Η μοναξιά στην άγονη γραμμή

Ώρα 04:30 στο Λιμάνι της Ίου. Αναμονή του Πλοίου της άγονης Γραμμής, «Βιτσέντζος Κορνάρος» για Ανάφη. Άφιξη 08:15. Μοναδικός και μοναχικός ταξιδιώτης στο Λιμάνι, ο καβοδέτης, ο λιμενικός και εγώ. Ένα αδέσποτο πλησιάζει, αναζητά κι αυτό συντροφιά…
Το πλοίο φαίνεται και περνά γρήγορα. Μανουβράρει πρόσω – ανάποδα, γυρνά την πρύμνη προς την προβλήτα και πλησιάζει, αργά αλλά σταθερά. Βαρύ το πλοίο, παλιό καλό σκαρί σαράντα χρόνων και βάλε, καλό συντηρημένο όμως και ......
καθαρά τα σαλόνια του. Το πλήρωμα παλιοί καλοί ναυτικοί,
να συμπληρώσουν τα συντάξιμα.
Αναχώρησε βραδάκι χθες από τον Πειραιά και «έπιασε» Μήλο – Φολέγανδρο – Σίκινο και προχωρά για Ίο – Θήρα – Ανάφη. Δώδεκα ώρες και βάλε ταξίδι. Δεν βαρυγκωμούν όμως οι νησιώτες, τα εκτιμούν αυτά τα πλοία. Είναι η μόνη τους επαφή με τον κόσμο, τον εξελιγμένο, την πρωτεύουσα, τον Περαία, την Αθήνα και τη Σύρα.
Στο σαλόνι, αξιοπρέπεια, αρχοντιά – καλό βαπόρι προσεγμένο – μια παρέα Φολεγανδρίτες για Σαντορίνη. Ημερήσιο
Keywords
Τυχαία Θέματα