Αμφιβολίες για τον ευρωστρατό εκφράζει η ολλανδική Trouw

Την κρατούσα άποψη στους κύκλους της ολλανδικής πολιτικής ηγεσίας η οποία διαχρονικά διακρίνεται για τους φιλοαμερικανικούς και φιλονατοϊκούς της προσανατολισμούς, δείχνει να απηχεί η ανάλυση της σημερινή Trouw με συμπέρασμα ότι ναι μεν θα ενταθεί η αμυντική συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, ωστόσο η Ευρώπη θα παραμείνει εξαρτημένη από το ΝΑΤΟ.

Η ανάλυση ξεκινά από τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ J. Stltenberg

ότι και ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ D. Trump παραμένει ένας ένθερμος θιασώτης του ΝΑΤΟ, προκειμένου να τεκμηριωθεί η θέση ότι ουσιαστικά τίποτε δεν δείχνει να αλλάζει σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή ασφάλεια και πολύ λογικά οι ευρωπαϊκές χώρες εξακολουθούν να βλέπουν στο ΝΑΤΟ ως τον κύριο αμυντικό τους βραχίονα.

Αναφερόμενη στην συνάντηση των Ευρωπαίων υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών στις Βρυξέλλες αυτή την εβδομάδα, η εφημερίδα παρατηρεί ότι η ΕΕ απέχει ακόμα πολύ από το να θεωρηθεί στρατιωτική δύναμη και για τον λόγο αυτό η γαλλογερμανική επιθυμία για την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού επιτελικού επιχειρησιακού κέντρου ‘βγήκε γρήγορα από το τραπέζι’, καθώς συμφωνήθηκε απλά η ίδρυση ενός κέντρου για τον συντονισμό εκπαιδευτικών αποστολών σε αδύναμες χώρες όπως πχ στην Αφρική. Συζητήθηκε ακόμα το θέμα της σύσφιγξης της συνεργασίας σε ό,τι αφορά την εκατέρωθεν χορήγηση στρατιωτικού υλικού που είναι όμως κάτι που ήδη συμβαίνει μέσω του ΝΑΤΟ ή μέσω διμερών συμφωνιών. Το πολύ πολύ να διατεθούν στο μέλλον κάποιες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για τον σκοπό αυτό, παρατηρεί ο αρθρογράφος.

Ακόμα κι αν οι ευρωπαϊκές χώρες καταφέρουν τελικά να αναβαθμίσουν την στρατιωτική τους συνεργασία, τόσο το ΝΑΤΟ όσο και οι ΗΠΑ θα παραμείνουν απαραίτητες για την Ευρώπη ιδίως σε ό,τι αφορά «βαρυσήμαντες» επιχειρήσεις όπως η άμυνα έναντι της Ρωσίας ή οι στρατιωτικές αποστολές κατά του Ισλαμικού Κράτους. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο, συμπληρώνει, το γεγονός ότι η Μ. Βρετανία (που μαζί με την Γαλλία διαθέτει τον ισχυρότερο στρατό στην Ευρώπη) παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ αν και δηλώνει έτοιμη να εγκαταλείψει την ΕΕ.

Επισημαίνεται ακόμη πως προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτρεπτική δύναμη της Ευρώπης είναι αναγκαία η παρουσία πυρηνικών όπλων. Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς την Γαλλία να εκχωρεί την αρμοδιότητα διαχείρισης του πυρηνικού της οπλοστασίου σε έναν Ευρωπαίο στρατηγό ή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αποκτά ποτέ την διοίκηση πυρηνικών όπλων. Είναι σε αυτό το σημείο που το αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο αποτελεί μια εγγύηση για την Ευρώπη, σημειώνει.

Ένα ακόμα πρόβλημα, προσθέτει, έχει να κάνει με το ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία επιτρέπει μόνον επιχειρήσεις στο εξωτερικό υπό την σημαία της ΕΕ. Σχέδια κοινής άμυνας των εσωτερικών συνόρων απαγορεύονται.

Προκειμένου να αλλάξει το νομικό αυτό πλαίσιο χρειάζεται η ομοφωνία όλων των κρατών, κάτι που επιδιώκουν διακαώς τόσο ο πρόεδρος της Κομισιόν J. C. Juncker όσο και ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο G. Verhofstadt. Δεν συμμερίζονται όμως όλα τα κράτη μέλη την ανάγκη αυτή ούτε έχουν τις ίδιες προτεραιότητες. Χώρες όπως η Σουηδία, η Αυστρία, η Ιρλανδία και η Φινλανδία επιθυμούν να διατηρήσουν την ουδετερότητα τους και δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι τις προσπάθειες για μια κοινή άμυνα. Για τον λόγο αυτό μάλιστα δεν είναι καν μέλη του ΝΑΤΟ. Η Γαλλία ενδιαφέρεται κυρίως να εξασφαλίσει την στρατιωτική υποστήριξη άλλων κρατών μελών στις επιχειρήσεις της στην Αφρική, ενώ η Πολωνία βλέπει την Ρωσία ως την μεγάλη απειλή για την ασφάλειά της.

Από την πλευρά της η Ολλανδία επιθυμεί την δημιουργία μικρών ομάδων κρατών που θα μπορούν να αναπτύξουν οπλισμό και στρατιωτικές δυνάμεις τόσο κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ όσο και κάτω από αυτή της ΕΕ. Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία οδεύει και η ΕΕ, εκτιμά ο αρθρογράφος, καθώς ήδη οι Ευρωπαίοι υπουργοί έχουν θέσει επί τάπητος την προοπτική σύσφιγξης της στρατιωτικής συνεργασίας των χωρών τους προκειμένου να μεγαλώσει η ευρωπαϊκή ‘δύναμη πυρός’. Με αυτόν τον τρόπο η ΕΕ επιθυμεί να συμμετάσχει συχνότερα σε αποστολές πχ για την αντιμετώπιση της πειρατείας ή την εξάρθρωση κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, όλα αυτά δείχνουν ότι το επικρατέστερο αυτή τη στιγμή σενάριο σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή ασφάλεια θέλει τον D. Trump να διατηρεί ανέπαφες τις δομές του ΝΑΤΟ σε αντάλλαγμα με μια αύξηση της συνεισφοράς των ευρωπαϊκών χωρών στην συλλογική ασφάλεια. Από την άποψη αυτή, καταλήγει ο αρθρογράφος, χώρες όπως η Ολλανδία θα βρεθούν ‘με το μαχαίρι στο λαιμό’ στο βαθμό που θα υποχρεωθούν να αυξήσουν έτι περαιτέρω τις στρατιωτικές τους δαπάνες, γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει να εξοικονομήσουν πόρους (περικόπτοντας δαπάνες) αλλού.

Πηγή: ΚΥΠΕ