Γιώργος Παπακωνσταντίνου: «η κατάσταση είναι πιο κρίσιμη από πέρσι το Μάη»

Αυτό το κομμάτι είναι από το τέλος της συνέντευξης του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στον Αλέξη Παπαχελά την περασμένη Δευτέρα.Α. ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ: Να το ρωτήσω ανάποδα. Έχω την εντύπωση ότι όλοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα λειτουργούν με την υπόθεση, ότι επειδή είναι αδιανόητη μια χρεοκοπία της Ελλάδος, γιατί θα ήταν ξέρω εγώ πέντε φορές το τι σήμαινε η κατάρρευση της Λίμαν, γι’ αυτό μπορεί να φέρονται σαν να μην υπάρχει ποτέ ο φόβος να μας αφήσει η Ευρώπη να φύγουμε να το πω έτσι. Ισχύει αυτό; Διότι βλέπω ότι αυτό λειτουργεί τελικά.Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ κ. Παπαχελά ότι πέρσι το Μάιο, το 2010 ήταν ζήτημα ημερών το να μπορούμε να αποπληρώσουμε ένα ομόλογο 9 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δεν θέλω να το ξαναζήσω αυτό. Και εδώ σήμερα είμαστε κατά έναν περίεργο τρόπο σε μία ίδια και ίσως και πιο κρίσιμη κατάσταση απ’ ότι ήμασταν πέρσι το Μάη.                        Κι αυτό δεν το λέω εγώ, το λένε και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Άμα ακούστε ορισμένες δηλώσεις κινδυνολογίας, αλλά και επισήμανσης του πραγματικού κρίσιμου σημείου στο οποίο βρισκόμαστε, γιατί εκεί βρίσκεται όλη η Ευρώπη, αντιλαμβάνεστε ότι τα πράγματα δεν είναι απλά.                        Και παρά το γεγονός, ότι πολλές φορές τα ξεπερνάμε έτσι και παρά το γεγονός είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι θα τα καταφέρουμε, ότι η Ελλάδα θα βγει πιο δυνατή απ’ αυτή την ιστορία μέσα στο ευρώ και θα ξεπεράσουμε αυτή τη μεγάλη κρίση, δεν μπορούμε να προχωράμε θεωρώντας, ότι ρε παιδί μου εντάξει, θα έρθουν και θα μας σώσουν. Θα μας σώσουν μέχρι ενός σημείου, πρέπει κι εμείς να σώσουμε τους εαυτούς μας.                        Και να σας θυμίσω, επειδή έχουμε πάρα πολλές την αίσθηση ότι η Ελλάδα περνάει κάτι το οποίο δεν έχει περάσει κανένας άλλος. Χώρες που αυτή τη στιγμή είναι υποτίθεται οι πιο δημοσιονομικά ενάρετες, όπως είναι η Φινλανδία πέρασαν από αντίστοιχα προβλήματα με εμάς.                        Η Φινλανδία είχε 15% έλλειμμα, είχε 20% ανεργία, καθίσανε κάτω, πήραν κοινές αποφάσεις, η κοινωνία συμπαρατάχθηκε, πήραν δύσκολες αποφάσεις, πέρασαν δύσκολα χρόνια και στο τέλος βγήκαν δυνατοί. Αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς πείθοντας τους Έλληνες πολίτες ότι αυτό που κάνουμε είναι ο μόνος δρόμος ο οποίος οδηγεί κάπου. Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, αλλά δεν οδηγούν πουθενά.