Αν όχι Εμείς Ποιοι;...Αν όχι Τώρα Πότε;

Η μέρα μετά από ένα βραδυνό μεθύσι είναι πολύ άσχημη,πόσο μάλλον όταν αυτό το μεθύσι παρατείνεται επί δεκαετίες. Κάπως έτσι θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει την κατάσταση της πατρίδας μας. Οι κυβερνήσεις για να «πουλήσουν» την πραμάτεια τους μας πότιζαν με ψευδαισθήσεις. Μας έσπρωχναν να πιστεύουμε πως μπορείς να ζεις άνετα και χωρίς να δουλεύεις, χωρίς να στεναχωριέσαι και πως οι χειρονακτικές δουλειές είναι μόνο για τους αλλοδαπούς. Το παραμύθι αυτό ξεκίνησε την δεκαετία του 80’ θέλοντας το μέχρι σήμερα κυβερνών κόμμα να εγκαθιδρύσει την λαϊκή του βάση όσο και το συνδικαλιστικό του μπλοκ. Η «αλλαγή» έφερε στρατιές ψηφοφόρων έξω από τα....
βουλευτικά γραφεία συνεχίζοντας μια παλαιοκομματική πολιτική η οποία διαιώνιζε τα προβλήματα του παρελθόντος αλλά πρόσθεσε ταυτόχρονα πολλά ακόμα τα οποία ήταν πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος. Μπαίνοντας στην δεκετία του 90’ η μεχρι τότε αξιωματική αντιπολίτευση συνέχισε την ήδη δοκιμασμένη και επιτυχημένη συνταγή. Το πρόβλημα αυτό έγινε πιο εμφανές όταν ο Έλληνας παράτησε τον πρωτογενή τομέα και στράφηκε στις εύκολες λύσεις.Μια «λύση» ήταν και η προτροπή του Κωνσταντίνου Σημίτη προς τον λαό να τζογάρει στο χρηματηστήριο αξιών την ώρα που φούσκωνε επικύνδινα. Έτσι έβλεπες στο καφενείο του χωριού τον πρώην πλέον γεωργό με το κινητό τηλέφωνο ανα χείρας να ζητά συμβουλές σε ποιες μετοχές να επενδύσει τα λεφτά του τα οποία είχαν ρευστοποιηθεί πιο πριν πουλώντας την περιουσία που μέχρι τότε είχε φτιάξει με πολύ κόπο. Να σημειώσουμε ότι και οι διοικητές των ασφαλιστηκών οργανισμών ωθήθηκαν να επενδύσουν. Και μετά όλοι θυμόμαστε το μπαμ της φούσκας.

Στο σήμερα λοιπόν ο Έλληνας πολίτης ξύπνησε με ένα κεφάλι «καζάνι» μετά από το μεθύσι δεκαετιών ακούγωντας για περικοπές μισθών και συντάξεων, ακούγωντας για απολύσεις στο δημόσιο,για περικοπή επιδοτήσεων για αύξηση των φόρων. Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που έσπρωξαν τον Έλληνα να απομακρυνθεί απο τον πρωτογενή τομέα οι ίδιοι τώρα του λένε πως πρέπει να στραφούνε προς αυτήν την κατεύθυνση για να μπορούμε να έχουμε ανάπτυξη σαν οικονομία. Αυτήν την στιγμή του λέει ο πρώην συνεργάτης των κυβερνήσεων Σημίτη και του Γ. Παπανδρέου, ο κύριος Παπαδήμος δηλαδή ότι θα υπογράψουμε την δανειακή σύμβαση και τους εφαρμοστικούς νόμους και να πάμε σε μια δεκαετία ή εικοσαετία όπου θα έχουμε λιτότητα, θα έχουμε πουλήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και ταυτόχρονα θα έχουμε κατεβάσει τον πήχη στα εργασιακά δικαιώματα. Δεν καταδικάζει τις πολιτκές δεκαετιών, δεν θέλει να ψάξουμε το παρελθόν(αφού και αυτός ήταν μέρος αυτού), δεν ακούσαμε ως δίκαιος και τίμιος πολιτικός να ζητά τα πόθεν αίσχες των πολιτικών που μας κυβέρνησαν από το 74’ και μετά, δεν τον ακούσαμε να ζητά ανεξάρτητη επιτροπή λογιστικού ελέγχου ως απαίτηση του λαού για να μάθει και αυτός ο άμοιρος λαός τι έφταιξε και που πήγαν αυτά τα χρήματα και τον ακούσαμε να μιλά για μια κυβέρνηση ευθύνης η οποία θα εφαρμόσει τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Ο κύριος αυτός επιλέχθηκε από τ