Ο πολιτικός μετεωρισμός του ΣΥΡΙΖΑ

Επωνύμως

Η πρόσφατη ψήφιση των μέτρων του 4ου μνημονίου, όπως ονομάστηκε και μάλιστα in advance, σηματοδοτεί σημαντικές αλλαγές όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για όλο το πολιτικό σύστημα, όπως τουλάχιστον το γνωρίζουμε έως σήμερα, με τον ΣΥΡΙΖΑ Κυβέρνηση και εν δυνάμει Αξιωματική Αντιπολίτευση σε περίπτωση κυβερνητικής αλλαγής.

Είναι

πλέον δεδομένη – τουλάχιστον δημοκοπικά – η σημαντική εκλογική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ και η περαιτέρω συρρίκνωσή του, σταδιακά με την πάροδο του χρόνου, σε συνάρτηση με την γενικότερη πορεία της οικονομίας και κυρίως τις εισοδηματικές επιπτώσεις αυτής της πορείας.

Ταυτόχρονα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «καταρρέει» με την κλασική έννοια, αλλά διαθέτει πλέον δυο παράλληλους βίους, την υπαρκτή – στη δεδομένη δημοκοπική στιγμή – εκλογική του δύναμη και την «παράλληλη» εκλογική δύναμη, αυτών δηλαδή που, αν και απομακρύνθηκαν ή αποστασιοποιήθηκαν απογοητευμένοι ή και αγανακτισμένοι, δεν «εντάχθηκαν» και πάλι δημοκοπικά στα υπόλοιπα κόμματα και κυρίως αυτό της Ν.Δ. Και εδώ υπάρχουν δυο οπτικές, η αισιόδοξη και η απαισιόδοξη, ή «πολύ ρεαλιστική».

Η πρώτη οπτική, η αισιόδοξη, η οποία εκπορεύεται κυρίως από τα ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου, ευελπιστεί πως σημαντικό τμήμα, αν όχι το σημαντικότερο, αυτών των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων θα ανακάμψει στις «ρίζες» του προσδίδοντας αξιόπιστες δυνατότητες «ευπρεπούς» εκλογικής παρουσίας στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Το αισιόδοξο αυτό σενάριο βασίζεται σε δυο υποθέσεις:

α. Την όσμωση πλέον των συριζαίων ψηφοφόρων – πρώην και νυν – με τη μνημονιακή πολιτική και τον εθισμό τους με αυτή σαν αναγκαστικό συστατικό της Κυβερνητικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ με ταυτόχρονες ενέσεις «Κοινωνικής Φιλανθρωπίας» όπου αυτό είναι κατορθωτό.

β. Την – εξίσου – αισιόδοξη προοπτική περί οικονομικής ανάκαμψης που προβάλλεται όλο και συχνότερα από τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, κύρια ΕΡΤ και φιλικός Τύπος.

Η πρώτη υπόθεση στηρίζεται σε μια αγωνιώδη προσπάθεια υλοποίησης πρακτικών που θα αμβλύνουν την προϊούσα οικονομική απαξίωση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλη τη μέτρια αποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων.

Είναι χαρακτηριστικό πως το πριν λίγες εβδομάδες ψηφισθέν 4ο Μνημόνιο για μετά το 2018, θίγει περισσότερο τα στρώματα μισθωτών και κυρίως συνταξιούχων που έχουν εισοδήματα κάτω των 10.000 ετησίως και οι οποίοι αποτελούσαν – μέχρι τις τελευταίες εκλογές – δεξαμενή ψήφων για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, υπάρχει μια «βελτιωτική τάση» για εισοδήματα άνω των 20.000 ευρώ αλλά και πολύ περισσότερο.

Εάν τώρα αυτή η τάση εκφράζει και την «Έφοδο στον ουρανό της μεσαίας τάξης» από μεριάς του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό μέλλει να αποδειχθεί σαν υπόθεση εργασίας.

Το δεύτερο σκέλος, αυτό της θετικής εξέλιξης της οικονομίας με αρκετή δόση αναπτυξιολογίας είναι ίσως το δυσκολότερο από τα δυο προαναφερθέντα σενάρια. Μετά το αποτυχημένο Eurogroup στις 22/5 αλλά και την απογοητευτική προοπτική της ανομοίωσης του χρέους και του πολυαναμενόμενου Quantitative easing (QE), oι οικονομικές προοπτικές δεν είναι το θετικότερο των σεναρίων που μπορεί να προβληθεί.

Βελτίωση της οικονομίας χωρίς QE και έξοδο στις αγορές ταυτόχρονα με μια «πρακτική υποσχετική» ανομοίωσης του χρέους θα μπορέσει να στηριχτεί πολύ λιγότερο στις ξένες επενδύσεις που δυσπιστούν – σε μεγάλο βαθμό – χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις και περισσότερο στην εξαιρετικά δύσκολη συνέχιση της πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης και διαρκούς λιτότητας με συνεχή πτώση της ζήτησης.

Εάν λοιπόν οι αγορές δυσπιστούν και οι επενδυτές διστάζουν, το σενάριο συνεχούς βελτίωσης με προοπτική ετήσιων πλεονασμάτων – για πέντε χρόνια – της τάξης του 3,5% + 1%, δηλαδή 4,5%, εάν η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει «Αντιμετρική» Κοινωνική Πολιτική είναι από πολύ δύσκολο έως απίθανο. Κανένας λαός δεν αντέχει 3,5% πλεονάσματα τουλάχιστον για 5 χρόνια και με προοπτική Κοινωνικής αναπλήρωσης μόνο – και εφόσον... – τα πλεονάσματα αγγίζουν το 4,5 %.

Και εδώ ερχόμαστε αυτόματα στην δεύτερη, απαισιόδοξη ή «αυστηρώς ρεαλιστική» υπόθεση. Θα μπορέσει η σταδιακή και συνεχής υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου πλατιών στρωμάτων να αντισταθμιστεί από την –υποθετική μέχρι στιγμής– οικονομική ανάπτυξη; Όταν μάλιστα το πρώτο θεωρείται δεδομένο –η υποβάθμιση– αλλά όχι το δεύτερο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πήγαινε πότε καλά με τον τετραγωνισμό του κύκλου, ίσως γιατί στα αρνητικά αποτελέσματα προηγούνταν οι δικές του, «θετικές, φαντασιακού τύπου» αυταπάτες. Ο χρόνος θα δείξει, όμως αυτός ο χρόνος όλο και δυσκολεύει.

ΣΥΡΙΖΑπολιτικήμνημόνιομέτραHas video: Exclude from popular: 0