Kατι για να μήν ξεχνάμε σαν Ελλήνες...

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Για μια ακόμη φορά, ορκίσθηκαν αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Άλλοι έδωσαν θρησκευτικό όρκο κι άλλοι πολιτικό όρκο.
Ακόμη, κάθε φορά ορκίζονται κυβερνήσεις, βουλευτές, στρατιωτικοί, δικαστικοί, ιατροί, αστυνομικοί, δημόσιοι υπάλληλοι.
Άραγε γιατί πολλοί από αυτούς ορκίζονται όταν.....
αποδεδειγμένα καταπατούν τους όρκους που δίνουν, βλάπτουν συνειδητά το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον;

Με την ευκαιρία της ορκομωσίας των αιρετών, αξίζει...
να μελετήσουμε τον όρκο των αρχαίων προγόνων μας και τον όρκο των σύγχρονων Ελλήνων.

Οι αρχαίοι Αθηναίοι, όταν γίνονταν 18 ετών παρουσιάζονταν στην εκκλησία του δήμου στην Πνύκα, αναγράφονταν στους καταλόγους των πολιτών, τους χορηγούνταν ένα δόρυ και μια ασπίδα, και υπηρετούσαν για δύο χρόνια στρατιώτες, αφού έδιναν τον «Όρκο των Αθηναίων εφήβων», μπροστά από το ναό της Αγλαύρου, όπως μας τον διασώζει ο Λυκούργος στον «Κατά Λεωκράτους» λόγο 77. Λέγεται μάλιστα πως ο όρκος γράφτηκε από τον ίδιο το Σόλωνα, νομοθέτη των Αθηναίων.

Κρατώντας τα όπλα που του εμπιστευόταν η Πατρίδα, ο Αθηναίος έφηβος μπροστά στο ναό της Αγραύλου έδινε τον παρακάτω όρκο :

«Δε θα ντροπιάσω τα όπλα μου, ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμιστή μου όπου κι αν ταχθώ να πολεμήσω, θα υπερασπίζω τα ιερά και τα όσια, και μόνος και με πολλούς, και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και πολεμικότερη απ’ όση θα μου παραδοθεί.
Θα πιστεύω στους Θεούς και στους ισχύοντες νόμους θα υπακούω, και σε όσους άλλους νόμιμα θεσπισθούν. Κι αν κάποιος αναιρέσει ή αμφισβητήσει τους θεσμούς δεν θα το επιτρέψω, θα τον πολεμήσω είτε μόνος είτε με όλους. Και τις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων θα τιμήσω.
Μάρτυρές μου οι θεοί Άγραυλος, Ενυάλιος, Άρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη».

Ο σημερινός Έλληνας στρατιώτης κάνει τον πιο κάτω όρκο:

«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα. Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους. Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου, να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των. Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας. Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών. Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους, και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης».

Διαφορά ολοφάνερη. Ο όρκος των αρχαίων Ελλήνων αποτελεί μοναδικό κείμενο ανδρείας, φιλοπατρίας, πίστης στα ιερά και τα όσια, νομιμοφροσύνης και σεβασμού προς τους θεσμούς, ενώ ο σημερινός όρκος αποτελεί ένα κακογραμμένο κείμενο που ζητά την υποταγή των κατωτέρων στους ανώτερους. Ο αρχαίος Έλληνας πολίτης ΠΙΣΤΕΥΕΙ στους θεσμούς και τους νόμους ενώ ο σημερινός ορκίζεται να ΥΠΑΚΟΥΕΙ! Πόσο μεγάλη είναι η διαφορά!

Οι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν τον ακόλουθο όρκο:

“ Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμα