Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

ΠολιτικήΈντυπη Έκδοση

Να ’μαστε πάλι εδώ... θείε Βόλφγκανγκ. Παρά τα όσα ήλπιζε η Αθήνα τους προηγούμενους μήνες, η προεξοφλημένη νίκη της Μέρκελ δεν συνοδεύτηκε από μια εντυπωσιακή επίδοση των Σοσιαλδημοκρατών και μια αξιοπρεπή άνοδο των Πρασίνων, ώστε η «μόνιμη» πλέον καγκελάριος της Γερμανίας να υποστεί μια πραγματική πολιτική πίεση προς θέσεις περισσότερο φιλικές για την Ελλάδα.

Το μαύρο που έριξε στο γερμανικό πολιτικό σκηνικό η εντυπωσιακή άνοδος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία γεννά νέους κινδύνους, αφού η εκ δεξιών πίεση για το προσφυγικό και τη διακοπή κάθε βοήθειας προς τη χώρα μας αναμένεται να ωθήσει τη νέα κυβέρνηση του Βερολίνου – μια συνεργασία μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων – σε πιο συντηρητικές θέσεις ως προς την Ευρώπη και την Ελλάδα. Πέρα όμως από τη σύνθεση της γερμανικής κυβέρνησης, αυτό που πιθανότατα θα επηρεάσει βαθύτερα την υπόλοιπη Ευρώπη και τη χώρα μας θα είναι το νέο γερμανογαλλικό «σχέδιο για την Ευρώπη», για το οποίο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συνεχίζει να εργάζεται πυρετωδώς, παρότι ο ίδιος δεν θα είναι πλέον υπουργός Οικονομικών, αλλά πρόεδρος της Μπούντεσταγκ (Κάτω Βουλή). Στις εισηγήσεις και τους σχεδιασμούς του ο απερχόμενος ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας φιλοδοξεί να συμπεριλάβει τις εξής ενδιαφέρουσες παραμέτρους:Υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης, ο οποίος επιπλέον θα προεδρεύει στο Eurogroup. Μετατροπή του ESM σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο με «προίκα» ένα ποσό γύρω στα 200 δισ. ευρώ και αρμοδιότητα να αστυνομεύει τα δημόσια οικονομικά κάθε χώρας - μέλους.Περαιτέρω ενοποίηση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη κατά το γερμανικό πρότυπο: εγκατάλειψη της ποσοτικής χαλάρωσης, βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για περαιτέρω «φιλελευθεροποίηση» της οικονομίας και «εξυγίανση» των κρατικών προϋπολογισμών. Δηλαδή λιτότητα εις το διηνεκές και διαρθρωτική «κινεζοποίηση» με στόχο την αύξηση του ανταγωνισμού.Αλλαγές στις ευρωπαϊκές συνθήκες, ώστε στη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική να προβλέπονται και οι δυνατότητες υιοθέτησης διπλού νομίσματος, χρεοκοπίας εντός του ευρώ και οικειοθελούς αποχώρησης από την Ευρωζώνη με παροχή κινήτρων. Δηλαδή ο σχεδιασμός περιλαμβάνει και αυτά που κατά καιρούς ο «θείος Βόλφι» έχει προτείνει στους Έλληνες υπουργούς Οικονομικών, τα οποία αυτοί απέρριψαν.Εάν υπερισχύσει αυτό το πλαίσιο, προφανώς θα περιοριστούν δραματικά οι δυνατότητες κάθε ευρωπαϊκής χώρας – άρα και της Ελλάδας – να σχεδιάζει με μια σχετική αυτονομία την οικονομική της προοπτική, λαμβάνοντας υπ’ όψιν εθνικά κριτήρια και ιδιαιτερότητες. Συνεπώς και η μεταμνημονιακή εποχή δεν θα αναμένεται πολύ πιο χαλαρή από την τρέχουσα μνημονιακή, ενώ οι εκβιασμοί για περαιτέρω προσαρμογή στις γερμανικές επιθυμίες θα έχουν πλέον και θεσμικό υπόβαθρο. Το γερμανικό δίλημμα της Ε.Ε.