Funny Face, με τους Όντρεϊ Χέπμπορν &Φρεντ Ασταίρ

Η Seven Films παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 28 Ιουλίου 2016, σε ψηφιακή επανέκδοση, την ταινία Funny Face, σε σκηνοθεσία του Στάνλεϊ Ντόνεν, με τους Όντρεϊ Χέπμπορν και Φρεντ Ασταίρ.

Ο μετρ του κινηματογραφικού μιούζικαλ, Στάνλεϊ Ντόνεν, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μιούζικαλ του Broadway, Funny Face, με τους αξεπέραστους Φρεντ Ασταίρ κι Όντρεϊ Χέπμπορν.

Σύνοψη

Η Τζο θεωρεί τον κόσμο της μόδας μια ανοησία, έως ότου

την ανακαλύψει ο διάσημος φωτογράφος Ντικ Έιβερι και την πείσει να γίνει μοντέλο. Μαζί, βάζουν σκοπό να μετατρέψουν τον κόσμο αυτό από απλά όμορφο, σε έξυπνο επίσης. Η γοητεία του Παρισιού, η πανέμορφη Όντρεϊ Χέπμπορν με τα διάσημα Givenchy συνολάκια της, και οι υπέροχες μελωδίες στην κλασική επανέκδοση της πιο λαμπερής ταινίας του καλοκαιριού.

Πρώτη προβολή: 1957

Διάρκεια: 103’

Επίσημο διαγωνιστικό

Φεστιβάλ Καννών 1957

Υποψήφια για 4 Όσκαρ

Καλύτερου Σεναρίου Καλύτερης φωτογραφίας

Καλύτερα Σκηνικά Καλύτερα Κοστούμια

Σημειώσεις παραγωγής

Η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, διαφέρει σε πολλά σημεία, διατηρώντας μόνο τέσσερα από τα τραγούδια του θεατρικού. Ο Φρεντ Αστέρ πρωταγωνίστησε και στο θεατρικό με την αδερφή του Αντέλ Αστέρ.

Η ιστορία της ταινίας βασίζεται ουσιαστικά σε ένα άλλο μιούζικαλ- το Wedding Bells του Λέοναρντ Γκέρσε, ενώ ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν Wedding Day.

Σε αντίθεση με την προηγούμενη ταινίας της «Ωραία μου Κυρία», η Χέπμπορν ερμηνεύει όλα τα τραγούδια η ίδια στο Funny Face.

Σύμφωνα με τη Χέπμπορν, επέμεινε ως όρο για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, να είναι στο πλευρό της ο Φρεντ Αστέρ.

Ο χαρακτήρας του Αστέρ είναι εμπνευσμένος από την καριέρα του Ρίτσαρντ Άβεντον, ο οποίος είναι υπεύθυνος για πολλές από τις φωτογραφίες που εμφανίζονται στην ταινία, μεταξύ των οποίων κι αυτές των τίτλων αρχής. Η πιο διάσημη ίσως φωτογραφία από την ταινία, είναι το κοντινό της Χέπμπορν, που φαίνονται μόνο τα μάτια η μύτη και το στόμα της, εσκεμμένα υπερεκτεθειμένη στο φως.

Η μόδα στο Funny Face (Πηγή: Guardian)

Η Όντρεϊ Χέπμπορν αγαπούσε τη μόδα, το ίδιο και το Funny Face. Τα περισσότερα κοστούμια της ταινίας, σχεδίασε η θρυλική Έντιθ Χεντ, αλλά το φιλμ χρωστάει τη λάμψη του στα φορέματα του Hubert de Givenchy. Η Χέπμπορν είχε προσεγγίσει το Givenchy για να της σχεδιάσει τα ρούχα που θα φόραγε στη Σαμπρίνα, αλλά δε μπορούσε να δεσμευτεί λόγω προγράμματος. Αντί αυτού, επέλεξε κάποια ρούχα, με το πιο αξιοσημείωτο το λευκό φόρεμα με τα μαύρα κεντήματα.

Η Έντιθ Χεντ κέρδισε Όσκαρ για την ταινία και δεν αναγνώρισε ποτέ πλήρως τη συμβολή του Givenchy- αυτό όμως θα άλλαζε για πάντα. Η Χέπμπορν ζήτησε να της σχεδιάζει ο Givenchy όλα τα κοστούμια της στο εξής, ξεκινώντας με το Funny Face: «Τα ρούχα του είναι τα μόνα στα οποία νιώθω ο εαυτός μου». Το όνομα του φιγουράρει πια στα credits, αλλά τα ίδια τα ρούχα πρωταγωνιστούν: καθώς η Χέπμπορν τρέχει στα σκαλιά του Λούβρου με ένα κατακόκκινο φόρεμα, όταν ψαρεύει με ένα κοστούμι κι ένα καπέλο, όταν τρέχει στον Κήπο των Τουιλερί με το μαύρο της φόρεμα.

