ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΩΜΑΣ:ΑΠΟ 11ΧΡΟΝΩΝ ΕΡΗΜΙΤΗΣ.. ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ!

Toυ Γιώργου Θεοχάρη Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ ΣΤΟ AGIORITIIKOVIMA.GR

΄΄Έχει άλλα παιδάκια στο Άγιον Όρος για να παίζουμε ποδόσφαιρο;΄΄ρώτησε ο μικρός Αντώνης τον πατέρα του και τον πνευματικό τους γέροντα όταν εκείνοι του πρότειναν να πάει να μονάσει στον Αθω μαζί με τον γέροντα.Απο τότε περάσανε περί τα εξήντα ολόκληρα χρόνια και ο μικρός Αντώνης έγινε γέροντας…και ανοίγει σήμερα την....
καρδιά του στο agioritikovima.gr, μιλά για την ασκητική ζωή του στην ΄΄ερημο ΄΄ του Αγίου Ορους,τις πνευματικές εμπειρίες που έζησε στο απόκρυμνο κελί του και το συγκλονιστικό όνειρο με την Παναγία που του ειπε…

Ο γέροντας Θωμάς από το ξακουστό κελί της αδελφότητας των Θωμάδων από την ηλικία των έντεκα χρονών εγκαταβοιεί στην απόκρυμνη Μικρά Αγία Αννη,εκεί που βλέπει μόνο ο ΘΕΟΣ!Μία ερημική περιοχή κοντά στη Μεγίστη Λαυρα.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ.

Πρωτοψάλτης και αργυροχρυσοχόος ο γέροντας.Απο τα έργα τέχνης…που δημιουργεί ζει κι η αδελφότητα του,οι τέσσερις μοναχοί του κελιού του.

Γέροντα Θωμά, μια ολόκληρη ζωή ασκητεύετε στο Άγιο Όρος. Ο μοναχισμός πώς προέκυψε στην πορεία του βίου σας;

Η οικογένειά μου ήτο θεοφιλής. Ο πατέρας μου επιθυμούσε ένα από τα τρία παιδιά του να γίνει κληρικός.
Ήμουν ένδεκα ετών, όταν επισκέφθηκε το χωριό μας το Στεφανοβίκειο Βελεστίνου, ο αείμνηστος Γέροντας Θωμάς δια πνευματικούς λόγους.
Ο πατέρας μου όταν τον συνάντησε του εκμυστηρεύτηκε την επιθυμία του. Ο πρώτος αδελφός μου ως μεγαλύτερος βοηθούσε τον πατέρα μου στις εργασίες του και δεν ήτο δυνατόν να λείψει. Ο δεύτερος αδελφός είχε κάποιο μικρό πρόβλημα στα πόδια του κι ο Γέροντας δεν δέχθηκε να τον πάρει, αν και το ήθελε ο αδελφός μου, διότι στο Άγιο Όρος και μάλιστα στην έρημο, έχει δύσκολους δρόμους και δύσβατα μονοπάτια.
Ερώτησαν τέλος εμένα, αν θέλω να πάω με τον παππούλη στο Άγιον Όρος. Κι εγώ απάντησα με μια ερώτηση.
- Έχει άλλα παιδάκια στο Άγιον Όρος για να παίζουμε ποδόσφαιρο;
- Παιδί μου, εκεί είναι μοναστήρι, είναι έρημος και βράχια και δεν παίζουν παιχνίδια, απάντησε ο Γέροντας.
- Τότε κι εγώ δεν έρχομαι, απάντησα. Γιατί θέλω να παίζω με τους φίλους μου.
Ο σεβάσμιος Γέροντας μας χαιρέτισε και έφυγε. Εκείνη όμως τη νύχτα και ενώ κοιμόμασταν τα τρία αδέλφια μαζί, είδα μία θαυμάσια και παράδοξη οπτασία. Εμφανίσθηκε μία υψηλή και μεγαλόπρεπη γυναίκα, σεβάσμια, ιεροπρεπής και μου έδειξε ένα ωραίο παραδεισένιο περιβόλι. Ήτο ένας πραγματικός παράδεισος, δένδρα καρποφόρα, άνθη φανταχτερά, λουλούδια εύοσμα, ρυάκια δροσερά και κυρίως παιδάκια που έπαιζαν σ’ αυτή την πρασινάδα. Ενώ εγώ έβλεπα συγκλονισμένος και ενθουσιασμένος, η Παναγία, διότι πιστεύω ότι Αυτή ήτο, μου είπε:
- Παιδί μου τα βλέπεις όλα αυτά; Αν πας με τον παππούλη θα τα απολαύσεις όλα, αν δεν πας θα τα χάσεις.
Εκείνη τη στιγμή ξύπνησα και αμέσως ξύπνησα τη μάνα μου.
- Μάνα πού είναι ο παππούλης; Θέλω να πάω μαζί του στο Μοναστήρι.

Μετά λίγες ημέρες,