Τα ερωτήματα που ανοίγουν μετά το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών είναι κρίσιμα για την Ελλάδα, καθώς οι σχεδιασμοί Σόιμπλε για μια Ευρώπη ακόμη πιο γερμανική και για χώρες ακόμη περισσότερο υποταγμένες στις επιθυμίες και τα συμφέροντα του Βερολίνου ενδέχεται να προσκρούσουν στις εύλογες αντιρρήσεις κρίσιμων ευρωπαϊκών μεγεθών.Θα δεχτεί ο Μακρόν – και ευρύτερα η Γαλλία – μια επικαιροποίηση των συνθηκών επί το γερμανικότερον ως προς τη λειτουργία της Ευρωζώνης ή θα επιμείνει στο αίτημά της να ανοίξουν οι κρατικοί μπεζαχτάδες (κυρίως ο γερμανικός) με στόχο την αύξηση των επενδύσεων;Θα δεχτούν άλλες πιεσμένες – πλην πολύ μεγάλες – οικονομίες της Ευρώπης, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, έναν στενότερο γερμανικό κορσέ ή θα ενισχυθούν στο εσωτερικό τους οι φυγόκεντρες τάσεις;Θα μπορούν να κοντραριστούν πολιτικά με τη Γερμανία όσοι διαφωνούν με τις γερμανικές επιλογές ή θα επιλέξουν να τεθούν υπό την ομπρέλα της και να της αναθέσουν την ευρωπαϊκή ηγεμονία ώστε να διατηρήσουν τη θέση τους στο ευρύτερο διεθνές οικονομικό περιβάλλον;Όπως άλλωστε πολλοί υποστηρίζουν, όσο περισσότερο μειώνονται το μέγεθος και ο ρόλος της Ε.Ε. ως συνόλου στην παγκόσμια οικονομία, τόσο οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα επιθυμούν την υπαγωγή τους στη γερμανική ηγεμονία, ώστε το Βερολίνο να τους εκπροσωπεί στο άγριο περιβάλλον που έχει δημιουργήσει το τελευταίο κύμα παγκοσμιοποίησης. ΑναμονήΗ Ελλάδα, η οποία θα τεθεί υποχρεωτικά σε αναμονή εν όψει των εξελίξεων στη Γερμανία σε ό,τι αφορά τα μεγάλα της θέματα – «καθαρή» έξοδος από τα μνημόνια και περαιτέρω διευθέτηση του χρέους –, δεν έχει το περιθώριο να παίξει καθυστέρηση. Επειδή και οι θέσεις των Φιλελευθέρων μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τις αποφάσεις του επερχόμενου κυβερνητικού συνασπισμού, είναι πρακτικά υποχρεωμένη, αφού έχει ήδη φάει τον μνημονιακό... γάιδαρο, να φάει και την... ουρά, κλείνοντας το ταχύτερο την τρίτη αξιολόγηση και θέτοντας τις βάσεις της εξόδου από τα μνημόνια.Οι δυσκολίες είναι προφανείς, όπως θα διαβάσετε αναλυτικά και στις σελίδες 8-9 του σημερινού «Ποντικιού», ωστόσο, όταν έρθει η ώρα να κριθούν τα μεγάλα ζητήματα, θα πρέπει η θέση της χώρας στο διεθνές σκηνικό να είναι ισχυρότερη από τη σημερινή. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και για την όποια επόμενη. Στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ στις 13-15 Οκτωβρίου θα πάρουμε μια πρώτη γεύση για τα τρέχοντα μεγάλα ζητήματα, όπως το τι θα γίνει με τις ελληνικές τράπεζες, αλλά σε μεσοπρόθεσμη βάση η διαφαινόμενη σταθεροποίηση της οικονομίας και η εξάλειψη βασικών παραγόντων της ελληνικής κρίσης (ελλείμματα, μακροοικονομικές ανισορροπίες) θα πρέπει να αξιοποιηθούν ώστε να αναζωογονηθεί η πραγματική οικονομία, ιδιαίτερα στο παραγωγικό της σκέλος.Όσο η δημιουργία μιας αλληλέγγυας Ευρώπης παραμένει μια μακρινή – και ενίοτε σκοτεινή – προοπτική, τόσο θα επείγει η εσωτερική ανασυγκρότηση.ΓερμανίαΣόιμπλεοικονομίαθεσμοίδανειστέςΕυρωπαϊκή ΈνωσηIssue: 1988Issue date: 28-09-2017Has video: Exclude from popular: 0