Το μεγάλο φινάλε στην πασαρέλα, είναι πάντα το νυφικό, και το Funny Face δεν είναι παρά μια μεγάλη επίδειξη μόδας. Το νυφικό του Givenchy είναι ρομαντικό και μοντέρνο.

Ο Givenchy ωστόσο δεν είναι η μόνη σύνδεση της ταινίας με τη μόδα. Ο Άβεντον ήταν ήδη καταξιωμένος φωτογράφος μόδας (η εφημερίδα New Yorker μάλιστα αποκάλεσε την τεχνική του “the Avedon blur”). Στην ταινία, ο Έιβερι φωτογραφίζει τη Τζο σε ένα σταθμό τρένου, φορώντας ένα γκρι κοστούμι και με δάκρυα στα μάτια. Οχτώ χρόνια πριν, ο Άβεντον είχε φωτογραφίσει τη Ντόριαν Λι με τον ίδιο τρόπο για το Harper’s Bazaar. Ο εκδότης του τότε, το είχε απορρίψει γιατί «Κανείς δεν κλαίει φορώντας ένα καπέλο Dior”. Ο Άβεντον προσέφερε πολύ περισσότερα από έμπνευση στο Funny Face – οι περισσότερες φωτογραφίες της ταινίας φέρουν την υπογραφή του.

Στάνλεϊ Ντόνεν

Ο Στάνλεϊ Ντόνεν γεννήθηκε στη Κολούμπια το 1924. Σκηνοθέτης και χορογράφος, έχει σκηνοθετήσει ταινίες όπως οι Τραγουδώντας στη Βροχή και 3 Κορίτσια και 3 Ναύτες, μαζί με το Τζιν Κέλι. Το 1998, η Ακαδημία τον τίμησε για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο και το 2004 το ίδιο έκανε και το Φεστιβάλ Βενετίας. Ο κριτικός κινηματογράφου Ντέιβιντ Κίνλαν τον ονόμασε «Βασιλιά των Χολιγουντιανών μιούζικαλ». Ζει μόνιμα με τη σκηνοθέτη και κωμικό Ιλέιν Μέι.

Ξεκίνησε την καριέρα του στο Μπρόντγουεϊ, υπό τις οδηγίες του σκηνοθέτη Τζορτζ Άμποτ, όπου και γνώρισε το Τζιν Κέλι. Το 1943, μετακόμισε στο Χόλιγουντ, ενώ το 1949 σκηνοθέτησαν με τον Κέλι το 3 Κορίτσια και 3 Ναύτες. Εκείνη τη χρονιά, έκλεισε αποκλειστικό συμβόλαιο με την MGM . Το 1952, ο Ντόνεν και ο Κέλι σκηνοθέτησαν το Τραγουδώντας στη Βροχή, ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών. Η σχέση του με τον Κέλι άρχισε να καταρρέει μετά την τελευταία τους συνεργασία το 1955 στο Ραντεβού σε 10 Χρόνια. Έσπασε το συμβόλαιο του με την MGM κι έγινε ανεξάρτητος παραγωγός το 1957. Καθώς τα μιούζικαλ έχαναν την αίγλη τους, ο Ντόνεν άρχισε να σληνοθετεί κωμωδίες. Η ξέφρενη επιτυχία του συνεχίστηκε μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’60. Έκτοτε επέστρεψε λίγες φορές στο θεατρικό σανίδι ως σκηνοθέτης τη δεκαετία του ’90 και το 2002. Είναι από τους λίγους εναπομείναντες εν ζωή σκηνοθέτες της «Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ».

Φιλμογραφία

Blame It on Rio - Για Ολα Φταίει το Ρίο (1984)

Saturn 3 - Κρόνος 3: Επανάσταση στα Αστρα (1980)

Movie Movie - Ζήτω ο Κινηματογράφος (1978)

The Little Prince - Ο Μικρός Πρίγκιπας (1974)

Bedazzled - Τα 7 Αμαρτήματα (1967)

Two for the Road - Δυο για το Δρόμο (1967)

Charade - Ραντεβού στο Παρίσι (1963)

The Grass Is Greener - Το Ξένο Είναι πιο Γλυκό (1960)

Damn Yankees! (1958)

Indiscreet - Αδιακρισίες (1958)

Funny Face - Εξυπνο Μουτράκι (1957)

The Pajama Game - Πικ-νικ με Πιτζάμες (1957)

It`s Always Fair Weather - Ραντεβού σε 10 Χρόνια (1955)

Seven Brides for Seven Brothers - Επτά Νύφες για Επτά Αδέλφια (1954)

Singin` in the Rain - Τραγουδώντας στη Βροχή (1952)

Royal Wedding - Βασιλικοί Γάμοι (1951)

On the Town - 3 Κορίτσια και 3 Ναύτες (1949)