Α/Φ ναυτικής συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας: Χάσμα γενεών

Οι τελευταίες πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, και μάλιστα από επίσημα χείλη, δυστυχώς επιβεβαιώνουν ότι ο χρόνος τελείωσε για τις ελληνικές δυνατότητες στον τομέα των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ). «Ξεχασμένα» αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας της δεκαετίας του 1950, που .......
ανασύρθηκαν από νεκροταφεία αεροσκαφών το 1991, αποτελούν το στόλο που πρόκειται να προασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα και να υπο- στηρίξει τις επιχειρήσεις στον επιχειρησιακά απαιτητικό χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Άραγε οι εξ Ανατολών «γείτονές» μας σε τι κατάσταση βρίσκονται; Μήπως και στο συγκεκριμένο θέμα έχουν ήδη πάρει αποφάσεις και έχουν υλοποιήσει προγράμματα τα οποία πολύ σύντομα θα αλλάξουν τα επιχειρησιακά δεδομένα και θα ανατρέψουν τις παραδοσιακές στρατηγικές;

Οι Τούρκοι έχουν ήδη λάβει την απόφαση να διπλασιάσουν σχεδόν αριθμητικά όλες τις κύριες μονάδες κρούσης που διαθέτουν, ενώ, με βάση το νέο εθνικό τους δόγμα για ναυτική κυριαρχία μέχρι το 2020, αναβαθμίζουν και το στόλο των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας που έχουν, με σκοπό την καλύτερη επιτήρηση του χώρου του Αιγαίου, της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου. Εάν πράγματι συμβεί αυτό, τότε η ελληνική πλευρά θα έχει να προσμετρήσει άλλον ένα τομέα στον οποίο θα πρέπει να κινηθεί ταχύτατα ούτως ώστε να προλάβει τις εξελίξεις και να μην μείνει ουραγός και άπραγος θεατής των τεχνολογικών και στρατηγικών εξελίξεων που η γειτονική χώρα εφαρ- μόζει και υλοποιεί με ταχείς ρυθμούς τον τελευταίο καιρό. Δυστυχώς, σύμφωνα με όλα τα δεδομένα, και ο τομέας των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την επίτευξη του τουρκικού εθνικού στόχου για ναυτική κυριαρχία μέχρι το 2020.

Η ελληνική πραγματικότητα

Το τελευταίο αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας P-3B Orion TACNAVMOD παραδόθηκε στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ το Φεβρουάριο του 1996 μαζί με ένα εκπαιδευτικό «πακέτο» προσφοράς για τους χειριστές των συστημάτων των αεροσκαφών όπως επίσης και με ένα στόλο τεσσάρων (4) αεροσκαφών P-3A, τα οποία προορίζονταν για ανταλλακτικό υλικό. Τα αεροσκάφη εξόπλισαν την 353η Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας (353 ΜΝΑΣ) που εδρεύει στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας και επιχειρεί με μεικτά πληρώματα από ιπτάμενο προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας (τέσσερα μέλη: κυβερνήτης, συγκυβερνήτης, ιπτάμενος μηχανικός, ραδιοναυτίλος) και του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) (έξι μέλη: αξιωματικός τακτικής, τηλεγραφητής, τεχνίτης τορπιλών, χειριστής ραντάρ και δύο χειριστές ανθυποβρυχιακών συσκευών). Ο επιχειρησιακός έλεγχος της μοίρας ανήκει στο ΓΕΕΘΑ μέσω του ΠΝ/Αρχηγείου Στόλου (ΑΣ), η δε τεχνική και εφοδιαστική υποστήριξη ανήκουν στο ΠΝ.

Συνολικά, ο στόλος των ελληνικών αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας (Maritime Patrol Aircraft-MPA) σήμερα αποτελείται από έξι ενώ αυτά, μετά από σχεδόν δώδεκα χρόνια ενεργού δράσης στο χώρο του Αιγαίου, χαρακτηρίζονται πλέον ως παρωχημένα και μη ικανά να επιτελέσουν ρόλους στο χώρο του Αιγαίου που με βεβαιότητ