Οχετός αντικομμουνισμού και αντιΠΑΜΕ υστερία από το ΛΑΟΣ

Σε δύο τηλεοπτικές εμφανίσεις στο ALTER, στις 28 και 29 Ιούλη, ο Α. Γεωργιάδης σε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τη μεγαλοεργοδοσία και τις δυνάμεις καταστολής επιτέθηκε σα μαινόμενος ταύρος στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ. Επιτέθηκε λυσσαλέα στους ταξικούς αγώνες, με αφορμή τις κινητοποιήσεις του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής, που στηρίζονται από το ΠΑΜΕ, ενάντια στις απολύσεις που πραγματοποιούνται στην εταιρεία INTERNETQ.

Η τοποθέτησή του επιβεβαίωσε, ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι σκληρός φρουρός των....
συμφερόντων της εργοδοσίας. Από εκεί απορρέει και ο μανιασμένος αντικομμουνισμός, η αντι-ΠΑΜΕ υστερία του συγκεκριμένου ακροδεξιού, από εκεί απορρέουν και τα «καλέσματά» του για λήψη σκληρών μέτρων καταστολής του ταξικού εργατικού κινήματος και του δικαιώματος στην απεργία.

Δικαιώνεται περίτρανα η θέση του ΚΚΕ, ότι ο αντικομμουνισμός βαδίζει χέρι - χέρι με την επίθεση στο λαό, αφού τα γεγονότα καταμαρτυρούν, ότι όσο η επιδρομή κυβέρνησης και κεφαλαίου εντείνεται, τόσο θεριεύει ο αντικομμουνισμός.

Ο γελοίος ισχυρισμός για την Ελλάδα περί τελευταίου σοβιέτ της Ευρώπης, συγκαλυμμένα εκφράζει την έκρηξη μίσους των υπερασπιστών του κεφαλαίου για το γεγονός, ότι στην Ελλάδα, επειδή υπάρχει το ΚΚΕ, επειδή υπάρχει το ΠΑΜΕ, γίνονται πετυχημένες απεργίες, μπαίνουν εμπόδια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, καθυστερούν αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις. Και το χειρότερο γι' αυτούς, διατηρείται ζωντανή η φλόγα της σοσιαλιστικής προοπτικής.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο Α. Γεωργιάδης επιτίθενται στο δικαίωμα της απεργίας με πρόσχημα την υπεράσπιση του «δικαιώματος στην εργασία».

Ποιοι μιλάνε για το λεγόμενο δικαίωμα στην εργασία; Αυτοί που έχουν στηρίξει όλα τα αντεργατικά νομοθετήματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπως την εκ περιτροπής εργασία, τη διαθεσιμότητα, τη μερική απασχόληση, την ανασφάλιστη εργασία, τη δουλειά με το μπλοκάκι, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Αυτοί που έκριναν ως «αναγκαίο κακό» τα Προεδρικά Διατάγματα του Ιουνίου 2010, που θεσμοθέτησαν την αύξηση των ορίων των ομαδικών απολύσεων, τη μείωση των αποζημιώσεων απολύσεων, τους μισθούς πείνας των 500 ευρώ για τους νέους εργαζόμενους.

Μιλάνε για το λεγόμενο δικαίωμα στην εργασία αυτοί που ψήφισαν από κοινού με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το μνημόνιο.

Αυτοί που υπερασπίζονται τον κοινωνικό τρόπο παραγωγής που παράγει κι αναπαράγει την ανεργία.

Είναι πρόκληση αυτοί που προσποιούνται, ότι είναι υπερασπιστές «όσων θέλουν να πάνε στη δουλειά τη μέρα απεργίας», να είναι οι ίδιοι που επιβάλλουν στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες φορολογία τέτοια που μαθηματικά τις οδηγεί στην εξαθλίωση και τη φτώχεια.

Ολοι γνωρίζουν, ότι το δικαίωμα στην απεργία κατακτήθηκε με αιματηρούς αγώνες, ότι οι αγώνες αυτοί σφραγίστηκαν από την ταξική αλληλεγγύη, την πίστη των εργαζομένων στα δίκαια αιτήματά τους, την απειθαρχία στις επιταγές της εργοδοσίας, σε σύγκρουση με το αστικό κράτος. Γι' αυτό το ΠΑΜΕ όποτε,