Γίναμε λοιπόν μια σύγχρονη ευρωπαική πρωτεύουσα! Αυτό δεν ήθελαν;

"Γίναμε λοιπόν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα! Αυτό δεν ήθελαν; Τόσα χρόνια μας πιπιλάνε το μυαλό για τις ελληνικές “ανορθογραφίες”: την (υποτιθέμενη) τεμπελιά, την οικογενειακή αλληλεγγύη, τη φιλοξενία, την προστασία της εργασίας, τα σωματεία… Ε λοιπόν, όταν κάνεις ότι μπορείς για να εξαφανιστούν όλα αυτά, μαζί τους εξαφανίζονται οι ζωντανές γειτονιές, τα γεμάτα καφενεία, τα ....
παιδιά που παίζουν στους δρόμους, τα μαγαζιά της γειτονιάς, τα θερινά σινεμά, η δυνατότητα να γυρνάς μόνος στο σπίτι ότι ώρα θες χωρίς να φοβάσαι. Μπράβο σας, καλά τα καταφέρατε! Μας κάνατε επιτέλους Ευρώπη!"
(το διάβασα γραμμένο κάπου στο διαδίκτυο)

Ναι, φίλοι και φίλες, αυτή είναι η Ελλάδα που αναθεμάτιζαν σε κάθε ευκαιρία οι νεροκουβαλητές της Ευρωπαικής "Ένωσης".
Αυτόν τον ωραίο εαυτό μας προσπαθούν με νύχια και με δόντια εδώ και τόσα χρόνια να μας ξεριζώσουν.

Να ξεριζώσουν την Ελλάδα της χαλαρής διάθεσης, της φιλοξενίας, της καλημέρας στο γείτονα,
της οικογένειας που στηρίζει τα παιδιά και δεν τα πετά στο δρόμο στα 18 τους, του μεσημεριανού ύπνου,
της συζήτησης στο καφενείο, του "κάνε με πρωθυπουργό μια μέρα", της Κυριακής στο γήπεδο,
του παιδιού που παίζει το απόγευμα στην πλατεία μήλα και κρυφτό και στο δρόμο μπάλα,
των όμορφων κοριτσιών που γυρνούν ανέμελα στους δρόμους, του ερωτισμού, του πάθους,
των αγοριών που κάνουν τρέλες για να κάνουν εντύπωση στα κορίτσια,
των σπιτιών με τα πολλά παιδιά, με τα γέλια τους, ττους τσακωμούς τους,
του περιπτερά που δίνει βερεσέ τσιγάρα επειδή δεν κρατάς πάνω σου λεφτά και του τα δίνεις όταν έχεις,
του κυριακάτικου τραπεζιού, του γλεντιού, του ούζου στο παραλιακό ουζερί,
της εργασίας στο οικογενειακό μαγαζί ή στο μαγαζί του γείτονα, του φίλου ή του γνωστού,
των ανοιχτών και ξεκλείδωτων παραθύρων και πορτών,
των ραντεβού κάτω απ' την πανσέληνο, της ξαστεριάς, των πασατέμπο στο παγκάκι του πάρκου,
του σπιτιού στο χωριό, του πανηγυριού στην πλατεία του χωριού,
των πάρκων, του πρασίνου, της Ακρόπολης, του Λυκαβηττού,
της αλληλεγγύης στη γειτόνισσα που δεν έχει φασόλια για να μαγειρέψει,
του καβγά που θα λήξει με ένα κέρασμα,
του σεβασμού στο δάσκαλο και στο γιατρό,
της δουλειάς, της ασφάλειας, του χαμόγελου,
...
την Ελλάδα της γειτονιάς, των ανθρώπων!

Αντ' αυτών μας επέβαλαν την "αναβάθμισή μας" σε Ευρώπη.
Προπαγάνδα και πιπίλισμα να ξεχάσουμε πίσω μας όλα αυτά τα "σατανικά ελληνικά" και να αποδεχτούμε με το έτσι θέλω τους όρους της Ευρώπης.
Ποιας Ευρώπης;

Της Ευρώπης της καχυποψίας στο γείτονα, τον περαστικό, των εχθρικών ματιών στο δρόμο και στο τρένο,
του φόβου να περπατήσεις στο δρόμο -ειδικά μόλις βραδιάσει,
των παιδιών που δεν παίζουν πια στις πλατείες, στα πάρκα και τους δρόμους, παρά μόνο playstation απομονωμένα στα σπίτια τους ή στην καλύτερη περίπτωση σε περιφραγμένες παιδικές χαρές υπό το μπραβιλίκι των σεκιουριτάδων,
της εξοντωτικής-νευροαγχολυτικής "διασκέ