Η απάτη των αισθήσεων: Αρχαία Ελλάδα, χριστιανισμός και επιστήμη(3video)

Είναι αξιοθαύμαστο πως, τόσο η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία όσο και η Χριστιανική κοσμοθεωρία, προσεγγίζουν σε μεγάλο βαθμό θέματα που άπτονται της σύγχρονης επιστήμης.

Πολλά είναι τα παραδείγματα στα οποία διαφαίνεται η απόλυτη σύγκλιση των ιδεών του Ελληνικού πνεύματος με την Χριστιανική πίστη. Άλλωστε όπως λέει και ένας στίχος του...
Σαββόπουλου ''Είτε με τις αρχαιότητες, είτε με ορθοδοξία, των Ελλήνων οι κοινότητες, φτιάχνουν άλλο γαλαξία''.


Εδώ θα ασχοληθούμε με την πλάνη των αισθήσεων, έτσι όπως παρουσιάζεται απο τον Πλάτωνα, τον Απ. Παύλο αλλά και την επιστήμη.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, λοιπόν, ο κόσμος διακρίνεται στον αισθητό και στον νοητό. Ο αισθητός κόσμος είναι αυτός που αντιλαμβανόμαστε. Ο κόσμος αυτός μεταβάλλεται διαρκώς – όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος – και τα πάντα βρίσκονται σε μια διαδικασία φθοράς και αναγεννήσεως. Στην πραγματικότητα, τα αισθητά πράγματα δεν υπάρχουν, αλλά είναι μια απάτη των αισθήσεων. Είναι είδωλα, απεικάσματα που μοιάζουν αληθινά, σαν την εικόνα που αντικατοπτρίζεται στον καθρέπτη. Για τον λόγο αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τα αισθητά πράγματα. Από την άλλη μεριά, υπάρχει ο νοητός κόσμος, ο κόσμος των ιδεών. Αυτός είναι ο κόσμος που περιέχει τις ιδέες και εξασφαλίζει στον άνθρωπο, όχι μόνο την αληθινή γνώση, αλλά και την ύπαρξή του.Οι ιδέες αυτές είναι άυλες, αμετάβλητες και αναλλοίωτες και βρίσκονται έξω από την αισθητή πραγματικότητα. Η αντίληψή τους δεν γίνεται με τις αισθήσεις, αλλά με το νου μας. Η απόκτηση της γνώσης επιτυγχάνεται με τον απεγκλωβισμό του νου μας από τις εντυπώσεις των αισθήσεων και την θέαση των ιδεών.

Η υπέρτατη ιδέα κατά τον Πλάτωνα είναι η ιδέα του Αγαθού. Το Αγαθό, θα λέγαμε τελείως απλοϊκά, είναι το άριστο, το καλό, το δίκαιο και το ωφέλιμο. Αυτή η τελειότητα του Αγαθού εμπεριέχει και την θρησκευτική έννοια της θέασης του Θεού από τον άνθρωπο και της θέωσής του μέσα από τη μέθεξη (συμμετοχή) στον επουράνιο κόσμο. Η ευδαιμονία, δηλαδή η ευτυχία του ανθρώπου, κατά τον Πλάτωνα σχετίζεται με την θέαση και μέθεξη της ιδέας του Αγαθού. Ο Πλάτων απορρίπτει τις υπερβολικές σωματικές και υλικές απολαύσεις και συνιστά λιτότητα και ολιγάρκεια στη ζωή.

Ο Απόστολος Παύλος στον Ύμνο της Αγάπης γράφει τα εξής: [...]η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. Ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. Άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

Ο Απ. Παύλος, δηλαδή, λέει δηλαδή πως βλέπουμε ένα μέρος μόνο της πραγματικότητας μέσα από κάποιον καθρέπτη και άρα σκεφτόμαστε,