρωτοφανή τρόπο. Τον κατηγόρησαν ότι, ενώ έπρεπε να φέρει τη λύση από την Ελβετία, έφερε ΑΔΙΕΞΟΔΑ χάριν των Προεδρικών. Και ο Πρόεδρος με τη χειρονομία «απόρρητης» επιστολής ήθελε να τους διαβεβαιώσει ότι θα τελειώσει τη δουλειά που άφησε ατέλειωτη, μετά τις Προεδρικές. Αυτή ήταν η υποσχετική της απόρρητης επιστολής, προς «γνήσιους» πατριώτες;