Η δυστυχία του να είσαι …ο Δήμου

Ελλην ΦορολογούμενοςΚλασικά στην ώρα της ήρθε . η τετριμμένη πια εαρινή μ@κ@κία της φετινής Μεγάλης Εβδομάδας και αυτή ανήκε ανήκε στον …. Νίκο Δήμου. Τη στιγμή που θα κορυφωθεί στην κουβέντα απάνω η σύγκλιση θεωρίας και πράξης, ιδεατού και πραγματικού, θα φορεθεί και η ατάκα σε φάση «μπορεί να τα λέω χύμα, κατά βάθος είμαι ψαγμένος...», η οποία ενσωματώνει με απλό και ευθύ, μάγκικο τρόπο ένα μεγάλο ταμπού της ελληνικής κουλτούρας. Αυτό του αδικημένου σοφού και ριγμένου από το σύστημα που, αν και ..........
του χρωστάει όλος ο ντουνιάς, διατηρεί την ψυχραιμία του και βλέπει τη μεγάλη εικόνα της τυχαιότητας, του χάους, του ντετερμινισμού ή όπου αλλού τον βγάζει η κουβέντα. Ατάκες σαν και δαύτη χρησιμοποιούνται σε ρόλο reset, ήτοι αρκετά με γράψανε τα κανάλια ευκαιρία να κάνω και καμιά συνέντευξη στον Ντερμπεντέρη. Κλασικά παραδείγματα των μονίμως φέροντες «ενδιαφέρουσες» απόψεις και «ρηξικέλευθες – ριζοσπαστικές» μαλακιούλες βρίσκονται κυρίως στο χώρο της ΔΗΜΑΡ και γενικότερα στο χώρο που αυτοαποκαλείται κεντροαριστερά . Και ξέρετε γιατί όλα αυτά πηγάζουν από αυτό το χώρο ; Η απάντηση είναι ότι : Γιατί βρέχει στη φτωχογειτονιά και το κοχίμπα σβήνει, γιατί «ξεσηκωθείτε αδέρφια να βγούμε στους δρόμους με ρόλεξ στα χέρια, με γούνες στους ώμους», γιατί γάτος γαμεί, γάτος σκούζει κλπ. Κι άμα γουστάρουμε να ξηγιόμαστε το σωστό είναι ότι πουμε εμείς !. Ο άλλος δηλαδή γιατί;