Με ευρώ χάνουμε, με... δολάριο κερδίζουν

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η δεύτερη ανάγνωση των νομοσχεδίων στη Βουλή είναι μια περιττή διαδικασία, χάσιμο χρόνου που δεν διευκολύνει τις ταχύτατες νομοθετικές διαδικασίες που πρέπει να φέρει εις πέρας η κυβέρνηση Παπαδήμου. Έτσι η κυβερνητική επιτροπή θα «προτείνει» να καταργηθεί αυτή η διαδικασία. Και οι βουλευτές; Ποιος τους υπολογίζει! Έτσι κι αλλιώς μήπως διάβαζαν τι ψήφιζαν; Ούτε καν το μνημόνιο, όπως λένε κάποιοι από αυτούς. Ή μήπως έφερναν αντιρρήσεις;
Αφού λοιπόν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν τα πάντα, έστω και με πόνο ψυχής, για τη σωτηρία της πατρίδας, τώρα θα κολλήσουμε, που έχουμε 250 στη χειρότερη; Και η Βουλή; Ποια Βουλή! Και τι τον νοιάζει η Βουλή τον Παπαδήμο; Μήπως εξελέγη από την κάλπη; Ή μήπως μάθαμε ποιος τον έφερε στην Αθήνα για να γίνει πρωθυπουργός; Διότι αυτό κανείς μέχρι σήμερα δεν το παραδέχτηκε.
Τα κόμματα τον αποδέχτηκαν υπό την πίεση των ΜΜΕ, αλλά κανένας δεν έχει παραδεχτεί ότι τον κάλεσε να έρθει. Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά; Ψύλλοι στ’ άχυρα. Το θέμα είναι να.........
γίνουν οι μπίζνες.
Εξ άλλου τραπεζίτης είναι ο άνθρωπος και ανέλαβε να κάνει μια δουλειά που δεν μπορούσαν μόνοι τους να κάνουν οι πασόκοι και δίσταζαν να αναλάβουν οι νεοδημοκράτες: να παραδώσει την περιουσία της χώρας στους δανειστές – και να το κάνει προσφέροντας στην όλη μπίζνα το κύρος που δεν είχε ο Παπανδρέου. Άλλωστε από τη μια κυβέρνηση στην άλλη το μόνο σοβαρό που έχει αλλάξει είναι ο πρωθυπουργός.
● Οι βασικοί υπουργοί είναι οι ίδιοι – και είναι του ΠΑΣΟΚ συν κάτι δεξιές τσόντες σε δεύτερους ρόλους.
● Η Ν.Δ. έβαλε κάτι διακοσμητικούς ίσα για να χρεωθεί μεν τη λέζα, αλλά να το παίζει αντιπολίτευση σε αυτά που ψηφίζει.
● Χώθηκαν στη ζούλα και κάτι γραφικοί ακροδεξιοί για να ξεπλύνουν την πολυκαιρισμένη οσμή του θαυμασμού στον μεταξικό φασισμό και την 21η Απριλίου και για να φτιάξουν προφίλ για την «επόμενη μέρα» – οι άλλοι ακροδεξιοί, τα... «σταγονίδια» που έμειναν απέξω, χρησιμεύουν στα «ευαίσθητα» συγκροτήματα ΜΜΕ ως μπαμπούλες, μαζί με το φάντασμα της τρομοκρατίας, για να ξεπλένουν τους ορίτζιναλ ακροδεξιούς ως εγγυητές της δημοκρατίας.
Αυτός ο αχταρμάς, λοιπόν, και κυρίως ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός τους, ανέλαβαν να ξεπουλήσουν τη χώρα – και ούτε καν να την πουλήσουν εδώ που τα λέμε, αφού στο τέλος το μόνο από αυτή τη διαδικασία που θα μείνει σε ελληνικά χέρια θα είναι τα «παράπλευρα κέρδη», οι μίζες που πάντοτε και παγκοσμίως συνοδεύουν τέτοιου είδους ξεπουλήματα.
Τι χρειαζόμαστε λοιπόν τα τυπικά της κοινοβουλευτικής διαδικασίας; Τα βάζουμε κι αυτά σε ένα fast track και ξεμπερδεύουμε.

Σε ποιο ευρώ πρέπει να μείνουμε;
Ο χρόνος άλλωστε πιέζει αφόρητα. Είδαμε πόσο καιρό κάναμε να πάρουμε την έκτη δόση – κι ακόμη στο ταμείο δεν μπήκε. Φανταστείτε τι θα γίνει για την έβδομη. Άρχισαν από τώρα τα όργανα. Και όλα, υποτίθεται, θα γίνουν για να παραμείνουμε στο ευρώ. Σε ποιο ευρώ; Σας παρακαλώ, αυτά είναι λεπτομέρειες.
● Τι σημασία έχει που το ευρώ έγινε ο παγκόσμιος ζήτουλας